Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
@mickaelarichardson: Sooo... Pierwsze koty za płoty💪😕
510 492 likes- 491 531 comments Comments disabled
********************
Od jakiś 15 minut siedzę zamyślona przy oknie i wpatruję się w jeden punkt mocno rozważając o swoim życiu. Poznałam cudownych ludzi i spędziłam cudowne chwilę. Ale niestety życie postawiło przede mną nagłą zmianę. Usłyszałam jak drzwi wejściowe mojego mieszkania się otwierają. Ktoś wszedł do salonu i patrzył na mnie. Wytarłam łzy spoczywające na mojej twarzy. Osoba westchnęła i już wiedziałam kto to. - Przyszedłeś się ze mną na sam koniec pokłócić?- zmrużyłam oczy patrząc w ten sam punkt jednak teraz uniemożliwił mi to rozmazany obraz. - Nie. Mickaela... Cholera... Kocham Cię- powiedział Bradley podchodząc do mnie. Kucnął tuż obok i złapał mnie za dłoń. Zacisnęłam oczy i wypuściłam łzy. - Wiesz dobrze, że ja ciebie też- zaszlochałam. - Więc czemu takie rozwiązanie tego?- zapytał z bólem w głosie. - Wszystko się zmieni kiedy wyjadę. Tęsknota będzie zbyt wielka, ciągły płacz... Ja bym tego nie zniosła. Ty pewnie też- powiedziałam patrząc na niego. - Owszem ból byłby ogromny ale teraz też jest- odparł. - Ale po pewnym czasie ci minie. Będziesz wolny. Będziesz mógł robić co tylko zechcesz. Bradley... Jeśli mnie kochasz ulżyj tak jak ja tobie- zacisnęłam jego dłoń. - Okej... Ale wiedz, że na pewno nie pokcham kogoś tak mocno jak Ciebie. Nigdy- odparł a jego oczy zaszkliły się. Pocałował mnie w czoło i wstał. Zapłakałam. Widziałam po nim, że nie wytrzyma i wkońcu wybuchnie płaczem. Spojrzał na mnie i rzucił szybko załamanym głosem ,,paa" i wyszedł. Rzuciłam w ścianę obok poduszką z parapetu i schowałam twarz w dłonie. To była jednak najtrudniejsza decyzja w moim życiu...
Hejka cześć! Dziś troszeczkę inny rozdział niż zwykle! W takiej formie pojawi się jeszcze ( chyba) dwa razy. Podoba się? Kto nie może doczekać się wyjaśnień? To co? Do zobaczenia!❤
