Mayısın ilk haftası demiştim ama boşluğum olunca hemen yayınlamak istedim. Bu arada küçük bir düzeltme yapacağım geöen bölüm Jensen ve Melanie'yi sevgili olarak gostermiştim. onu düzeltiyorum Jensen Melanie ve Yasmin çook yakın arkadaş ama hiç biri bir duygu beslemiyor :D ;
"Aman tanrım Colin sen çok fazla içmişsin. Tanrım tamam bu anı hemen unutuyorum. İyi geceler. Eve git ve hemen uyu. Kendini başka kimseye rezil etme."
Bu lafı söyleyip arabadan inerken beni öyle bir tutmaya çalışmıştı ki dışardan bakan bir insan beni hırpalıyor sanabilirdi. Kendimi ondan sıyırıp hemen eve gittim. Arabasından inerken bir yırtılma sesi gelmişti ama o telaşla neyin yırtıldığına bakmadım. eve girip hemen kapıyı kapattıktan sonra kendimi kapıya dayayınca rahatlamıştım. İnsanların içip içip benim önümde rezil olmalarına uyuz oluyorum.Çünkü insanlar karşısında bir kere küçük düştükleri insandan o kadar çekiniyorarki. bu çok sinir bozucu oluyor. birden neyin yırtılığını merak edip üstüme başıma bakmaya başlayınce elbisemin karın kısmından mavi bişeyin parladığını görüdüm. Bunlar Colinin kol düğesiydi.Lanet olsun kol düğmesi elbiseme takılmış ve küçük bir delik açmıştı. Nazikçe düğmeyi çıkarıp cüzdanıma attım. Çok değerli birşeye benziyordu bunu acilen Coline teslim etmeliydim. Yanıma yaklaşan Leyn'le biraz ilgilenip üstümü değiştirdim ve bilgisayarımın başına oturdum.
Colinin bende bir telefonu bile yoktu. Şimdi ben bu düğmeyi ona nasıl verecektim? Lanet çocuk! Birden aklıma basından hoşlanmadığı geldi. Basından hoşlanmayan bi insan basının tanıdığı biri olmalıydı. Google'a "Colin Schawski" yazdım. Anımda bin tane fotoğraf bir sürü haber vardı. Genelde Aynı fotoğraflar şirketinde ve birkaç davette fotoğrafları vardı. Haberlerse sadece basına duyurduğu nişanlısı hakkındaydı. Evlenecekleri hakkında bile konuşmuştu röpörtajlarında. İyi de bu akşam bana "Eski Nişanlım" demişti. Sanırım ayrılmışlardı. Üzücü. Şirketinin resmi sitesine girdim ama telesekreter dışında bir numara yoktu. Mantıklı, sonuçta kalkıp da şirketin sahibinin numarasını yayacak halleri yoktu. Şirketin adresini not edip görebileceğim bir yere astım ve göz kapaklarımı uykuya teslim ettim.
Sabah Leyn yüzümü yalayarak beni uyandırmıştı. Gülümseyerek uaynmış ve evin içinde biracık Leyn'le koşuşturmuştum. Kahvemi doldururken kahve makinesinin üstüne yapııştırdığım adrese baktım. Neredeyse 2 haftadır Leyn evimin bahçesi dışında bir yere çıkmamıştı. Hem onunla yürüyüş yapmış olurdum hem de Colin'e düğmesini vermiş olurdum. Altıma kot şortumu üstüme de bol tişörtümü giyip çıktım.
Leyn'in tasmasını takıp sokağa çıktım. Yürümeye başladık. Hava çok güzeldi. Leyn iki haftanın intikamını alıyordu. Çok haraketliydi. Tam şirkete yaklaşmış ve şirketi bulmaya çalışırken bu kadar haraketli olması beni uyuz ediyordu. Nasılsa çok kaçan bi köpek olmadığından Tasmasını çıkardım. İlk başta yanımda dolanırken birden koşmaya başladı. Telefonumu cebime sokup peşinden koşmaya başlamıştım. Umarım şirketin oralardan geçmezdi bu halim rezilllikti. Bi zaman sonra Leyn bana fark attı. Bi köşeyi döndüğümde bitkinlikten ölütken Leyn durmuş takım elbiseli biri onu seviyordu. Uzaktan bakınca gözlerimi kısarak onun Colin olduğunu kestirdim. Leyn'le konuşmaya başladı.
