Egoist

Başlangıç

17. yaşımın verdiği ağır huzursuzlukla yerimden kalktım.1 hafta sonra Doğum günümdü ve kimse Doğum günümün yaklaştığının habercisi bile değildi. En kötüsü ailem yanımda değil.Zaten stresim çok.Yakında gireceğim lanet olasıca üniversite sınavı ve son sınıfa geçmenin verdiği nahoş his...
Sıkıcı bir aile kahvaltısında bulunuyorum.Ve herkes moralim düzesin diye, dershaneye yazılacaksın diyor.Peki ya Doğum günüm,ailem?Bunlar da dershaneye yazılınca ortadan kalkacak sorunlar mı?Ah güldürmeyin lütfen.Her gün arayan annem bugün konuşmamaya yeminli gibi.Her neyse takmıyoruz,takmıyorum,takma Derin."Hadi Derin" diyen sesle irkildim.Halam odamı toplamayı unutmuş olduğumu bildiriyordu.Kişisel dağınıklıklarımı toplamam gerekirmiş bu bir sorumlulukmuş ama genel işlerse yardıma girermiş böyle söyler.Ağır adımlarla odama girerken yüzümün hâla düşük bir vaziyette olduğunu biliyordum.Aynadan kendime baktığımda yanılmadığımı fark ettim.Ben hep böyleyim ciddi,asık suratlı(?),takmıyormuş gibi görünen biri.Sahi ben kim miyim? Ben Derin SABANCI.17 yaşında bir kızın teki.Anne-babası tarafından tatil için babaannesinin yanına bırakılan bir kızın teki.Aslında burayı seviyorum.2 katlı evimizin alt katında kuzenim Bora oturuyor.Üstte ben zaten.Bora çok tatlı,yakışıklı,iyi bir kuzen.Eğer onla inatlaşıyorsanız cam mavisi gözleri ile inadınızı bitiren biri.Benden bir yaş küçük ama çok olgun biri.
Yeşimimiz içtiğimiz ayrı gitmez.Sabah kahvaltıdan yatana kadar beraber takılırız.Ama son zamanlarda onu sık göremiyorum.Çünkü bir sürü SAVAŞ oyunu oynuyor.Ne yapalım seni böyle sevdim kuzenciğim.Dünyalar tatlısı bir küçük prensim var tabii.Bora'nın kardeşi Semih.Sanki benim erkek versiyonum Semih,birbirimizi çok severiz.Bu yüzden burayı seviyorum.Canım sıkılırsa Semih zaten bu küçük yaşıyla sıkıntımı hemen yok ediyor.Varol Semih...
Bahçeli evimizin ön bahçesinde trambolin var.Genellikle orda çok eğleniyoruz.Arka bahçede ise bir sürü meyve-sebze var.Dedem ve Babannem sayesinde bahçe nasıl bakılır? Dalından meyvenin lezzetini ve doğal meyve-sebzeyi öğrendim.Şanslıyım...
Her gün böyle geçiyor işte ama eksik şeyler de var.Doğum günüm yaklaşıyor annem aramadı.Her neyse takmıyorum işte.Şu an takmam gereken şey varsa o da halamın yaptığı leziz yemekler sayesinde kilo almam.Bir de çikolata yemem tabii.Amaan dünyaya birdaha gelmeyeceğiz diye kendimizi avutuyoruz .
"Son zamanlarda okullar açılıyor malum.Tabi planlarım var.Öncelikle;bu liseden sap ayrılacağım diğer yıllar gözüm erkek aramadı bu yıl da aramaz hem sonuçta aynı insanlar olacak.Üniversite sınavı var ve düzenli çalışacağım.Şimdiden kendime bir not ortalaması koydum 90'ı geçeceğim.Kitap okuma alışkanlığımı yok etmeyeceğim.Derslerimde başarılı biriyim.İneklik muamelesi görmesem de yüksek tuttuğum notlarım var.Bu vazgeçilmeyecek." Bu konuşmayı ortalama her gün yapıyorum.Umarım gerçekleşir.Tatil'de bitmek üzere son zamanlarımızı iyi değerlendirelim diye bir karar aldık Bora ile. Paramızı bitirecektik.Çarşıya çıkar,gezer-tozar alışveriş yapardık.Bora ile benim burda arkadaşlarımız var.Onlarla buluşur bir şeyler alıp evin ilerisindeki parka gideriz.Hayat böyle geçip gidiyor..
Akşam eve geçtiğimizde halam mutfakta yemek hazırlıyordu.Tv'nin karşına kurulmuş Bora'nın üstünden geçip mutfağa geçtim ve halama yardım etmeye koyuldum.Halamla hem sohbet ettik hem yemek yaptık (ben çok bir şey yapmasamda).Bulaşık makinesine tezgahtakileri yerleştirmeye başladığım sırada halam günümün nasıl geçtiğini sordu.Halam benim için sadece bir hala değil anne-baba hatta abla,arkadaştı..Varol halacık...Sofrayı ben kurdum bahçedekilere seslendikten sonra yemek için herkes masaya geçti.Yine klasik aile sohbeti edilirken birden dedem -hayalindeki pasta nasıl kızım? Dedi.O an şoktan yemek boğazıma kaçtı.Ne yani unutmamışlar mıydı?Dedem yhaa.. Bende cevap olarak tabiki büyük,muzlu-çikolatalı,abartılı ve bol süslü adımın yazılı olduğu büyük bir pasta istiyorum demedim.Çünkü artık bu tarz şeyleri sevmemeye başlamıştım.Dedeme sadece :hatırlayıp,önemsemeniz yeter dedim ve yemeğe döndüm.O an suratım canlanmış ve gülümsemiş olmama emindim ki herkes gülüyordu.Bora yanağımdan makas alırken -ne o kuzen ? Unuttuk mu sanmıştın? Dedi.İşte şimdi gülümsüyordum.Tam ağzımı açmıştım ki telefonumun sesi odayı doldurdu.Hızlı adımlarla ulaştığımda , telimin ekranında annemin aradığını görünce sevincim kat be kat arttı.İçimden işte bu dediğim sırada teli açıp odama gittim.Annem işlerinin yoğunluğundan arayamadığını bunun için üzgün olduğunu felan söylemişti.Ben de üzülmemesi için -önemli değil bugün harikaydı ben de farkında değilim zaten gibi absürt şeyler söyleyip konuyu geçiştirdim.Yorgun olduğumu söyleyip konuyu sonlandırdım ve pijamalarımı giyip Bora'nın kolundan çekiştirerek üst kata çıkardım.Bugün en sevdiğimiz film vardı.Ve o bunu unuttu.Mısırımı da alıp perde,Işık'ları kapatınca hemen yerime kuruldum Ve film başlıyordu.Babama varlığımı hatırlatan bir mesaj çektikten sonra telefonumu sessize alıp koltuğa fırlattım.

