Ik wil je nog eens zien.

AMBER

POV Amber:

Ik beet op mijn nagels en voelde dat ze steeds korter werder, met trillende benen en natte zweet handen zat ik met de huistelephoon in mijn hand. Zou ik hem bellen? Of niet? Nee toch. Jawel!

Ik toetste zijn nummer … het koste me 15 minuten om eindelijk op de groenen knop te drukken. De telephoon ging over. 

''Mets Edward'' Zei hij. Mijn hart maake een sprongetje, en ik voelde dat ik rood werd. Zijn stem had ik zo gemist, zijn mannelijke stoere stem. Licht schoor zo als altijd. 

''Ed dit is Amber…'' Ik kon mijn zin niet afmakken want ik wist niet hoe ik kon beginnen. Ik horde een vrouw kreunen. Hij was met een vrouw. Een steek van jaloezie kwam plaats en ik beet harder op mijn nagels. Godver, klootzack. Ik hoorde Ed 15 lange seconde niet meer.

''Laat me godverdomme met rust! Stop met die grapjes! Bel niet mee freak! '' Riep hij overstuur. Ik schrok van zijn intense boze stem en ik horde dat hij de verbinding had verbroken. Ik voelde tranen opkommen en heel mijn lijf vullde zich met verdriet. Godverdomme. 

Ik draaide me nog geschokt om en zag David in de deuropening staan. Hij keek naar zijn voeten en hij had een verdrietige betrapte houding.

''Wat is er'' Mijn stem sloeg lichtjes over.

''Edward? Ik zei dat je moest stoppen met hem te…'' Hij kon zijn zin niet afmaken want ik liep woedend naar mijn kamer. Ik deed de deur op slot en viel huilend op bed. Hoe kon hij. Ik had nooit geweten dat liefdesverdriet zo pijnelijk was. Als ik het had geweten zou ik nooit met die kluns wat zijn begonnen.

Ik huilde uren lang tot ik in slaap viel.

Ik opende mijn ogen, en stapte uit bed. 8 uur sogtens. Ik liep naar de keuken en keek naar mezelf in de spiegel. Ik was afgevallen. Je zogmijn boten ligjes uitsteken en mijn gezicht was slanker. 

''Je bent dun.'' Ik zag in de spiegel dat Sara met roode ogen naar mijn spiegelbeeld keek. 

De mooie haren van  Sara zatten in een vlecht. Ze had gehuild. Ze begon weer te snikken en ik draaide me naar haar om. Ik zag nu pas hoe slecht ze eruit zag, moe en onrustig. Er zat een streep op haar voorhoofd. De rimpel leek wel grooter dan eerst, en dat betekende dat ze zich zorgen maakte.

Meteen voelde ik me schuldig , door al dit gedoe was ik alleen maar een egoist geworden die aan mzelf dacht. 

Ik sloeg mijn dunne armen om Sara heen en trok haar naar me toe.

''Je bent zo duhun.'' snikte ze. ik voelde mijn t shirt nat worden maar het konn me niet veel schelen.

''Het spijt me Saar, het spijt me zo.'' Ik liep toen weg van haar, en opende de groote slaapkamer,

Ik voelde de verdriet in haat veranderen, het was zo vreemd, ik begon haat voor Edward te voelen in plaats van liefde. Ik weet dat haat en liefde dicht bij elkaar lag. Maar toch.

Het was extreem veel haat en het fustreerde me. Ik baalde mijn vuisten. 

Het zou veranderen, morgen had ik mijn eerste Meeting met ene Meneer V, die mij zou helpen voor mijn nieuwe baan. Het was secretaresse voor een schilder bureau, hij was blijbaar een onbekende bekende schilder, ik wou hem zo graag ondmoeten. Ik mocht hem meehelpen, hij gaf les aan andere mensen en ik was blijkbaar perfekt om mee te helpen. Ik meot ook de telephoon opnemen en rendez-vous's maken, het leek me echt leuk.