"Uslu çocuuk, otur bakalım. Ne kadar da guzel bi kopeksin. Tamam tamam elimi yalamaa! Sahibin nerede bakalım. Bu devirde hala bu kadar sorumsuz insanlar olduğuna inanmıyorum kim köpeğini salıp gider ki."
"Buradayım Colin!"
"A-a Yasmin. Seni gördüğüme sevindim. Ben de bunun sahibine bakınıyordum. Nasıl bir insan bu kadar sorumsuz olabilir ki inanamıyoru-"
"O sorumsuz ben oluyorum Colin. Saol."
Kaşlarını kaldırıp özür dilerim dercesine bakış attı. Eğilip Leyn'in tasmasını taktım ve ona kızdım.
"Bir daha kaçmak yok! Yoksa seni dışarı çıkarmam!"
Colin bu halime bakarak suratına yamuk bi gülüş yerleştirdi. Ben de hemen cüzdanımdan düğmeyi çıkardım.
"Şeey sanırım bu senin. Dün elbiseme takılmış. Değerli gözüküyordu getirmek isted-"
"Ah, Önemli değil ben düğmesi koptuğu için o takımı çoktan çöpe attım."
Zengin Piç! Gözlerimi devirerek peki dercesine düğmeyi cüzdanıma attım. Onun konuşaağı olmadığını fark edince ben konuştum.
"Dün aşam hakkında tereddüt etmeni istemem öyle şeyleri pek takmam aramızda kalır yani sorun yapma. Ama komiktin gerçekten."
"Ben de onu diyecektim. O konuyla ilgili bir gün yemeğe çıksak."
biraz şaşırsam da ;
"Olur" dedim.
"Tamam o zaman;" göünü saatinde gezdirdi.
"Yarın saat 8'de seni alsam uygun mu?"
"Tabi kii." gözlerini onaylarcasına kapattı ve yine o yamuk gülümsemeden takınıp bi veda bile etmeden arabasına bindi ve gitti. Bazı haraketleri sinirme dokunmuyor değildi.
*****************
Nasıl bir yere gideceğimizi bilmediğimden Düz siyah bir elbise giydim.
Ben hazırlandıktan sonra telefonum çalmaya başladı. Kayıtlı bir numara değildi. Telefonu açınca sesinden Colin olduğunu anladım.
"Kapının önüdeyim, hazırsan çıkabilirsin ama acele etmene gerek yok." telefonu kapatıınca hemen numarayı kaydettim ve koşarak çıkmaya çalıştım. Topuklularla hiç arası olmayan benim çocuğu bekletmemek için bunlarla koşmayı denemesi çok gairpti. Kapıdan çıkınca Colin arabasına yaslanmış beni bekliyordu. Ona doğru yürürken birden bileğimde deirn bir acı ve kendimi yerde buldum. Ya ben ne kadar sakarım böyle! Yerde bileğimi tutarken karşıdan bana doğru gelen Colin ve her zamanki yamuk gülümsemesi görünüyordu. Rezilim ben rezil. Çocuğun karşısında bir düşmediğim kalmıştı onu da yaptım. Şu an bütün hevesim kaçtı eve oturup günlerce ağlayıp bidaha sokağa çıkmak istemiyorum. REZALET!
Colin beni yerden kaldırdı daha sonra birlikte arabaya yürüdük ve oturduk. Yola çıktığımızda sessizliği -her zamanki gibi- ben bozdum.
"Iıı şey bu da benim sana yaptığım gibi aramızda kalsa bi problem olmaz sanırım. Kendimi rezil hissediyorum bi insan ancak bu kadar sakar olabilir. Ama benim suçum değil sonuçta topuklu denen bu ayakkabıyla yürümesi çok zor."
Yeniden gülümsedi ve sonunda o sesini bana bahşetti;
"Sıkıntı yapma, bence çok tatlı gözüküyordun."
