Love me, Teacher! -RASTRO Fanfic Story..

Magical World

RHIAN POV

I'm so excited sa kung saan man kami pupunta.

Habang nasa byahe kami, nakangiti ako ng todo. Hindi nagsasalita si Glaiza. She's just smiling. Mas lalo tuloy akong naexcite.

Dahil hindi ko alam kung hanggang anong oras ang byahe namin, nakatulog na pala ako.

Then suddenly I heard Glaiza calling my name, kaya nagising ako.

Glaiza: "We're here."

Kumurap kurap ako at tiningnan ang paligid. Nasa paanan kami ng isang mataas na bundok.

Wow! Na amaze ako dahil napakagreen ng paligid. The beauty of nature.

So yon, bumaba na kami sa kotse, and I look around. Is this the place na sinasabi niya?

Then nilahad nya ang kamay niya.

Glaiza: "Are you ready?"

Me: "Ready for what?"

Tumingin sya sa taas ng mountain.

Glaiza: "For mountain climbing?"

Me: "What? Aakyat tayo?"

I feel so excited, ang ganda ng ganitong experience. Pero pano ako makakarating sa taas with this outfit?

Me: "Pano ako aakyat? Naka heels ako at naka dress ako?."

Glaiza: "Walang problema, dahil may dala ako para sayo. Nasa backseat ang mga yon."

Wow, ang sweet naman nya. Prepared!

Me: "Planado talaga eh."

Ngumiti lang sya sakin.

So yon, nagbihis ako sa loob ng kotse, buti nalang tinted ito. Kaya safe akong makakapagbihis.

Pagkatapos kong magbihis, lumabas na ako ng kotse.

Glaiza: "You look great."

Me: "Thank you."

Tapos yon, nagsimula kaming umakyat sa mountain. Mahirap sya pero sobrang enjoy, si Glaiza kasi napaka caring. Haha palaging ready para tulungan at alalayan ako.

Nang mangalahati na kami, I can hear some voices. May ibang tao siguro dito. Akala ko pa naman kami lang nandito. Pero mabuti na rin yon, dahil may sasaklolo samin, in case may emergency. Wag naman sana!

Nang makaakyat na kami, ang una kong nakita ang napakagandang roses. Ang tuktok ng mountain na ito ay napapaligiran ng red roses.

Magical place nga talaga. Napakaganda ng lugar na ito.

Magkahawak kamay kaming naglakad hanggang sa makarating kami sa pinakagitna, may nakalatag na blanket at mayroong mga pagkain dito.

Pareho kaming naupo sa blanket na iyon, at nagsimulang kumain.

Nakakarelax dito, malayo sa maingay at mausok na lugar. Tapos kasama ko pa si Glaiza. Sobrang sarap sa pakiramdam.

Me: "Glaiza, thank you na dinala mo ako dito, nakakarelax dito."

Glaiza: "Ako ang dapat magpasalamat sayo, dahil sumama ka sakin dito."

I guess ito na ang time para makapag usap kami sa nangyari.

Me: "Hmm, Glaiza. Gusto ko sanang pag usapan natin ang nangyari satin. Gusto ko lang na matapos na ang sakit na nararamdaman ko. Para malinaw din satin ang nangyaring iyo."

Hinawakan nya ang dalawang kamay ko.

Glaiza: "Iyon nga ang gusto kong mangyari. Rhian, Gusto ko sanang humingi ng tawad sa nagawa ko sayo. Hindi ko talaga gustong makipaghiwalay sayo, nadala lang ako sa galit ko. Nong makita ko kasi kayong magkayakap, feeling ko nasira ang ulo ko sa sobrang selos. I don't know, basta sobrang sakit ng makita ko kayong ganon. Gusto ko sanang malaman kung kayo ba? O ano? Gusto ko kasing malinaw saakin kung ano man ang mayroon kayo."

