Demolition ◕ Park Chaeyoung「✓」

✭ 1.4 ✭

Planı uygulamak üzere tek ezbere olduğum numarayı tuşladım.

Senin numaranı...

Seninle ilgili her şey bilinç altıma yerleşmişti çoktan.

Aradan 1 yıl geçtikten sonra bile içimde hala sesini duyma sevinci vardı.

Arama tuşuna tıkladığımda numaranı değiştirmiş olabileceğinden korkuyordum.

Ve beklediğim o korku olmayarak telefonu açtın.

Sen telefonu açıp "Alo? " dediğinde ellerim titremeye başladı.

Uzun bir süre öyle kaldığımda bu sefer "Kimsiniz? " diye sordun.

Ben ise çatlayan sesimle "Benim." dedim.

Ardından boğazımı temizleyip devam ettim. "Minhwan."

Ve o an bir süre yanıt gelmeyince hızlıca söyleyeceklerimi söyleyip telefonu kapatmak istedim.

"Saat 1:30'da Namsan Kulesi'nin önündeki banka gel. Sakın geç kalma. Yoksa her şey için çok geç olabilir... "

Dıt dıt dıt dıt...

Ve o bilindik ses.

O bir şey diyemeden telefonu kapattığımda saatin 1:30'a geldiğini gördüm.

Hemen masanın üzerindeki defteri aldım ve üstümdeki eşofmanı umursamadan hızlıca dışarı çıktım.

Ayağıma ayakkabı bile giymemiştim ve ayaklarıma taşlar batıyordu.

Peki bunu umursuyor muydum?

Tabiki de hayır.

Çünkü belki de birazdan her şey bitecekti.

Bu hikayede kurtuluş diye bir şey yoktu ve yolun sonu zaten gözüküyordu...

Düşüncelerimi kafamdan atıp koşmaya devam ettiğimde yoldaki insanlar bana tuhaf bakışlar atıyordu.

Benim tek düşündüğüm şey ise oraya senden önce varmamdı Chaeng.

Eğer oraya senden önce gidemezsem cesaretimi bir daha asla toplayamazdım.

Ve işte geldim!

Yolun sonu ise şimdi daha yakın gözüküyor Chaeng...

🍃🍃🍃