Gölge Misali

2🎶

Merhaba
Oy ve yorum lütfen

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤♡¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

Ben halâ olayın şokundayken adam beni yürütmeye başladı.
Diğer adamların önünde durduğumuzda adamların hepsi bana bakıyorlardı. Korku bütün vücüduma yayılmaya başlamıştı.

Burdan nasıl kurtulacaktım?
"Bizimi dinliyordun küçük kedi" dedi beni tutan adam.
Ağlamaklı bir ifadeyle ona döndüm, "ben...ben sizi dinlemiyordum gerçekten" dedim.
Adamlar birden gülmeye başladılar ama bir tanesi hariç.
Grimsi gözleriyle bana bakıyordu gerçekten bir gölgeye benziyordu.
Siyah saçları , uzun boyu ve karanlıkta görünmeyen yüzüyle bir gölgeyi temsil edermiş gibi duruyordu.

Adamlar gülmeyi bıraktığında,
"Lütfen bırakın beni kötü bir niyetim yok. Benim ben sadece sıradan bir kızım." Dedim her nekadar sıradan bir yaşantım olmasada.
İnanacaklarını umarak onlara baktım. Yüzlerinde hiç bir ifade yoktu," seni bırakmayacağız. Kim bilir neler duydun."dedi ve beni ortaya fırlattı. İçlerinden birine çarpmıştım.
Oda beni iki eliyle tutuyordu kafamı kaldırdığımda buz kesmiş gözlerle larşılaştım.

Bu oydu her şeğiyle karanlık ve katı olan adam. Hemen geri çekildim üstümü başımı düzeltmeye çalıştım.
Adamlardan biri bana doğru yürüyordu. Bende geri geri yürümeye başladım." Yaklaşma bana bir daha uyarmayacağım." Dedim.
Ama bana doğru gelmeye devam ediyordu,"sen pek tatlı bir şeysin. Neden yaklaşmayacakmışım."dedi ve beni duvarla kendi arasında sıkıştırdı."birazda gelirsen çok kötü bir şey yapacağım." Sesim uyarı doluydu. "Ne yapıcaksın ha göstersene" dedi pis bir sırıtışla.

Benden günah gitmişti. Elimi cebime daldırıp biber gazımı çıkarttım ve adamın yüzüne sıktım.
Adam acıdan kıvranırken birde ayağına tekme attım."ah"diye inledi adam.
"Şimdi sana gösteririm ben tekmeyi, biber gazını" dedi ve bana doğru geldi. Biri kolumu tutup çekti kafamı kaldırıp baktığımda girmesi gözleri gördüm. Adamlara dönüp,"siz gidin ben hallederim."dedi. Adamlar ona bakarak,"eminmisin biz halledebiliriz."dediler ve sırıttılar. " Uzatmayın! Gidin diyorsam gidin." Hepsi teker teker sokağın başındaki arabays binip gözden kayboldular.

Ona döndüğümde bakışlarını sabitlemiş bir bir şekilde bana bakıyordu. "Gel benimle."dedi ve beni peşinden sürüklemeye başladı,"hey bırak beni gitmek istiyorum." Tepki bile vermedi.
Sokağın başına geldiğimizde burdan bir kaç insanın geçmesi içimi rahatlatmıştı. "Hadi git ama bir daha karşılaşırsak isteyerek veya istemeyerek, sana istediğimi yaptıracağım. Bana hayatını borçlusun. Eğer seni onlara bıraksaydım yem olup giderdin. Git şimdi." Dedi. Kolumu bırakıp ters yönde yürümeye başladı. Yine bir gölge gibi geçip gitmişti.

Gerçekten ona bir hayat borçluydum. Hayatımı kurtarmıştı. Ama dediklerinden hiç bir şey anlamamıştım. Nedemek istedi acaba?

Bu düşüncekeri kafamdan atarak koşmaya başladım. Taksiye binip eve doğru yol almıştım.
Kapıya geldiğimde Ahmet bey yanıma geldi." Elvan hanım iyimisiniz biraz geciktiniz. Babanız aralayıp gelip gelmediğinizi sordu." Dedi endişeyle." Evet iyiyim. Ben babamı arayıp haber veririm."dedim ve eve girdim.

"Neden bunlar hep benim başıma geliyor " diyerek sızlandım. Bugün neler yaşamıştım öyle. Hayatımda hiç bu kadar korkmamıştım.

Arkadaşlar lütfen oy ve yorum.
Lütfen ⭐'a basarsanız çok sevinirim.
☺😊😀