Een hart van staal

SEVEN

Het is al zeker tien minuten geleden dat Abel is weggegaan, maar ik sta nog steeds verstijfd in de deuropening. Dan komt Casey aanlopen en ik kom weer een beetje terug in de realiteit. "Wat is er met jou gebeurd, je ziet eruit alsof je een spook hebt gezien." Zonder iets terug te zeggen loop ik terug naar binnen. Ik besluit Casey alles te vertellen, ze weet toch al van het onderzoek af. Mijn gevoelens voor Abel houd ik wel achterwege. Zo goed ken ik haar nu ook weer niet. Wanneer ik mijn verhaal heb afgerond kijkt ze me vol verbazing aan. "Wow, ik wist dat je boos was, maar heb je dat echt tegen hem gezegd? Ik mag wel oppassen met zo'n rebel als kamergenoot." Haar opmerking maakt me alweer aan het lachen en ik besluit het voorval maar te vergeten.

Het is al vrij laat dus ik moet me snel klaarmaken voor de eerste twee lesuren, gym. Veel mensen zouden het verschrikkelijk vinden om op maandagochtend meteen te moeten sporten, maar ik heb er echt zin in. Ik ben erg sportief aangelegd en hardloop minstens drie keer per week. In Nederland deed ik ook altijd aan voetbal en volleybal. Binnenkort moet ik maar eens kijken of ik me hier ergens voor deze sporten in kan schrijven. Dat zal ook wel helpen mijn gedachten te verzetten. 

Casey en ik lopen in onze sportkleding naar het lesdeel van het internaat. Naast het inmens grote gebouw lag een goed bijgehouden grasveld. De rest van de klas was er al en de gymleraar keek ons dus niet al te vrolijk aan. "Oke, nu iedereen er is beginnen we met vijf rondjes warmlopen om het veld." Meteen wordt een grote zucht hoorbaar. Mij maakt het niet uit en ik begin in hoog tempo te rennen. Ik loop voorop met een aantal jongens en een meisje. Een van de jongens komt naast me lopen. "Je hebt een goeie kont in die legging." Heel even vraag ik me af of hij dit nu echt zojuist heeft gezegd. Dat gevoel wordt al snel vervangen door woede. "Jouw gezicht ziet er goed uit als je in de modder ligt." Sis ik kwaad terug. Dan trap ik hem tegen zijn enkels en hij valt met zijn hoofd in het gras. Het is jammer dat het hier nu al een tijdje niet meer heeft geregend. Het gras is namelijk kurkdroog en wanneer de jongen woest opstaat kun je helaas aan niks zien dat hij is gevallen. Ik ren rustig door en hij laat me voor de rest met rust. Wel krijg ik af en toe zeer boze blikken toegeworpen. Als blikken konden doden, had ik mijn rondjes niet zo gemakkelijk af kunnen maken. 

Terwijl ik al even rustig sta te wachten, komen ook de laatste mensen hijgend aangelopen. De gymleraar, die blijkbaar meneer Ijskes heet, heeft ondertussen doeltjes neergezet en vertelt dat we gaan voetballen. Mijn humeur wordt spontaan een stuk beter. De teams worden ingedeeld en ik zit bij de tweeling en Casey. Abel en de klootzak die blijkbaar Brandon heet, zitten in het andere team. Ik weet dat Abel goed is in voetbal en dit belooft dan ook een spannende wedstrijd te worden.

De twee teams bleken inderdaad zeer aan elkaar gewaagd, maar door het winnende doelpunt dat ik scoorde in de laatste drie minuten heeft mijn team toch gewonnen. Ik schek een gemene grijns aan Brandon, die zwaar teleurgesteld kijkt. Hij steekt zijn middelvinger naar me op. Net als ik naar hem toe wil lopen om te zeggen wat ik van hem vind, zie ik dat meneer ijskes naar me toe komt. "Dat was niet verkeerd. Was je al van plan je in te schrijven voor het damesvoetbalteam?" Ik kijk hem glimlachend aan. "Ja, eigenlijk wel. Weet u waar ik dat moet doen?" "Dat hoeft niet, ik ben de coach en je bent bij deze opgenomen in het team." Ik bedank hem en hij vertelt me nog waar ik mijn tenue kan ophalen en wanneer de trainingen zijn. Opgewekt loop ik naar de kleedkamers. Deze dag begon nog wel zo slecht. Wat een beetje sport al niet kan doen.

-------------------------

* Sorry dat ik gister geen hoofdstuk heb geplaatst, maar ik had echt geen tijd. Vandaag eigenlijk ook niet, maar ik wilde niet twee dagen niks uploaden. Dus voila, une hoofdstuk pour toi. <-- Dit is dus waarom ik geen Frans heb gekozen lol. *

Stay save, don't do drugs

Sterre  :))