"Ang..sakit, sakit mong mahalin Brix. Bakit naman ganito? Sobrang hirap mong intindihin?! Ngayon, sasabihin mong mahal mo ako?! Tapos ano? bukas makalawa iba na naman ang kasama mo?!" inis kong pinunasan ang luha ko. Hinawakan niya ako sa siko. Pumiksi ako. Mataman lang siyang nakatingin sa akin.
"Oo, putangina ang tanga ko! Sobra kasi kitang minamahal.. kaya sobra din akong nasasaktan, Brix. Ang hirap mong abutin...siguro panahon na para--"
"No freaking way, Leigh! I'm sorry okay? It's just.."
I laughed so hard, while my tears become to fall like a river. Nakakabaliw
"Haha. Don't me Brix Hale Lopez! Sorry? and then it's just ano? putang ina Brix! It's just ano? Lust?! Binigay ko naman lahat sayo?! Ano pang kulang?! Dahil ano? Mas mayaman ka sakin?! Ganun ba ha?!" pinunasan ko ang luha ko. unti-unti siyang lumalapit sa akin habang ako ay unti-unting umaatras.
"Leigh.. ang bibig mo!"
"Lopez! Don't me! Leave me alone. Umalis kana.. Umalis ka na sa buhay ko! Tigilan na natin ang kahabingang sa simula palang!!!" tinalikuran ko siyan Tutop ko ang bibig ko. Sobrang sakit. Shit . Nagsisikip ang dib-dib ko. Di ko siya kayang makita. Napaka gago niya.
"No way in hell I will leavebyou alone Leigh. never. Hindi ko kayang ibigay ang gusto mo." mariin niyang sabi at tska ako niyakap patalikod.
Naghihina man nagawa kong kumalas sa kanya. Inayos ko ang mukha ko. Pinunasan ang luha. Pinapangako ko sa sarili kong this is the last time that I cried for a man like him.
"Huwag kang magpatawa Lopez, Umalis ka na. Nakakasuka ka. Nakakadiri ka. Sa lahat ng pinagsamahan natin. Dalawang taon. Dalawa. Sinayang mo lang... but it's okay. Atleast namulat ako ngayon. Kaya habang nakakapagtimpi pa ako. lumayas kana!" gigil kong sambit. Tumigas ang mukha niya. Lumayo siya sa akin at tumalikod. Yan. Ganyan nga. Kahit kailan wag kana magpapakita sa akin. Pumasok ako sa kwarto at nahiga. Bukas na bukas din ay kelangan ko nang mag empake. Hindi ko pa rin nakakalimutan na pag-aari niya ang condong 'toh.
