My guardian demon

Κεφάλαιο 5ο

Flash Back:

RAVEN'S POV

Η Sarah είχε αναλάβει τον Brian οπότε εγώ ήμουν ελεύθερη να διασκεδάσω με την ησυχία μου περνούσα καλά με τα κορίτσια και είχα ξεχάσει εντελώς το μήνυμα του μπαμπά. Ψιλομεθυσμένη χόρευα με την Laura στην πίστα όταν με έπιασε μία μικρή ζαλάδα "από το ποτό θα είναι" σκέφτηκα και πήγα στο μπάνιο για να ηρεμήσω. Η ώρα είναι 12 ακριβώς και είμαι ακόμα στο μπάνιο, ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου προσπαθώντας να συνέλθω μίας και οι ζαλάδες γίνονται όλο και εντονότερες. Αρχίζω να πονάω σε ολόκληρο το σώμα μου, ο πόνος είναι τόσο έντονος που δεν μπορώ να τον αντέξω, ειδικά στην περιοχή της πλάτης μου, νιώθω αδύναμη και όλα γύρω μου γυρίζουν. Πέφτω κάτω και όλα σκοτεινιάζουν ξαφνικά.

Τώρα:

"Μπαμπά γιατί δεν συνέρχεται;" ακούω την φωνή του Brian από πάνω μου.

"Δεν ξέρω το ημερολόγιο δεν γράφει κάτι για το πόσο θα κρατήσει η αλλαγή." λέει ψιθυρίζοντας ο μπαμπάς.

Ανοίγω τα αργά τα μάτια μου και κοιτάω γύρω μου. Βρίσκομαι στο δωμάτιο μου, γύρω μου ο μπαμπάς μου και ο Brian να με κοιτάνε.

"Καλώς την."  λέει ο αδελφός μου και χαμογελάει ανακουφισμένος.

"Ηρέμησε και προσπάθησε να μην τρομάξεις." μου λέει ο μπαμπάς.

Τον κοιτάω με απορία, νιώθω διαφορετική, δυνατότερη. Οι πόνοι υποχώρησαν αλλά σαν κάτι να βαραίνει την πλάτη μου, γυρνάω πίσω και μια κραυγή βγαίνει από τα χείλια μου καθώς αντικρίζω δύο τεράστια, μαύρα φτερά να απλώνονται πίσω μου. Σηκώνομαι όρθια και τα κοιτάζω για ακόμα μια φορά.

"Τι είναι αυτό." αρχίζω να φωνάζω τρομοκρατημένη "Πείτε μου ότι είναι μέρος καμίας κακόγουστης φάρσας;" συνεχίζω με τον ίδιο τόνο στην φωνή μου.

"Μακάρι να ήταν." με κοιτάζει λυπημένα ο μπαμπάς.

"Brian τι λέει;" τον ρωτάω και αυτός δεν απαντάει.

"Τι γίνετε εδώ ας μου εξηγήσει κάποιος." συνεχίζω έτοιμη να βάλω τα κλάματα. Η μαμά μου μπαίνει στο δωμάτιο.

"Μαμά εσύ τουλάχιστον μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί είμαι σαν να με δάγκωσε άγγελος. (Αστειάκι😂)" την κοιτάζω απελπισμένη.

Κανείς δεν μιλάει και εγώ πανικοβλημένη ξανακάθομαι στο κρεβάτι και ξεσπάω σε κλάματα ενώ αδυνατώ να καταλάβω.

"ΤΙ ΓΙΝΕΤΕ ΕΔΩ; ΑΣ ΜΟΥ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ! ΤΙ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;" καταφέρνω να πω μέσα από τα δάκρυα μου, ο μπαμπάς με πλησιάζει και κάθετε δίπλα μου προσπαθώντας να με παρηγορήσει.