De Honger Spelen met een andere afloop

24~ Stenen

Mijn tong voelt als een lerenlap in mijn mond. Ik heb sinds Rachel's dood geen water meer gedronken en ik ben door mijn water voorraad heen. Jason stapt stevig door maar ik zie aan zijn bewegingen dat hij ook last krijgt van de hitte en de schaarste van het water. Ik adem zwaar maar blijf toch verder door lopen. Dan zakt voor mijn neus Jason in elkaar op en grond en gooit hij de rugzak van zijn rug op de grond. Ik ga naast hem op de grond liggen met mijn gezicht naar de boomtoppen. Mijn maag rommelt maar ik verzet me tegen het gezeur van mijn lichaam. Ik sluit mijn ogen en voel de zon hard zijn best doen om ons te irriteren. Dan opeens kreunt Jason iets. "Mago.....". Ik open meteen mijn ogen en houd mijn handen erboven om het felle zonlicht tegen te houden. Ik trek mijn wenkbrauw op. "Mago ?" zeg ik met een onzekere ondertoon. Jason wijst naat de boomtoppen en zegt nu iets duidelijker :"Mango's". Ik vlieg overreind en ren naar de boom toe met Jason op mijn hielen. Mijn handen klauwen aan de boom masr nergens is een plek te vinden waar ik genoeg grip heb om te kunnen klimmen. Ik draai me om. "Als ik nou op jou schouders ga staan kan ik misschien de onderste paar mango's pakken" zeg ik. Jason knikt in stemmend. Hij tilt me op en ik klamp mijn benen rond zijn middel terwijl ik met mijn handen hogerop klim en op zijn schouders ga zitten. Ik zet mijn voet op zijn schouder en houd me stevig vast aan de boomstam. Ik zet mijn andere voet ernaast ik ga van mijn gammele hurk positie, naar een meer zekere staande positie waar bij ik mij nog steeds vast houd aan de boomstam. Ik rijk met mijn hand naar boven en geef een klein tikje voor zo ver ik kan. Ik doe een uitval en grijp naast de mango. Ik voel Jason' greep om mijn engels verstevigen wanneer ik naar achteren hel. Ik grijp een tak vast en til mezelf een stukje van Jason' schouders en grijp nogmaals naar de mango. Ik grijp hem

met mijn losse hand vast. Ik juich van binnen en gooi de mango in de kuil van bladeren die er recht onder de boom ligt. Ik grijp nog een mango vast en gooi die ook naar beneden. Ik draai me om en ga op mijn tenen staan om nog een mango te grijpen. Maar dan wordt ik afgeleid door iets anders. Tussen de boomtakken en bladeren door bespieden 24 kleine oogjes me. Het zijn dieren maar ik heb geen idee wat voor soort het is.Dan begint de helft te bewegen. Niet erg luid en wild maar rustig en behoedzaam alsof ze niet willen op vallen. Langzaam rijk ik met mijn hand naar de mango en trek hem toch net iets te hard van de tak af. De aapjes rennen alle 12 weg. Maar wanneer ik weer naar beneden wil afdalen raakt iets hards mij op mijn been. Van schrik trek ik bijna mijn been op. Verschrikt kijk ik naar de kant waar het harde ding vermoedelijk vandaan kwam. Meteen raakt ik anders hards me recht op mijn voorhoofd. Ik wankel en probeer mijn even wicht in stand te houden. Jason probeer mij overreind te houden maar het kwade is al geschoten. Ik hel te ver naar achteren en val naar de grond. Jason probeert nog steeds om te blijven staan naar ik trek hem mee naar de grond. Ik val midden in het zachte mos dat de grond grotendeels bedekt. Jason valt naast mij op de grond. Al snel worden Jason en ik worden bekogelt met de kleine steentjes die de aapjes als munitie gebruiken. Ik gris een mango van de grind en zet het op een lopen. Jason volgt mij op de voet met ook een mango. Ik draai mijn hoofd terug naar voren en ontwijk een boom op een centimer na. Dat mijn bijna genezen is is fijn want nu kan ik de mango vast houden terwijl. Jason draagt de rugzak op mijn rug. De apen schieten nog steeds en volgen ons via de takken. De stenen veroorzaken een helse pijn op de plek waar de geraakt ben waar soms een wondje ontstaat. Wapens hebben geen zin hier. Mijn drietand heeft geen effect want de aapjes want ze rennen veel te hoog. Jason' werpmesjes hebben hier ook weinig nut want als je er een neer gooit neemt een ander zijn plaats in èn ben je je mesje kwijt. Dus de enige opti is blijven rennen. Met Jason op mijn hielen en de fors irritante aapjes boven mijn hoofd rennen Jason en ik tussen bomen door en springen over kleine struikjes heen.

Een steen wordt tegen mijn hoofd aan gegooid en ik verlies mijn evenwicht en bots tegen een boom aan. De klap dreunt door al mijn ledematen en ik val met een smak op de grond. Jason probeert me op de tillen maar slaagt niet in zijn actie. De aapjes springen allemaal te gelijk naar beneden en komen op ons neer. Hun pootjes hebben scherpen nagels en zijn harig. Ze beginnen Jason en mij te krabben. Hun nagels klauwen wondjes in onze armen en gezicht. Ik trek mijn mes uit mijn riem en sla de aapjes van mij af. Jason volgt mijn voorbeeld en trekt ook zijn mes. De aapjes dijnzen naar achter wanneer ik het eerste aapje neersteek. Ik sta op en pak mijn drietand op van de grond. Op de krassen na is hij nog in goede staat. Ik steek mijn hand uit naar Jason en pak zijn hand vast. Ik trek hem overreind terwijl ik met mijn andere hand mijn drietand nog steeds op de aapjes heb gericht. Ik draai me terug om naar de aapjes. Ik zet nog één laatste stap naar voor en laat mijn drietand naar voren schieten terwijl ik hen vast houd. De aapjes schoeten alle kanten op en verdwijnen uit ons zicht veld. Jason pakt mijn rugzak en zwiept het op zijn rug. Ik gooi mijn drietand over van mijn rechter naar mijn linkerhand terwijl ik op Jason, die zijn werpmesjes zoekt, wacht. Mijn rechter bovenarm is al bij genezen en doet alleen pijn wanneer hij wordt aangeraakt. Jason geeft me een klopje op mijn rug als teken dat we verder kunnen. We slenteren nog 10 minuten verder tot we pauze nemen op een open plek en een van de mango's delen en onze tong bevochten. Maar onze pauze moment wordt dan ruw verstoord door geritsel uit de struiken, net wanneer ik de tweede hap wil nemen.