''Shkruaj ate qe ndjen.''-Keto jane fjalet qe ti thone te gjithe ne momentin qe te jepet nje detyre me shkrim .Pikerisht ky eshte problemi,une nuk di cfare ndjej,nuk di c'te them a cfare te mendoj .Fillimisht nje vale mendimesh qe vershojne shpejt si lumi ,por pa pritur dhe pa kuptuar gjithcka humbet dhe e vetmja gje qe mbetet eshte ndjesia e zbrazetise ,pamundesia per t'u shprehur ,paftesia per t'u orientuar e per te organizuar mendimet . Me pak fjale si nje pus pa uje e ndjej veten ,si peme pa gjethe e si nje dhome bosh .Per me teper oret fluturojne me eren dhe e vetmja gje qe ngelet eshte nje leter bosh me nje date ne krye te saj. E zeza mbi te bardhe eshte deshmi e kohes . E vetmja gje per te cilen me vjen keq eshte se koha ime po iken ,por pa lene gjurme ,gjurme te egzistences se saj.Gdhihem ne mengjes dhe pakuptuar mbyll syte ne mbremje .Valle kaq eshte jeta ime? Me nje pyetje te tille dije miku im qe dashur pa dashur i kemi hipur nje treni tjeter te vjeter sa vete bota. Behemi keshtu pjese e vorbulles plot pyetje nga ku veshtire dalim .'Te jetosh 'do te thote dhimbje koke vetem duke e menduar ,me vone kjo dhimbje merr forma dhe permasa te tjera me kalimin e viteve .Ndaj miku im e leme jeten te ece sic di vete,te gezojme kur kemi gezim e te qajme kur kemi hidherim . Te jemi vigjilent e te luftojme atehere kur jeta behet kapricoze , e te qetesojme trupin e mendjen atehere kur deti eshte pa dallge .Por gjithmone nje sy e nje vesh mbaji hapur , vete qetesia ne vetvete paralajmeron furtune .Thone qe ata te cilet se kane vrare shume mendjen kane shijur frytet e jetes ,ndresa te tjeret gjembat e saj .Por ne fund te fundit keto mbeten fjale njerzish .Ashtu sic secili nga ne eshte i ndryshem ashtu mendoj eshte dhe jeta .Njerzit jane perballur me fytyren e qeshur e te embel po ashtu dhe me fytyren e ashper e hijerende te jetes . Pesha e saj eshte e rende .....e nese vazhdoj ta analizoj sdo nxjerr gje ne drite, vecse do parashtroj te tjeret qe jane bashkevuajtes te se njejtes dhurate . Une vete jam akoma ne fillim te rruges e nuk kam provuar akoma asgje . Pasi dikush tjeret behet mburoje per mua ,dikush tjeter lufton per mua,dikush tjeter behet themel i palekundur para jetes .
Korrik 2015
Tani qe po lexoj ato qe kam shkruar vite me pare kuptoj qe duhet te kem qene pak e demoralizuar nga jeta . Kush e di ndoshta ndonje provim ..... nejse . Sot dua ti shtoj dicka mendimit te papjekur . Une ,ti , kushdo e provon jeten qe kur hap syte ne mengjes . Edhe i ftohti, shiu i mengjesit qe nuk te ben te ngrihesh nga krevati eshte nje sfide prej saj . MOmentin qe kembet e tua prekin dyshemen dije qe i ke qeshur jetes ne fytyte . Veprimet e vogla me qellime te medha te rrisin ne syte e saj . Pikpyetjet dhe dyshimet leri ne krevatin e ngrohte ,me besim e vullnet do hapesh rrugen qe jeta te ben ta enderrosh .
