ตอนนี้ปี1คณะการแสดงมารวมตัวกันและกำลังนั่งฟังพวกรุ่นพี่พูดกันอย่างสนุก
รพ1:เอาหละค่ะ..ตอนนี้ทุกคนก็ได้รู้จักพวกพี่แล้วต่อไปนี้เป็นการจับสายรหัสนะคะ..ซึ่งสายรหัสเรามี4คนคือเพื่อนรหัส..พี่รหัสอยู่ปี2..3..และ4แต่เราจะจับแค่พี่รหัสพอนะคะ
รพ2:เดี๋ยวเราจะให้น้องจับสลากแล้วมันจะมีคำใบ้ของพี่รหัสของน้องซึ่งก็คือพวกพี่..ต้องหาให้ได้ภายใน1ชม.ถ้าไม่ใครทำไม่ได้จะถูกลงโทษนะ ทุกคนทราบมั้ย??
รน:ทราบครับ/ค่ะ
.
.
โร:น่าตื่นเต้นดีเนอะ
โรเซ่บอกลิซ่า
ลิซ:..น่าเบื่อจะตาย..
โร:ลิซอ่า..ทำตัวให้ร่าเริงหน่อยสิ
ลิซ:ถึงตาเราละไปเถอะ
ลิซ่าลุกขึ้นไปจับคำใบ้จับพี่รหัส โรเซ่ก็ตามไป
.
.
รพ2:อ่าตอนนี้น้องทุกคนต้องตามหาพี่รหัส..พี่รหัสอาจไม่ได้อยู่คณะเดียวกันนะค่ะ..
โร:ว่าไงนะ!
โรเซ่ตะโกนออกมาทำให้ทุกคนหันไปลิซ่าก็รีบปิดปากโรเซ่
ลิซ:ตะโกนทำไมเนี่ย?ขอโทษค่ะ
ลิซ่าก้มหัวให้ทุกคนด้วยความความหน้าตาสวยเด่นทำให้ทุกคนยิ้มให้
โร:อ๋ายไอไอ้ออก(หายใจไม่ออก)
โรเซ่ตีมือลิซ่าทำให้ลิซ่าปล่อย
โร:ก็มหาลัยนี้ใหญ่จะตายจะรู้ได้ไงใครเป็นพี่รหัส
ลิซ:ก็หารุ่นพี่ปี2เดี๋ยวก็เจอเองแหละ
ลิซ่าตอบแบบขอไปทีแล้วหันไปฟังรุ่นพี่ต่อทำให้โรเซ่พองแก้มอย่างไม่พอใจ
.
.
ลิซ:แล้วรหัสอะไร?
โรเซ่ยิ้มแล้วกอดแขนลิซ่า
โร:จะช่วยหาชิมิ
ลิซ:อืม..ถ้าฉันหาเจอเสร็จอะ
โร:น่าร้ากกก
ยังไงลิซ่าก็คือลิซ่าถึงชอบทำตัวไม่สนใจแต่ที่จริงเป็นคนห่วงเพื่อนมากโดนเฉพาะเพื่อนที่ซื่อๆอย่างโรเซ่
.
.
รพ1:พี่ที่พวกน้องจะหาจะอยู่ไม่อยู่บนดาดฟ้าพี่ใบ้ให้แค่นี้นะ..พี่จะนับ1ถึง3เวลาจะเริ่มนะ...1...2...3เริ่ม!
โรเซ่เตรียมตัววิ่งแต่ลิซ่าคว้าไว้
ลิซ:รู้หรอว่าพี่รหัสอยู่ไหน
โร:ก็..เห็นวิ่งกันเลยวิ่งด้วย เเหะๆ
ลิซ่าถอนหายใจแล้วเดินจูงมือโรเซ่ไปอีกทาง
โร:แล้วลิซจะไปไหนอะ
ลิซ:หาพี่รหัสดิ
โร:รู้แล้วหรอ
ลิซ:อืม..พี่เขาคงอยู่ห้องพยาบาลคณะแพทย์ศาสตร์
โร:รู้ได้ไงอะ?
ลิซ:ก็ดูสิ
ลิซ่ายื่นใบใบ้ให้
โร:ถ้าไม่สบายให้มาหามันคืองาน..แค่นี้อะนะแน่ใจหรอว่าอยู่ที่ห้องพยาบาลแล้วทำไมต้องเป็นคณะแพทย์ศาสตร์
ลิซ:ไม่ไปแล้วจะรู้หรอ..
ลิซ่าหันมาด้วยแววตามั่นใจ..อ่า..อยากมั่นใจอย่างลิซ่าบ้างจัง..โรเซ่คิดในใจ
.
.
ลิซ่ากับโรเซ่เดินมาถึงห้องพยาบาลใช้เวลา10นาที
ก๊อกๆๆ
ลิซ่าเคาะประตู
แอด~
??:หาเจอไวจังนะครับ
ผู้ชายใส่ชุดนักศึกษาแพทย์ใส่แว่นตาผมสีดำสนิทเเววตาคมคายตัวสูงดูรวมๆแล้วหล่อมากมองมาที่ลิซ่าที่ถือใบใบ้อยู่
ลิซ:นี่ขคุณใช่มั้ย
ลิซ่ายื่นให้
??:ใช่ครับ..เรียกพี่ว่า เซฮุน นะแล้วน้องหละ
ลิซ:ลิซ่าค่ะ..นี่โรเซ่เพื่อนฉัน
โร:สวัสดีค่ะ
ฮุน:ครับ..มีน้องรหัสสวยซะด้วย
เซฮุนยิ้มให้ลิซ่าแบบหล่อๆถ้าสาวอื่นเห็นคงกรี๊ด..
