Half Angel, Half Demon. ☑️

Hoofdstuk 22

'Hoi Marijn we zijn er! Is je koffie lekker?' Begint Valery zodra we bij de tafel van Marijn zijn aangekomen. 'Ja hoor meisje dankjewel. Ik zie dat Aqua al weg is. Mooi zo, dan kunnen we gaan. Wacht... jullie hebben koffers?!' 'Euhm ja hoezo? We gaan toch gewoon rijden met een auto of iets.' Vraagt Storm. 'Nee natuurlijk niet, we moeten 30 minuten lopen tot aan de portel en dan nog eens 2 dagen wandelen tot we bij het kasteel zijn!' 'Marijn niet zo hard alsjeblieft.' Zeg ik snel voordat we allemaal gaan schreeuwen hier. 'Ga maar weer terug naar jullie hotel kamer en pak alleen een rugzak met wat het belangrijke is.' Zegt Marijn. 'Ja Marijn.' Zeggen we in koor. We gaan snel terug naar onze kamer en pakken onze rugzakken. Ik pak wat kleren, ondergoed en nog wat toilet spullen. Ik ben klaar met spullen maar bedenk nog iets. Ik loop/ren snel naar mijn bed en pak mijn notitie boekje en zaklamp onder mijn matras vandaan. Snel prop ik de dingen in mijn tas en loop rustig naar de koelkast want de andere zijn nog wanhopig aan het zoeken naar de goede kleding. Bij de koelkastwil ik de deur open doen maar hij zit weer eens klem. Ik geef de deur eerst even een duwtje en trek er dan nog eens aan. 'Kijk eens aan, zo goed als nieuw!' 'Heb je de koelkastdeur weer gerepareerd xD.' Storm staat tegen de deurpost aangeleund. Ze zet zich af en komt aangelopen. Ik pak een flesje water. 'Wil je ook?' Vraag ik aan Storm. 'Ja graag. Hebben we nog appels?' 'Jup.' Ik gooi het flesje naar haar toe en gooi ook een appel erachter aan. Zelf pak ik ook een appel en smijt de koelkastdeur dicht. 'Die is toch stuk.' 'Hahahaha.' Lacht Storm me doodleuk uit. Geweldig. We lopen naar de woonkamer en Storm en ik beginnen aan onze appel. Na 5 minuten zijn de andere eindelijk klaar en kunnen we weer terug naar de kantine.
~terug in de kantine~
'We zijn er weer Marijn.' Zegt Joël. 'Eindelijk, dat werd tijd. Zullen we gaan?' Vraagt Marijn. 'Ja graag! Ik heb er zin in!' Zeg ik blij. 'Mooi zo meisje. Nou, wat staan we hier nog te wachten? Lopen maar!' We lopen met ze alle het hotel uit en ik reken nog even af bij de balie. Buiten aangekomen snuif ik de geur van natuur op. Het is werkelijk waar een prachtige dag! Ik plaats mijn duimen achter de lusjes van mijn rugzak en begin te lopen. 'Tam, we moeten de andere kant op.' Zegt Ariël. Ze wijst de andere kant op waar iedereen me aan zit te kijken. Fijn, ook dat nog. Ik loop naast Ariël mee terug naar de groep en we sluiten ons aan.
We lopen nu al zo'n 15 minuten maar het lijkt wel 5 uur en we lopen alleen maar berg op. 'Ik wist niet eens dat hier bergen waren joh.' Zeg ik tegen niemand in het bijzonder. 'Komt omdat deze bergen onder een beschermingsspreuk ligt. Zodat je het niet ziet vanaf de buitenkant. Alleen als je er dichterbij komt kan je het zien.' Zegt Joël. 'Hoe weet jij dat?' Kaats ik terug. 'Niet vervelend bedoelt hoor JoJo.' Ja ik noem haar wel eens JoJo. :) 'Gewoon, gelezen. Ik lees graag informatie zodat we ook wat weten over het nieuwe gebied enzo. Je hebt echt veel gebieden daar. En trouwens ook veel dimensie's. Maar ze zijn ook allemaal verschillend, je hebt sneeuw, ijs, zomer, woestijn, woud, water, vuur, steen, lucht, aarde, dieren en bergen. Je hebt er ook nog veel meer maar dit zijn even degene die ik nog weet, anders worden het er teveel hihi. Maar natuurlijk heb je dan ook nog een heksen, tovenaars, vampieren, weerwolven, feeën, sieraad mensen, engelen, demonen, kabouters en een dwergen dimensie.mOh en er gaat ook nog een gerucht dat er een smurfen dimensie is. Die lijkt me echt leuk om te zien.' Zegt Joël heel snel achter elkaar. Volgens mij in 1 adem teug. 'Volgens mij vind je het echt leuk he Joël?' 'Jupper de jup.' Zegt ze terug. ' Hee meiden, en niet te vergeten een draken dimensie he.' Ariël komt aangelopen. 'Jaaaa." Zeg ik. Draken interesseren mij eigenlijk ook best wel. Dat komt ook wel door de obsessie van Ariël. 'Meiden genoeg gekletst, we zijn er.' Bemoeit Marijn in ons gesprek. We staan intussen bij een rand van een random bos. 'Hoe komen we hier eigenlijk?' Vraagt Valery. 'Ik denk gewoon door te lopen.' Antwoord ik weer eens sarcastisch. 'Hee, is dat niet z'n heksenkring dinges?' Vraag ik aan Marijn, wijzend naar een rondje gemaakt door paddestoelen. 'Klopt meiden. Kom we gaan naar de dimensie toe. We gaan allemaal in de cirkel staan en dan zal ik een spreuk zeggen. Het is een best wel moeilijke spreuk maar ik kan het je wel leren Tamara. We gaan met ze alle in de kring staan en we houden elkaars handen vast. 'Als we dat niet doen dan teleporteer alleen ik dus vandaar.' Legt Marijn uit.

________________________
Tja sorry, alweer het einde. Maar er is al wel weer een hoofdstukje op!
Alleen ben nog steeds ziek en ik mag morgen niet eens naar school toe😔 (niemand keest het deze avond nog dus vergeet deze zin maar xx)

Ciaoo xx
🔥❣️