You're Really The One

Chapter 1

 CHAPTER 1: The Side of Rich

Naniniwala ba kayo sa isang pagmamahalang hindi masasabi sa mata, sa bibig, o sa isip kundi sa puso? Iyan ang kadalasang katanungan ng ibang mga tao. May mga nagsasabi ng kanilang opinyon na oo at may hindi. Magulo ayon naman sa iba. Kung ikaw ang tatanungin ano ba ang magiging opinyon mo? Isa pa sa mga tanong pag ibig ay ito ba ay dapat hinahanap o kaya naman ito ay kusang nararamdaman. Ano nga ba ang tunay na pagmamahal? Paano nga ba ito mararamdaman. Minsan ito nga ba ay totoo o saglitan lamang. Hindi natin masabi, ngunit nararamdaman.

Ngunit paano ko nga ba ito masasagot? Simula pa lang nang ako ay namulat ay ni isang tunay na pagpapalitan ng  pagsinta sa iba ay hindi ko pa nararamdaman at kung mayroon man, tanging ako lang ang nakakaramdam ng hindi alam ng kung sino man ang aking naiibigan.

Ako si Rich, tungo ako ng Cavite. Ako ay simple lamang, sa pagiging buhay probinsyano ay makikita sa akin ang hubog ng isang lalaking Pilipino. Moreno, matangos ang ilong, ang buhok ay hindi kasing diretso o ni sing kulot, tama lamang ang hubog ng pangangatawan, at may tangkad na 5’5 lamang. Maraming nagsasabi na ako daw ay gwapo, marahil sa aming angkan ay likas na nakikita iyon sa amin. Ang aking nanay ay may purong Kastila ang dugo habang ang aking tatay ay hati ang lahi. Kami ay nakatira lamang sa isang simplemg pamumuhay, na may simpleng angat sa buhay. Ang makakin ng 3 beses sa isang araw ay maituturing na naming malaking biyaya.  Ngunit kung ang inyong maitatanong ay masaya ba ang aking kinabibilangan na pamilya? Para sa akin ay hindi.

Pinanganak akong mayroong pag sumpa ng aking Lola na Nanay ng aking ama. Dahil noong araw ay hindi lubos matanggap ng aking lola ang pagbubuntis ng aking ina at ang anak niya na aking ama.

“Isimusumpa ko ‘yang nasa iyong sinapupunan Imelda! Iyan ang magdadala sa iyo ng kamalasan! Malas ka! At ikaw Ernesto, kung mas importante ang magandang buhay ay sumama ka sa amin ng iyong Daddy at itakwil mo ang walanghiyang babae na iyan!” Ang mga diyalogong binitawan ni Lola na hanggang ngayon ay hindi maitanggal sa isip ni nanay.

 Gawa ng labis na pagtatampo ng aking ama kay Lola ay lumayo sila hanggang sa Cavite napadpad. May magarang pamumuhay ang aking ama habang ang aking ina naman ay pawang simple lamang, ang may makain sa isang araw ay maayos na sa kanya kaya’t sanay na si Nanay sa naging buhay namin. Noong  una ay may sigla ang kanilang pagsasamahan, ngunit noong kinalaunan na palapit na ang ka buwanan ni Nanay, nagbago ang ihip ng hangin kay Tatay. Sa hindi matukoy na dahilan ay bigla itong naging lasenggero. Sa pang araw-araw na buhay ay laging makikita sa kanto, kasama ang mga kabarkadang nag iinuman. At nang maitanong ni Nanay ay kamintikan nang masaktan ni tatay na ito ang naging bunga ang pagsakit ng tiyan ni Nanay.

“Ernesto, ang tiyan ko masakit! Manganganak na ako!” Sigaw ni Nanay habang naiyak.

“Iyang bata na ‘yan! Iyang bata na iyan ang nagdala sa akin ng ganitong buhay! Kung hindi sa iyo at sa kanya, wala ako sa buhay na kinalalagyan ko ngayon!” Sigaw ni Tatay.

“Ngunit Ernesto hato at lalabas na! Tulungan mo ako!”

“Bahala kayo Imelda! Manganak ka diyan ng mag isa!” Sabay balibag sa pinto.

Mabuti na lamang at nakasilip si Aling Corazon upang maalalayan si Nanay.

“Imelda natuyuan ka na ng tubig! Mahiga ka muna at ako’y tatawag ng kumadrona sa bayan!” Pagmamalasakit na sabi ni Aling Corazon.

Nang makarating ang kumadrona ay walang patumpik na sinimulan ang pagpapa anak, hanggang sa ako ay nailuwal ni Nanay.

“Isang napaka lusog at gwapong lalaki Imelda. Isang biyaya bigay sa iyo.” At ako ay inabot ni Aling Corazon  kay Nanay.

“Papangalanan ko siyang Rich, Rich John.” At iyon ang simula ng aking unang paghinga sa makabago kong mundo.

Ngunit imbes na natuwa si tatay sa akin ay nagalit pa ito.