°°°°°°°°°°
"Aşk;Anlamsız hayata anlam katan insandır."
Melis taksiye bindi.
"Geliyorum aşkım.."
"Nereye gidiyoruz hanımefendi?"
"Aşka gidiyoruz abi."
"Efendim?"
"Kadıköy."
-
Barış çok düşünmüştü Mehveş'in telefonda söylediklerini.Karar verdi,Begüm'den ayrılacaktı.Sadece Melis olucaktı.Anladı hatasını bi daha nolursa olsun bırakmayacaktı Melis'i.
Begüm ise koltukta Barış'ın konuşmasını bekliyordu.
"Barış,hayatım konusucak mısın?"
"Begüm..Bak..Ben şey.."
"A bidakka bekle ben içkileri getiriyim."
"Yok gerek yo-"
"Ya hadi hayatım bekle."
Begüm mutfağa gitti.
Begüm geri geldiğinde radyoyu açtı.Romantik bir müzik..
"Ya Begüm napıyosun?Bişey konuşucaz dedim."
"Tamam.Anlat ben seni dinlerim."
O sırada kapı çaldı.Begüm elindeki kadehlerle kapıya gitti ve dirseğiyle kapıyı açtı.Gelen...Melis...
Melis önce Begüm'e sonra elindeki kadehlere ve daha sonra koltuktaki Barış'a baktı şaşkınlıkla.
Yüzündeki gülümsemesi yok olmuştu.Oysa o ne umutlarla,ne hayallerle gelmişti buraya..
"Birşey mi vardı?" dedi Begüm.
O sırada Barış kapıya geldi. "Kimmiş?"
Ve Barış,Melis'i gördüğünde neye uğradığını şaşırdı.
"Melis?"
"A şey ben rahatsız ettim sizi."
"Biraz öyle oldu." dedi Begüm.
"Begüüüm sen içeri gir!" dedi sinirli bakışlarla Barış.Begüm kızdı ve içeri girdi.
"Yok haklı.Ben sizi bölmiyim.İyi geceler." gözleri doldu Melis'in.
Melis arkasını döndü tam gidecekken Barış kolundan tuttu.(O sırada bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı.Yaz yağmuru işte.Gök gürlüyor,yere düşen her yağmur damlası yolları dolduruyordu.)
"Barış..Bırak lütfen."
Melis yürümeye devam etti.Bahçeden caddeye çıktı.Barış'ta arkasından koştu.İkiside sırılsıklamdı.
"Meliis.Dur lütfen.Noldu?Niye geldin?"
"Önemi yok.Git sevgilin bekliyor." Melis ağlamaya başladı ama gözyaşları yağmur damlalarına karışmıştı.
"Melis.Bu dünyadaki hiç kimse senin kadar önemli değil."
"O zaman beni neden nikah masasında bırakıp gittin."
"Çünkü benim yüzümden en büyük hayalin olan anne olma şansını kaybettin.Ben buna rağmen yüzüne bakamazdım."
"Anne olmanın çeşitli yolları var!Anne olmak için doğurmaya gerek yok illa.Ben bi şekilde anne olabilirdim.Ama benim en çok SANA ihtiyacım vardı.En çok seni istiyordum."