Kime:Babam
Gönderilen:Selam,ben yaşıyorum.1 hafta sonra Doğum günüm umarım unutmadın baba.

Filmi üstün yorumları ile zenginleştiren Bora ile bitirdiğimizde hâla küçük bir çocuğun ablasını kurtardığı sahnenin saçma olmasından dert yanıyordu.Aşağıya indiğimizde kahve kokusunun evi doldurduğunu anladığımızda Bora koşarak -sizi gidilerrrr..Derin bak burda fırsatçı ordusu var diyip gülmeye başladık.Biraz fıstık yedikten sonra bizimkileri yatması için ikna edip odama çekildim.Büyükler hâla oturuyordu.Bir kaç dk geçmeden Babannem yanıma geldi.Yatağımın yanına oturması için kaymış olduğumu anlamış olmalı ki oturdu Ve canın neden sıkkın kızım? Hayrola dedi.Babanemden hiçbir şey saklamazdım . Babamın bugün aramadığını ona mesaj attığımı söyledim. Babannem ise: takmamam gerektiğini,babamın işlerinin yoğun olduğunu söyledikten sonra beni bana bırakıp odamdan çekildi.Salondan telimi alıp odama girdiğimde peşimden Halam geldi ve -içmeden uyumak yok küçük hanım diyerek alnımdan öptü Ve gitti.Yine süt ısıtmış Ve beni de unutmamıştı.
Telime baktığımda ekranın bomboş olması şaşırtmadı.Anneme iyi geceler dedikten sonra gözlerimi tavana diktim ve burada da mutlu olduğumu herkesin beni sevdiğini görüyordum.Herkese tek tek gülümsedikten sonra yan odadaki kuzenime mesaj attım.
Kime:Bora
Gönderilen:Hâla o sahneyi yorumlamayı bırak Ve yarın monopolly mi bul seni ucube!

Diyip yatarken mesaj sesi odamı doldurdu.
Kimden:Bora
Gelen:Tamamdır patron,güzellik uykunu al artık iyi geceler...
Kime:Bora
Gönderilen:iyi geceler.
Diyip teli çekmecenin içine koyup yatağıma yerleştim...