Unicorn [VOLTOOID]

Hoofdstuk 23

~drie dagen later~

POV Snowdrop
We hebben ons drie dagen vermaakt in de stad, en ook al een beetje gelet op eventuele Zienerjagers. Maar daarvan was nog geen spoor te bekennen. We zitten net te lunchen op de boot.

"Wanneer begon die show?" Vraagt Storm. "Negen uur, dus ik stel voor dat we daar om acht uur al heen gaan." Antwoord Wonder. "Hebben we niet iets van kaartjes nodig?" Vraag ik.

Nova schud van nee. "Het is zo'n vrije inloop show. Daarom wordt de show ook op het Pegaplein gehouden, want dat is het centrale plein van Sunset Harbour." Ik knik. Dat is vrij logisch.

Na de lunch gaan ik en Storm samen de stad in, om weer te kijken naar tekenen van Zienerjagers. Nova en Wonder blijven op de boot, geen idee wat zij gaan doen.

Als we de stad in lopen krijg ik meteen het gevoel alsof we bekeken worden. Dat zeg ik dan ook zachtjes tegen Storm. "Maak je geen zorgen, ik bescherm je wel." Zegt die terug. Ik glimlach, maar voel me nog steeds niet op m'n gemak.

Als eerste lopen we naar het Pegaplein. Daar zijn de voorbereidingen voor de show van vanavond al gestart. Er is al een podium gebouwd, en lampen en speakers worden opgehangen en aangesloten. We zien niks verdachts.

Ook de rest van de stad is rustig, maar het gevoel dat we in de gaten worden gehouden blijft. Ik kijk dan ook vaak achterom, maar ik zie dan helemaal niks verdachts. Gewoon eenhoorns die met hun dagelijkse bezigheden bezig zijn. Storm merkt dat ik niet op mijn gemak ben, en komt dichter naast me lopen. "Er is niks te zien. Zullen we terug naar de boot gaan?" Stelt Storm uiteindelijk voor. Ik knik. "Goed idee."

Dus we wandelen weer terug naar de boot. Ik kijk nog eenmaal achterom, en dan pas valt het me op dat er één eenhoorn de hele tijd achter me liep. Elke keer dat ik me omgedraaid heb zag ik hem, maar nu pas valt het me ook echt op. Hij draagt een soort mantel, met een capuchon om zijn gezicht te verbergen. De eenhoorn slaat snel zijn blik neer als hij merkt dat ik kijk.

Ik loop door, en als we de stad uit zijn vertel ik het aan Storm. "Vreemd..." zegt die nadenkend. "Misschien had je toch gelijk dat we gevolgd werden."

"Hoe dan ook, we zijn nu van hem af." Zeg ik opgelucht, want de eenhoorn heeft ons niet de stad uit gevolgd.

Eenmaal op de boot vertel ik wat er gebeurd is. Ook Nova en Wonder kijken vreemd op van het verhaal. "Misschien is het wel een Zienerjager, die jullie gevangen wilt nemen." Bedenkt Wonder. "Ik denk eerder die mij gevangen wilt nemen." Zegt Storm. Iedereen kijkt hem aan, en Storm begint uitleg te geven. "Ik bedoel, ik ben een Shannara, pikzwart met een groene steen om zijn nek. Van Snowdrop weet die stalker niet dat ze al een keer gevangen is genomen, of dat ze in opleiding is bij een Druïde."

"Daar zit wat in." Zegt Nova nadenken. "Je valt best wel op tussen de andere eenhoorns." Zeg ik. "Maar dat heb ik altijd al gedaan." Antwoord Storm. "Dat weet ik." Antwoord ik. "Maar het kan ons verhinderen." Storm kijkt me vragend aan, en ook Nova en Wonder snappen niet wat ik bedoel.

Ik zucht. "Als Storm bij ons blijft, hebben de Zienerjagers een makkelijk doelwit om de aanslag bij in de buurt te plegen, wat onze dood kan betekenen." Leg ik uit. Wonder knikt. "Dus je wilt zeggen dat hij ergens anders in de menigte moet gaan staan?" Zegt Nova. "Dan zou dat deel van de menigte sterven dummie." Antwoord Wonder. "Dus we gaan Storm wit verven?" Grinnikt Nova. Wonder zucht lachend. "Aan jou hebben we ook weinig."

"Wat Snowdrop denk ik wilt zeggen is dat ik hier, op de boot, moet blijven." Zegt Storm. Ik knik langzaam. "Sorry Storm, maar het is te riskant." Zeg ik. Storm zucht diep, maar stemt dan in. "Op één voorwaarde; we spreken een noodsignaal af. Als jullie mijn hulp dan nodig hebben zal ik er zijn."

Allemaal denken we na. Dan komt Nova met een idee. "Ik heb de vuurwerkvoorraad gezien." "Vuurwerk?" Vraagt Wonder. "Ja! Bij elke goede goochelshow hoort vuurwerk." Antwoord Nova. "Ze hebben er een pijl in zitten die in de lucht uitklapt tot een grote ster. Het is door heel de stad en haven te zien, en hij wordt op het einde afgestoken."

"Dat is een goed idee Nova, maar we verpesten de hele goochelshow als we dat vuurwerk stelen." Zeg ik. "Naaaah, ook jij moet even wat dieper nadenken." Lacht Nova. "Het wordt op het einde afgestoken. En als je een aanslag pleegt tijdens een show, dan haalt die show zijn einde niet. Dus niemand zal wat merken."

We stemmen allemaal in met het idee. Dan valt er een stilte. "Weet iemand wat we kunnen doen voordat we naar de show gaan?" Vraag ik uiteindelijk. "We kunnen een potje pesten." Antwoord Nova. Iedereen knikt, dus Nova haalt een set kaarten. We spelen in totaal drie rondes. Storm wint er één, en Wonder twee.

"Ik wist niet dat jij zo gemeen kon zijn Wonder." Grinnik ik. "Ja, mij een Joker geven wanneer ik bijna uit kon spelen." Moppert Nova, een lach onderdrukkend. Wonder haalt haar schouders op. "Sorry jongens." Zegt ze nonchalant. Iedereen moet lachen.

"Laten we maar vast de stad in gaan. Dan kunnen we daar met zijn allen eten." Zeg ik. "Maar das wel erg sneu voor Storm." Antwoord Nova. "Ook jij moet even wat dieper nadenken." Zeg ik terug, en ik doe Nova's stem na. Hij moet lachen, en schudt zijn hoofd. "Ik zei toch met z'n allen? Dan bedoel ik ook Storm. Hij kan na het eten naar de boot gaan, en dan gaan wij naar het plein."

Nova knikt. "Ik weet nog wel een leuk tentje." Zegt hij. Dus gaan we, onder leiding van Nova, naar een restaurantje. Ze hebben er heerlijk eten. Daarna nemen we afscheid van Storm, en gaan we naar het plein...