I Still Love You.../მე მაინც მიყვარხარ...

1.გაცნობა

გამარჯობათ.მე ლილი მქვია.უბრალო თინეიჯერი გოგონა.სხვების თვალებში მხოლოდ მდიდარი ოჯახის შვილი.ფულის და ასეთი პრიორეტების გამო ყალბი მეგობრები მყავდა.მაგრამ ახლა ყველაფერი შეიცვალა.შევიძინე ორი მეგობარი.ნაიონი და თეჰიონი.რომლებიც,დაზუსტებით ვიცი ჩემი ერთგულები  იქნებიან ყველაფრის და მიუხედავად.მე ის ძველი მიამიტი ლილი აღარ ვარ,.ახლა ჩემი ნდობის მოპოვრბა ძალიან ძნელია,შეიძლება ეს ჩემი
მინუსია,მაგრამ ახლა თავის ჭკუაზე არავინ მატარებს.მოდით მოკლედ აგიღწერთ ჩემს ოჯახს.როგორც გითხარით მდიდარი ოჯახიდან ვარ,მაგრამ ამით არ ვტრაბახობ.მყავს უსაყვარლესი მშობლები და და,რომლებიც სიგიჟემდე მიყვარს.ახლა კი ჩემზე ვისაუბროთ.როგორც მოგახსენე,ლილი მქვია. გამოსაშვებ კლასში ვარ.
-ლილი!
-თეიონ!
თეიონი ჩემი უფროსი და, უნივერსიტეტში მეორე კურსზეა.ის ერთადერთია ვინც მიგებს ოჯახიდან.მართალია უსაყვარლესი მშობლები მყავს,მაგრამ
ზოგჯერ თავიან ბიზნეს ჩემზე წინ აყენებენ.შეიძლება ვეგოისტობ მაგრამ ჩემი გადმოსახედიდან ასე ჩანს.თეიონი კი სულ ჩემთან ერთად ატარებს დროს.ბავშვობაში როდესაც ურჩხულის მეშინოდა ის მიცავდა.მახსოვს,ერთ დღეს მეგობრებმა შემაშინეს საშიში ისტორიით..იმ ღამეს ჭექა-ქუხილის გამო ვერ ვიძინებდი.თეიონი გავაღვიძე და გვერდით მივუწექი.თავზე ხელს მისმევდა და მამშვიდებდა; "ნუ გეშინია ახლა შენთან ვარ"  ახლა ამას ღიმილით ვიხსენებ.მომენატრა ის დრო.
-ლილი
-გისმენ.
-ზეგ მამას წვეულებაა და უნდა წავიდეთ.
-რათქმაუნდა.
-რა მოხდა?
-თეიონ,ბოლოს როდის წავედით სადმე?მამას წვეულების გარდა?ადრე კაფეში მაინც ერთად მივდიოდით.ახლა კი მხოლოდ წვეულებაზე ვართ ერთად როგორც ოჯახი.დედას და მამას მხოლოდ ბიზნესი აინტერესებთ.
-არაა მასე.ისინი ჩვენთვის შრომობენ.რომ ჩვენ ვიყოთ ბედნიერები.
-კი მაგრამ.ბოლოს მართლა როდის ვიყავით ერთად სადმე გასული?
-...
-პასუხი არ გაქვს.
-ლილი.გპირდები მე წაგიყვან სადაც მეტყვი.გპირდები.
-მაგრამ დედა და მამა?
-ხომ იცი როგორ უყვარხარ.შენც ხომ გიყვარს ისინი?მაგათ ხათრით წამოდი წვეულებაზე.
-სხვა გამოსავალი მაქვს?
ღიმილით ვუთხარი.
-მოცა მოვიფიქრო.ჰმმმ არა.ხვალ დაგეხმარები კაბის არჩევაში.როგორც ბავშვობაში.ახლა კი წავალ.
შუბლზე მაკოცა და გავიდა ოთახიდან.მართლაც ბავშვობაში თეიონი მეხმარებოდა თანსაცმლის არჩევაში.ლამაზად და კოხტად ჩამაცმევდა.
რაც შეეხება წვეულებას.როდესაც მამას და დედას აქვთ ბიზნეში წარმატება.ისინი მართავენ წვეულებას ასაღნიშნავად.სადაც არიან:მათი კომპანიორები და თანამშრობლები.და რათქმაუნდა ჩვენ-მე და თეიონი.კითხვა გაგიჩნდებათ.რატომ მაქვს ასეთი გართულება ოჯახის წვეულებებზე.15 წლამდე სულ დავდიოდით:პარკში,კაფეში,კინოში და პიკნიკზე.ყოველი შაბათ-კვირა.ახლა როგორც ხედავთ აღარ.მშობლების გამართლება:"უკვე დიდები ხართ"