Menno reed me naar mijn nieuwe baantje. Mijn been trillde en van de overbleven nagels die er nog waren zat ik al weer te kauwen. 

''rustig Am'' zei Menno lachend, hij legde zijn hand op mijn been en keek me aan. 

''Chill. '' Hij trok zijn hand terug en  zoals altijd als Menno dat doen, ging het beter. Menno was een soort van Vader, groote.. groote broer. Hij was de enige die mij kon kalmeren terwijl ik met hem het minst had tussen Sara hem en David.

Menno was dan ook ouder. Twee jaar. Miscchien was dat het. 

We kwamen aan en hij stopte de auto. 

''Oke haal rustig adem.'' Het lukte niet. Hij schoot in de lag.

'' Sukkel, het is een klein baantje, je gaat niet trouwen. Er kwam een beeld van mij in een jurk, naast Edward.

Menno zag dat ik somber voor mij uit keek en trok de deur open.

''Hup.'' Sammen stapte we uit en liepen richting een grijs groot gebauw. Het was 3 kwartier rijden, drie keer per week. Veel!

Het gebauw was blauw als je er beter naar keek en het gaf me een warm gevoel.

Menno liep als eerste naar binnen, en ik volgde hem net als of hij het baantje ging aanemen.

''Goeienmorgen Mevrouw, Meneer, wat kan ik voor jullie doen?'' Een blonde vrouw rond de 26 keek flirterig naar Menno, en ze boog zich naar voren dat je inkijk had op haar decolté. Ik zuchtte, nu gaat Menno vast met haar flirten. Raak. Hij keek haar gllimachend aan en ze begonnen serieus te praten.

''Menno!'' Riep ik ietjes harder dan het hoefde. De vrouw leek te schrikken.

''Zijn jullie een stel? Vroeg ze jaloers. Menno schudde snel zijn hoofd.

'Ne..ee Amber is mijn uhm, zusje!''Hij keek mij met een help-me-alsjeblieft blik aan. ik schudde mijn hofd zuchtend.

''Klopt, Menno heeft te veel meisjes acter zich aan dus ik ben blij dat we nu even tijd met elkaar kunnen doorbrengen, Ik kom voor een meating met Meneer V?'' De vrouw leek te begrijpen waar ik voor kwam en vees naar een groenen deur aan het eind van de lange en saaie gang.

''Fijne dag verder.'' Ik trok Menno mee, die nog steeds naar de blondine aan het staren was. 

''Jezus, wat een vrouw, rijp mooi, en- …''

''Dom, wat een koe.'' Zei ik droog. Ik horde Menno grinnike. 

Menno was eigenlijk heel knap, maar veel meisjes zaten hem niet zitten, hij was ligt gespierd lang en lief, té lief. En dat was de afknapper. David had meer succes, hij kon een meisje zo mee krijgen, dat kwam door zijn zelfvertrouwen.Menno had 5 jaar lang een vriendin gehad, Hij kwam er achter dat ze twee relaties tegelijkertijd had. Hij was er kapot van. Hij was te lief, en dat was de afknapper.

''Amber V..'' Ik stond geschrokken op van de stoel die in de gele wachtkamer zat. Ik durfte Meneer V. niet aan te kijken. Wat genant. 

Hij glimlachte en liep weg.

''Kom maar mee moppie.'' Zei hij. Vreemd genoeg, herkende ik de stem zo goed. Ik keek even naar Menno, hij knikte trots naar me.

''Ga maar moppie.'' zei hij sarcastish. 

Ik zag Meneer V snel lopen. God. Zijn houding , zijn loop… Het kwam me zo bekent voor.

Hij draaide zich toen naar me om. Voor een seconde ging alles heel traag. Mijn ogen gleden over zijn gezicht en lichaam, ik zuchtte. Wow.

De jongen meneer V, leek als twee druppels water op de klootzack, Edward Klein.