Artık anladım.Hayatta hiçbir şey İstediğim gibi olmayacak.Sen gibi olmayacak.Hayallerin hiçbiri seninle kurduklarımız kadar değerli olmayacak.
Ve artık gülmeye karar verdim.Sensizliğe gülmeye,mutsuzluğa gülmeye,nefes alamayıp hıçkıra hıçkıra ağlayışlarıma gülmeye.Aslına bakınca gülebileceğim o kadar konu varmış ki hayatımda nasıl hiçbiri gelmemiş aklıma.Bide kendimi akıllı sanardım.En çokta ne yara veriyor biliyormusun?.''İçim darmadağınıkken,tutulacak bir dalım bile yokken.Dışarıdan bakınca sapasağlam ayakta durmak zorunda olmam.''Benim gülmem lazım.Darmadağın kendime vede paramparça yüreğime.Hep derdin bana,bir kitap aç oku içinde 200 sayfa olsun o kitabın.Ama 67. sayfası olmasın.O 200 sayfanın içerisinde en değerlisi okuyamadığın sayfa olur diye.Benim hayatımmış o 200 sayfa.Sende hayatımda olmayan en merak ettiğim ,ve bir o kadarda eksikliğini hissettiğim 67. sayfammışsın.Ben daha fazla gülmeden gel.Çünkü çok kitap var hayatta okuyabileceğim ve inanırmısın sayfaları bile tam.Ama olsun sen yoksun.Sen ol.Ben 200 sayfa okumayayım.Bileyimki sen 67. sayfada saklısın.
Saklama kendini benden kaçma.!Çünkü komik duruma düşüyorsun ve bak ben yine gülüyorum...İçim kan ağlıyor.Boşver içimi dışarıdan sapasağlamım ya hani.!Biçilmez bir kaftan,Yıkılmaz bir dağ.Oturduğum sandalyede bile yokum ben aslında.Yürüdüğüm yolda yok'um mesela.Söylediklerimide ben söylemiyorum.Çıkıyor işte laf ağızdan.Elveda deyişin gibi hatırlarsın belki.Belkide unutmuşsundur ani gidişini ve yıkılmaz dediğin dağ'ın paramparça oluşunu izleyişini.Ama üzülme sen.Yinede gülerim ben alıştım artık zaten kaybetmelere.Ya da kazanamamalaramı demeliyim tam bilmiyorum olsun sen üzülme bak ben gülüyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
RomanceBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
