Asylum

Chapter 2

Mahigit isang oras na kaming naglalakad lakad dito habang hinahanap ang pinto palabas ngunit wala kaming nakita.

Ang kaninang kalmado kong katawan ngayon kinakabahan na. Dahan-dahang pumatak ang mga pawis saaking noo habang malakas ang pintig ng aking puso.

I've never been this scared in my 18 years of existence. Aaminin kong natatakot din ako, I don't believe in monsters but the hell feeling ko iniingkanto kami ngayon.

Kanina pa kami pabalik balik sa pasilyong ito. Ang kaninang malamig na kamay ni yen ay mas lalo pang lumamig ngayon.

What should I do now? I saw windows while walking but that would be our last option if anything happens.

Naisipan naming pumasok muna sa isang kwarto upang magpahinga. I could still see the sun from here so we're still safe.

"Makakalabas pa ba tayo dito al?" tanong ni yen. I nodded, may daan pa at kahit anong daan man yan papasukin namin makalabas lang.

"We need to get out of here before sunset yen, kundi baka di tayo makalabas dito." Sabi ko sakanya.

I feel so paranoid right now. Feeling ko may nagmamasid saamin ngayon. I could feel my heart thumping so bad, while my whole system is shaking.

I hope somebody could help us, I feel so helpless right now. Ang kaninang walang takot kong pagpasok dito ay pinagsisihan ko na agad.

On cue we heard footsteps again papunta sa aming direksyon.

"Wooa! may ibang tao pa dito dan!" sigaw ng babaing kadarating lamang.

"Obviously" I answered. Inirapan naman ako nung babae at lumapit sa aking katabi.

"Ang cute mo naman what's your name kid?" seriously? kid? Yen is small, yes. Pero kung hindi naman talaga siya mukhang bata.

"I-I'm not a kid," nauutal na sagot ni Yen.

"Hands off bitch." Sabi ko na ikinalingon niya sakin. She has this creepy smile plastered on her face which makes every bit of my body shake.

Pero hindi ko yun ipinahalata just like awhile ago I kept a straight face and stared at her.

"Hey nics tama na nga yan tara na." malamig na sabi ng isa nilang kasama.

"S-saan kayo pupunta?" napalingon ako kay Yen ng magtanong ito.

Ano bang pumapasok sa utak niya? kung may binabalak man siyang sumama sa mga weirdong to hindi ako papayag.

Fast forward.

The sun is almost out, nakatayo kami ngayon sa isang kwartong may malaking bintana. Hanggang ngayon di parin namin mahanap ang pintuang pinasukan namin. Hindi ko na alam ang gagawin lalo na't mag gagabi na rin.

"Sinabi ko naman kasi sayong sumama nalang tayo sakanila al tignan mo ngayon andito padin tayo." naiiyak na sabi ni yen.

"Yen hindi natin sila mapagkakatiwalaan, nakita mo naman siguro ang dugong nakakalat kanina diba? we never know baka sila pala ang may gawa nun" kalmado kong sabi.

"Pero-"

"AHHHHHHH" a loud voice coming from the hallway took over. Dali-dali namin itong tinungo.

"What the?!"

ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ

ㅡChapter 2 done. This chapter is lamer than chapter one hahaha anyways keep reading and don't forget to vote lovelots.