Nakahinga ako ng maluwag, nakakagaan sa feeling na nag uusap kami tungkol sa naging problema namin, at sana sa huli maging kami pa rin.

************************************

GLAIZA POV

Nandito na kami sa paanan ng bundok. At sa mukha ni Rhian? Siguradong nagustuhan nya ang kinaruruonan namin ngayon. And I'm happy about it.

Buti nalang girl scout ako, nadalhan ko sya ng gamit, alam ko kasing palagi syang nakapam beauty queen outfit.

So yon, umakyat na kami, ang enjoy sa feeling dahil sya yong kasama ko. Sya lang naman yong gusto kong makasama palagi eh, sa habang buhay.

Focus ako sa pag akyat ko, pero mas focus ako kay Rhian. Syempre, baka magasgasan sya.

Sana magustuhan nya ang makikita nya sa tuktok.

Maya maya, nakarating na nga kami sa tuktok, at halatang nagandahan sya sa kanyang nakita. Salamat naman.

Then yon, dinala ko sya sa pinakagitna, kung saan naroon ang picnic namin.

I'm glad she like it.

I guess this is the time na kailangan na naming mag usap, sana maganda ang kalalabasan ng pag uusap na ito.

Hay, sya na naman ang una. Hindi pwede ang ganun, dahil ako ang may kasalanan samin, kaya dapat ako.

Siningit ko kaagad ang gusto kong sabihin sa kanya. Buti naman at nakinig sya.

I'm just waiting for her answer.

Rhian: "Glaiza, hindi naging kami ni Sheena at kahit kailan hindi magiging kami. Dahil ikaw lang ang mahal ko. Ikaw lang ang mamahalin ko. Yong yakap na yon? Goodbye hug yon, dahil paalis na sya. Naging kaibigan ko naman sya. Kaya ganon. Nasaktan ako ng sobra, na napag isipan mo ako ng masama. Pero hindi kita masisisi dahil ako rin naman, nung nasa L.A. ako, hindi kita pinakinggan. Nag conclude lang kaagad ako. And I'm so sorry about it. But I want to hear your story. About sainyo nong Lovi."

Sabi ko na nga ba, mali ako. Sobrang mali ako.

Me: "Sorry ha? Sorry talaga. Ang praning ko palang mag isip."

Rhian: "Okay lang, nangyari na yon. Wala na tayong magagawa kundi ang tanggapin ang nangyari."

Me: "Tama ka. Gusto ko palang malaman mo na kaibigan ko lang si lovi. Walang nangyari samin, at walang something samin. I let her sleep in my room kasi bawal daw syang umuwi sa kanila na lasing sya, kaya yon. And then I hugged her, kasi namimiss na kita ng sobra."

Rhian: "You hugged her?"

She deserve the truth. I have to face this.

Me: "Yes. Kasi ini-imagine ko na ikaw sya. Pero promise hug lang yon."

Rhian: "Nako Glaiza ha? Hindi ako natutuwa sa nalaman ko."

Me: "Sorry na po."

Rhian: "Eh ano ba ang magagawa ko? Nangyari na."

Me: "Hindi na po mauulit. Pangako."

Rhian: "Ayusin mo lang!"

Nako, hindi pa nga ako nakikopag balikan, ganyan na sya. Haha kinikilig tuloy ako.

Me: "Opo, ma'am."

Inirapan nya ako kaya natawa ako. Gumaan ang feeling ko ng magkausap kami ng ganito.

Me: "Come, I'll show you something."

Tumayo naman sya, at hinawakan ang kamay ko. Syempre hindi pa dito nagtatapos ang lakwatcha namin. Dalawang surprise pa ang natitira para sa kanya.

Sana talaga sagutin nya ulit ako. Haha kahit naman may 80% chance ako, may 20% pa rin akong agam agam na sasagutin nya nga ako.

So yon, naglakad na ulit kami, and I am hoping that she'll be happy sa makikita nya.