Acımasız (+18)

A | 3. Bölüm: Korumak.

3. Bölüm: Korumak.

❄️

Kafamın içinde çalan sirenlere yetişemiyordum. Aklım, ruhum, bedenim tam anlamıyla bitmişti. İçine girdiğim ve hayattan asla kurtulamadığım bataklık beni yeniden kıskacı altına almıştı. Ruhum can çekişiyordu. Kalbim sancılar içinde, aklım darmadumandı.

Elimle ağrıyan başımı ovalayarak yorganı üzerimden attığımda dün gecenin bitmiş olmasına sevinmeye vakit bile bulamamıştım. Odada bulunan lavaboya ilerleyerek elimi yüzümü yıkadıktan sonra aşağı indim.

İlk işim dolapları karıştırarak bir ağrı kesici aramak olurken bulduğum an hapı direkt olarak yutmuştum. Gece sıkıntıdan ördüğüm saçlarımı açtım. Başıma ağrılık yapıyordu.

Beyaz tül perdenin uçuşmasıyla bakışlarım o yöne kaydığında balkonda sigara içen Edim'i gördüm. Üzerinde dün giydiği siyah eşofman ve beyaz bir tişört vardı. O an gözlerim üzerimdeki kazağa kaydığında o ferah koku kendini hatırlatmak ister gibi yeniden burnuma ilişti.

Gözlerimi kapatma hissiyle dolup taşarken aniden kafamı iki yana sallayarak kendime gelmeye çalıştım.

Edim balkondan çıkıp içeriye girdiği gibi öfkeli bakışlarını üzerimde gezdirdiğinde kaşlarımı çattım. "Buraya gel." Yanına gittiğimde sehpadan aldığı telefonu ve sigara paketiyle dış kapıyı işaret etti.

"Birazdan dışarı çıkacağım, sakın saçma sapan bir şey yapmaya kalkışma." Onu bezmiş bir şekilde dinliyordum. "Ha bir de evde fazla yemek yemem, bir şeye ihtiyacın olursa kapıdakilere söyle." Dedikten sonra yanımdan geçip gittiğinde yukarı çıktığını anlamıştım.

Bir süre salondan öylece oturup ben burada yokmuşum gibi ıslık çalarak ceketini giyen Edim'e baktığımda evden çıkarak kapıyı kapatmıştı. Derin bir nefes alıp evi turlamaya başladığımda tek gitmediğim oda onun odasıydı. Daha doğrusu dün gece kapısının önünde durduğum ama asla girmediğim odasıydı.

Aşağı kata inerek mutfağa girdiğimde acıkmıştım. Dünden beri hiçbir şey yemediğim için midemden garip sesler gelmeye başladığında evde yalnız olduğum için mutluydum. Dolabı açarak yiyecek bir şeyler bakındığımda ağzına kadar tıka basa dolu olan dolap beni şaşırtmıştı.

Tek başıma olduğum için az miktarda yemek hazırladım. O kadar oyalanarak yapmıştım ki saatin akşam altıya geldiğini gördüğümde dolan bulaşık makinesini çalıştırıp yaptığım yemeklerden azar azar bir tabağa doldurdum.

Hızlıca yemeğimi yiyip topladığımda dolaptan aldığım maden suyunu bir bardağa boşaltarak balkona çıktım. Evin tek güzel yanı bu balkon olabilirdi. Hem ferah bir esinti direkt olarak yüzüme vuruyor hem de gökyüzü tüm güzelliğiyle parlıyordu.

Kapıdan gelen tıkırtılarla karanlık balkonda durmaya devam ettiğimde Edim içeriye girer girmez kapıyı kilitlemiş yukarı çıkmıştı. Umursamadan manzaranın tadını çıkarmaya devam ettiğimde birkaç dakika sonra üzerini değiştirmiş bir şekilde aşağı indi.

Salona doğru geleceği esnada olduğu yerde durup mutfağa bir göz attığında oraya doğru ilerledim. Umarım yemek yaptığım için bana kızma cüretine bile girmezdi. Malum evinde tutuyordu ya güya beni başkası sanarak.