Μπελάς γένους θηλυκού..!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 12

Ελπίδας ποβ

Εφυγα από το σπιτι οσο πιο γρηγορα μπορουσα...δε ξερω γιατι αλλα αυτό το φιλι με τρομαξε δεν επρεπε να γινει ,όμως γιατι μου αρεσε τοσο πολύ; Τελος παντων πρεπει να παω στο σπιτι να μιλησω με τον Παρη εχουμε πολλα να πουμε οι δυο μας νομιζω.

15' later

Ε: « Παααρη» λεω καθως μπαινω στο σπιτι

Π: « κουζινα»

Ε: « τι μαλακιες ηταν αυτές σημερα στο κλαμπ»;

Π: « τι εννοεις δε σε καταλαβαινω»;

Ε: « ποιος ο λογος που πειραζεις τους φιλους μου» ;

Π: « τους φιλους σου; Ποιους φιλους ρε Ελπιδα φιλος σ ηταν ο τυπος ή μηπως κατι άλλο»;

Ε: « φιλος μου είναι αλλα και κατι άλλο να ηταν δηλαδη δεν νομιζω ότι σου πεφτει λογος να ασχολεισαι με τη ζωη μου»

Π: « ρε Ελπιδα βρε αγαπη μου»

Ε: « οπα Παρη οπα δεν ειμαι η αγαπη σου και σιγουρα εσυ δεν εισαι η δικη μου ειπαμε να μεινεις δυο μερες για να ξεκουραστεις δε θα μας καβαλισεις κιολας»

Π: « εγω εστω και σε αυτό το χρονο θελω να σ αποδειξω ότι εχω αλλαξει και δεν πιστευω ότι δε με θες» λεει ενώ ερχεται πιο κοντα μου. Βαζω το χερι μου μπροστα και του λεω

Ε: « Παρη ότι ειχαμε εχει τελειωσει δεν προκειται να γυρισω σε εσενα και σε παρακαλω καταλαβε το ..το μονο ισως που μπορει να κερδισεις είναι η συγχωρεση μου και αυτή θα στη δωσω μονο και μονο για να ξεχασουμε πια και οι δυο»

Π: « θες εκεινο τον μαλακα»;

Ε: « Παρη, προσεχε λιγο πως μιλας δεν τον ξερεις και από χτες»

Ενώ εσυ μωρη ηληθια τον ξερεις. Λεει η φωνουλα μεσα μου

Π: « αυτό είναι σου αρεσει αυτος ο βουτυρομπεμπες να πουμε. Δεν το πιστευω πηγες και να τον περιποιηθεις τον μαλακα σου μη χασεις μηπως δεν του περιποιηθηκες μονο τις πληγες μηπως του περιποιηθηκες και τιποτα άλλο»;

Και με αυτό ένα χαστουκι ηρθε και κολλησε πανω στο μαγουλο του και εφυγα τρεχοντας για το δωματειο μου.

Παρης ποβ

Γαμωτο σκατα είναι όλα σκατα τον γουσταρει φαινετααι από τον τροπο που τον κοιτουσε. Ετσι κοιτουσε καποτε εμενα και τωρα με κοιταει με εν βλεμμα που δεν μπορω να προσδιορισω τι είναι..μισος, απογοητευση παντως ότι και να είναι δεν είναι αυτό που χρειαζεται για να γινει δικη μου. Και της μιλησα και ασχημα μονο πουτανα δεν την ειπα.

Αφου καταλαβα τη μαλακια που εκανα πηγα στο δωματιο της, χτυπησα την πορτα και μπηκα μεσα

Π: « Ελπιδα»; Καμια απαντηση. Πηγα κοντα της στο κρεβατι, γαμωτο κλαιει. « Ελπιδα μου συγνωμη ειπα μαλακια δε ξερω ζηλεψα πολύ και εχεςδικιο δεν εχω κανενα δικαιωμα να μπλεκω στα ποδια σου, γυρνα σε παρακαλω να σε βλεπω» ανασηκωθηκε σκουπισε τα δακρυα της και γυρισε να με βλεπει. « ξερω ότι πια δε μπορουμε να ειμαστε μαζι, θελω όμως να ξερεις ότι εγω παντα θα σε περιμενω να περιμενω ένα λαθος αυτου του μαλακα και θα χωθω» της λεω καπως αστεια και ριχνει ένα μικρο γελακι. « τωρα όμως αποζητω μονο τη φιλια σου δε θελω να σε χασω από τη ζωη μου ουτε να ερχεσαι στο χωριο και να μη μιλαμε θα φυγω αυριο να σ αφησω λιγο χωρο να σκεφτεις και εσυ γιατι σου επεσαν καπως μαζεμενα όλα»

Ελπιδας ποβ

Ε: « σε ευχαριστω πολύ» λεω και τον αγκαλιαζω το ειχα αναγκη νομιζω αυτό « πραγματι εχεις αλλαξει παντως μαλακωσες για αυτό δεχομαι τη φιλια σου» του ειπα και μου εδωσε ένα φιλι στο κεφαλι μου

Π: « ελα τωρα πεσε να κοιμηθεις» μου λεει και με σκεπαζει τον πιανω όμως από το χερι και του λεω

Ε: « τωρα που ειμαστε φιλοι θα ηθελες να κοιμηθουμε μαζι σημερα, δεν θελω να κοιμηθω μονη μου». Και χωρις να πει τιποτα ηρθε και ξαπλωσε διπλα μου με πηρε αγγαλια και κοιμηθηκαμε. Το επομενο πρωι ειχε φυγει πριν ξυπνησω μου αφησε ενα γραμμα πως με αγαπαει και θα περιμενει δακρυσα στα λογια του και το ποσο εχει αλλαξει και ξαπλωσα παλι στο κρεβατι μου.