ჩემი აზრით,ოჯახთან ყოფნას ასაკს მნიშვნელობა არ აქვს.
ჩემთვის ვზივარ ფანჯარასთან.წვიმიანი ამინდია.მიყვარს ასეთი ამინდი.კარებზე ვიღაცა აკაკუნებს.
-შეიძლება ქალბატონო ლილი?
-თეჰიონ?შემოდი.
-როგორ ხარ?
-ძველებურად.ისევ ეს წვეულება.ხომ მოდიხარ წვეულებაზე?
-ვეცდები.
-ეცდები არა,მოხვალ.შენ და ნაიონი იქ უნდა იყოთ.
-კარგი.უი ხო რისთვის მოვედი.ბილეთები ვიშოვე კინოში,იმ ფილმზე რომელზეც გვინდოდა.
-ვაიმე თეჰიონ მადლობა.
-რისი მადლობა.კარგი გვიანია.წავალ.
-კარგი.ზეგ გნახავ.
გავუღიმე და წავიდა.ალბათ 10-15 წუთის მერე მეც დავიძინე.დილას მზე მაღვიძებს.საშინელი შეგრძნებაა როდესაც ტკბილად გძინავს,და ამ დროს მზის სხივები ხელს გიშლის და გაღვიძებს.სიმართლე გითხრათ არ მიყვარს მზე.დიდი ყოყმანის შემდეგ ავდექი,დაგავეშურე სააბაზანოსკენ.შხაპი მივიღე.შემდეგ გამოვიცვალე,და ჩავედი სამზარეულოში.
-დილამშვიდობისა.
ღიმილიანი სახით მივესალმე ყველას.
-დილამშვიდობისა საყვარელო.(დედა)
-ხვალ ხომ მოდიხარ წვეულებაზე?(მამა)
-კი მოვდივარ.არ შეიძლება სხვა თემაზე ვისაუბროთ?
-მაგალითად რაზე?(მამა)
-იმაზე რომ ამ ბოლო დროს არ გაინტერესებთ რას ვაკეთებთ მე და თეიონი.
-ლილი...(თეიონი)
-რა?მართალი არ ვარ?ბოლო დროს როდის ვიყავით სადმე გასული.ა უი ბოდიში წვეულებაზე.კიდე?წვეულებაზე.ა ხო დამავიწყდა თქვენ ხომ მხოლოდ ბიზნესი გაინტერესებთ!
-ლილი!(მამა)
-რა?არ გესიამოვნათ მწარე სიმართლე?
-ადი შენს ოთახში!დროზე!(მამა)
-სიამოვნებით.გულის ამრევია აქაურობა.
დედა მეძახდა მაგრამ
ყურადღება არ მივაქციე.დამღლელია ეს ყველაფერი.ასევე გულის ამრევი.
-ლილი.კარგად ხარ?(თეიონი)
-კი.
-რა დაგემართა?
-არვიცი.უბრალოდ ყელში ამომივიდა ასეთი დაძაბულობა ოჯახში.
-მესმის.ახლა მოდი კაბა ავარჩიოთ.კარგი?
-კარგი.
ერთი საათი ვეძებდით იდეალურ კაბას.ბოლოს შევჩერდით ლამაზ წითელ კაბაზე.დღევანდელი დღე ძალიან დამღლელი იყო.ამიტომ გადავწვიტე ცოტა გამესეირნა.წვიმდა.მიყვარს წვიმა.წვიმის ცივი წვეთები მეცემოდა ჩემს ხელებზე.მაღლა ავიხედე და ჩავისუნთქე ჰაერი.ასეთ ამინდში სიარულს არაფერი ჯობს.რამდენიმე საათში დავბრუნდი სახლში.
-ლილი უნდა ვილაპარაკოთ.(მამა)
-არაფერზე გვაქვს სალაპარაკო.ძილინებისა მამა.
ჩემს ოთახში ავედი და გამოვიცვალე.დავიძინე.მეორე დილით თეიონი მაღვიძებს.
-ლილიი გაიღვიძეე!!გვაგვიანდება.
-ჰა?რომელი საათია?
-ორი.
-ჯანდაბა!წვეულება ერთ საათში იწყება.
უცებ შხაპი მივიღე.თეიონმა მაკიაჟი გამიკეთა.შემდეგ კი ჩავიცვი კაბა.არ მიყვარს მაღალ ქუსლიანებზე სიარული,მაგრამ დღევანდელი დღე გამონაკლისია.მივედით დარბაზში.ნაიონს და თეჰიონს ვეძებდი,როდესაც მშობლებმა დამიძახეს.
-ლილი!თუ შეიძლება აქ მოდი.
მეც მივედი.
-გაიცანი ეს იუნგია.შენი ახალი მეგობარი.
-გამარჯობა.მე ლილი ვარ.
-გამარჯობა მე იუნგი...

ესეც ახალი თავი.ვიცი დიდიხანი გავიდა მაპატიეთ.იმედია მოგეწონებათ!!შევეცდები ახალი თავი მალე დავდო💕💕