ลิซ:เอ่อ..ขอบคุณค่ะ..งั้นฉันขอไปช่วยเพื่อนฉันหาพี่รหัสก่อนนะค่ะ
ลิซ่ายิ้มเจื่อนๆแล้วจับแขนโรเซเดิน่ออกไป..ใบหน้าที่ยิ้มอยู่ก็หัวเราะในลำคอ..
ฮุน:หึ..น่าสนใจดีหนิ..
.
.
.
โร:โอ้ย!พี่รหัสลิซหล่อจังอะ
โรเซ่ยิ้มออกมาลิซ่ากลอกตา
ลิซ:หล่อแต่รูปน่ะสิ..เห็นอยู่ว่าสร้างภาพ
โร:ยังไงอะ
ลิซ:บื้อจริงๆ..เอาคำใบ้มานี้สิ
โร:อะเอ่อนี่
โรเซ่ยื่นใบให้
ลิซ:หึ..รู้แล้ว
โร:ห๊ะ?!รู้ได้ไงอะ
ลิซ:คำพูดแบบนี้จำไม่ได้หรอใครชอบพูด..
โร:ไหรอะ..ไม่มีใครดาร์กกว่าฉันอีกแล้ว...คุ้นๆนะ
ลิซ:ก็พี่เจนนี่ไงหละ!
ลิซ่าตะโกนใส่หน้าฉัน
.
.
ทางด้านเจนนี่ที่นั่งตรงม้านั่งแถวๆโรงยิมกับจีซู กลุ่มชูก้าเดินมาพอดี
ก้า:น้องเจนนี่ครับ
เจน:อ้าว..พี่ชูก้า
ก้า:แล้วน้องปี1อยู่ไหนล่ะครับ
จี:ตามหาพี่รหัสกันอยู่อะค่ะ
จิน:งั้นพวกพี่ขอนั่งด้วยนะครับ
จี:ได้ค่ะ😊
วี:อะแฮ่มๆไม่คิดจะเชิญพวกพี่หน่อยหรอครับ
จี:พวกรุ่นพี่ก็เชิญนั่งสิคะ
จินกับชูก้ารีบนั่งข้างจีซูกับเจนนี่
กุก:ไม่ต้องหวงขนาดนั้นก็ได้ครับผู้หญิงของพี่เราไม่มองครับ
ลิซ่าเดินทางโต๊ะกับโรเซ่เพราะเห็นเจนนี่กับจีซู
โร:พี่เจนพี่จีซู!!
โรเซ่วิ่งไปทำให้ทุกคนหันมา
เจน:ยังชิปมั้ง
จี:ยัยลิซ!
พวกเธอวิ่งไปหาลิซ่ากับโรเซ่
เจน:หาพี่รหัสเสร็จแล้วหรอ
โร:ลิซหาเสร็จแล้ว
ลิซ:พี่เจนอะเป็นพี่รหัสยัยเเชง
เจน:จริงดิ?
โร:จริงสิ
ลิซ:จะใครหละที่เขียนว่าไม่มีใครดาร์กกว่าฉันแล้วอะ?
จี:เห้ย!เป๊ะอะ
เจน:งั้นแกก็เป็นน้องรหัสฉันสิยัยชิปมั้ง มาๆกอด
เจนนี่กับโรเซ่กอดกัน
ลิซ่าถอนหายใจจนรู้สึกมีสายตาใครจ้องมาจึงหันไป...
ใบหน้าคมของจองกุกยิ้มออกมาเมื่อเห็นสีหน้าที่ตกใจของลิซ่า..
ลิซ:นาย..จองกุก
จองกุกเดินไปหาลิซ่าทำให้คนในกลุ่มมองมาอย่างงงงง
กุก:เจอกันอีกแล้วนะ..คุณลิซ่า...
เจนนี่โรเซ่จีซูหันไปมองลิซ่าที่มองจองกุกทั้ง2จ้องกันอีกคนยิ้มเจ้าเล่ห์อีกคนมองอย่างไม่พอใจ.
.
เจอกันแล้ววว ..มีความเเชงลิซ😂😂
.
.
YOU ARE READING
Lizkook-play boy&nasty girl รักร้ายของนายเพลบอยกับยัยตัวร้าย
Fanfictionเมื่อนายเพลบอยอย่างเขาที่มองผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นไม่เคยรักใครจริงความสัมพันธ์แค่"วันไนท์สแตน"มาพบกับดีเจสุดสวยที่ใครๆก็ต้องมองมาสัญชาติญาณผู้ชายอย่างเขาแน่นอนว่าต้องเข้าหาเธอแต่เขากลับถูกตอกกลับหน้าหงายด้วยปากร้ายๆของเธอ จุดเริ่มต้นของความรักจึงเริ่...