I LOVE YOU, TILL MY LAST BREATH [Book 2 KNMKA]

12

lame UD ahead, lumilipad kasi utak ko, huehue. pero mahaba to mga be. siguro next chapie na ang WWIII AHAHA joke. enjoy reading >>>>>

---

LUHAN

its just a normal day for the three of us. me cooking for breakfast, sehun who is preparing for work and our son who is getting ready for school.

"eomma, sino pong maghahatid sakin?"-tanong ni haowen saakin habang pumupungas pungas pa.

"ako syempre, baby"-ani ko.

"appa, di ka po ba sasama?"-tanong ni haowen kay sehun na nagaayos ng necktie nya.

"baby may work si appa, ako na lang maghahatid sayo"-sabi ko ng hindi sumagot si sehun.

"ugh! shit!"-iritang sabi ni sehun at padabog na ibinagsak ang nectie nya sa mesa ng hindi nya makabit ang necktie nya.

"sehun! words!"-sita ko dahil nagmumura ang gago sa harap ng bata.

"sorry love, nakakainis kasi di ko maayos tong necktie ko"-reklamo nya.

"psh, halika nga dito ako mag-aayos"

lumapit nga saakin si sehun. kinuha ko ang necktie na hawak nya at isinuot ko ito sa leeg nya.

"aayyiiee~"-pang-aasar ng anak namin.

napangiti  na lang kami sa inasal ng anak namin.

inayos ko ang pagkain namin at nagsimula na kaming kumain.

"so, appa, are you coming with us?"-muling pagtatanong ni haowen.

"hm, sure buddy"-nakangiting  pagsang-ayon ni sehun.

"yey!!"-pagsasaya naman ni haowen at nagsayaw sayaw pa sa upuan nya.

"eat your food now baby, you're going to be late to school"-pagpapaalala ko.

kahapon lang namin pinaayos lahat ng paper works ni haowen para matuloy nya ang pag aaral dito.

patapos pa lang naman ang first grading kaya makakahabol pa sya, at isa pa matalino ata ang anak namin ni sehun! mana sa amin ahihihi.

ilang kwentuhan at kulitan pa ay natapos na kaming kumain. pumanik na sa kwarto nya si haowen para maligo at magready sa school nya kaya naiwan na lang kami ni sehun sa sala.

naghuhugas ako ng pinggan habang sya ay nakaupo lang at tinitignan ako.

"se baka hinahanap ka na sa office, ako ng bahala kay haowen"-ani ko dahil baka may importante pa syang gagawin.

"no, it can wait luhan. isa pa ako ang boss, papasok ako kung kelan at anong oras ko gusto"-pagmamayabang nito.

"oo na lang, se. hangin mo din eh no? sana di mamana ni haowen yan haha"-pagbibiro ko.

pero imbis na makitawa eh sumeryoso ang mukha nya.

"uy? may nasabi ba akong mali?"-pag-aalala kong tanong.

"no, wala naman. its just that, pinag-iisipan ko lang yung sinabi ni haowen"-sagot nya at nangalumbaba pa.

luh? ahaha.

ano naman kaya yun?

"anong sinabi ni haowen?"-kunot noong tanong ko.

"pinag-iisipan ko yung hiling nya"-sagot nya.

hiling? anong hiling? toys? puppy?

"nako sehun if its a puppy wag muna, tatae lang yun dito sa bahay eh"-ani ko.