Love me, Teacher! -RASTRO Fanfic Story..

Problem

RHIAN POV

Natapos din ang araw na ito, sa wakas. I know na nasa restaurant na si Glaiza ngayon, kaya naman, umuwi na muna ako at nagbihis. Tapos I went to the flower shop to buy flowers for her. And I'm planning to bring her on a date.

Kaya yon, dahil 6 pa lang naman, pinaayos ko na ang set up ng date namin mamaya. After that, pumunta na ako sa pinagtatrabahuan niya.

Maya maya, lumabas na sya, kaya lumabas kaagad ako sa kotse ko, habang hawak ang bouquet.

She's so serious. I guess hindi pa rin nya nakakalimutan yong kanina.

Me: "Hi mine. Flowers for you."

Glaiza: "Thank you." Seryoso nyang sabi.

Me: "Galit ka ba sakin?"

Glaiza: "Why would I be?"

Me: "Kasi kanina sa restaurant, ang sama ng tingin mo sakin, nong kasama ko si Solenn, so I thought na galit ka sakin."

Mas lalong sumama yong tingin nya sakin.

Glaiza: "Bakit ka ba kasi nakisabay sa kanyang kumain?"

Me: "Kasi gusto ko syang maging friend, ayoko namang masira ang friendship namin."

Glaiza: "My goodness, alam mong may gusto sayo yong tao! At alam mo ring may girlfriend ka. Hindi ka na dapat sumama sa kanya."

Me: "Wag namang ganyan, she's the only friend that I have in the faculty."

Glaiza: "So talagang ayaw mong mahiwalay sa kanya?"

Me: "It's not like that. Gusto ko lang naman na magkaroon ng kaibigan."

Glaiza: "You don't need her. Nandito naman ako."

Me: "I need her."

Arg! This is so wrong. Ayokong makipagtalo sa kanya, pero pano ko gagawin yon kung ganito sya?

Glaiza: "You need her? So ako? Ano lang?"

Me: "Calm down, please. Just calm down. We'll talk about this but let's have some dinner first, okay?"

Hindi sya umimik. Kaya tingin ko, okay na kami. Kaya tingin ko, okay sa kanya. Pumasok kami sa kotse and we take the road, but she's not talking to me. Akala ko, madali lang bumawi, napakahirap pala. Sana naman sa dinner, makabawi na ako sa kanya.

Dumating kami sa isang restaurant, pero sa private room ang date namin.

Me: "We're here."

Tapos yon, bumaba na kami pareho. She's still not talking to me.

We went to the room, and she was like, "Oh", pero hindi nya pinahalata sakin, although nahalata ko naman.

Me: "Do you like it?"

Glaiza: "Yes, thank you."

Me: "It's all for you."

Pareho kaming naupo, sa table for two at sa isang iglap lang, nakaserve na ang pagkain namin. While we were eating, she's looking at me.

Me: "C'mon, are you still mad at me?"

Glaiza: "I'm not mad, I'm jealous."

Me: "You don't have to be jealous, kasi sayo lang ako."

Glaiza: "Kahit na, ayoko pa rin kay Solenn. Ayoko na lumalapit sya sayo."

Me: "Nako naman, ang selosa mo pala."

Glaiza: "Kanina ko lang nalaman."

Me: "Naks!"

Glaiza: "Wag mo nga akong binibiro."