amnesia lovers

CHAPTER 3

Dedicated to gorgeousmickey
Goodmorning everybadeh! Pls support nyo ko haha 😁 labyu all 😘

****

Yuri's pov
Kanina pa ko katok ng katok sa pintuan ng room ni maryan..baka lumamig na yung niluto ko

"Yan!! Maryan!!"

Haaayyy salamat! After 1,000,000,000 years nagising na din sya at naka pikit pa sya ng binuksan yung pinto..'hmmm ayaw mo mumulat ah' napangisi ako sabay kiniss sya sa lips ng mabilis. 'Yes! Naka score na nman hahahaha' ayon! Mulat na sya.

"Woyy! Nandyan ka pala! Chansing ka na naman ah .. anong ginagawa mo dito ?"-yan

"Dinalhan ko lang naman ng breakfast ang aking misis" sabi ko habang nilalapag yung food sa table nya.. "tara kain na"

"Thank you.. anong oras na ba? *kusot mata*"-yan

"6:00" nagulat naman ako ng biglang sumigaw si maryan.

"What!?? Oh my! Baka maiwan ako ng barko!" Nagmamadali syang pumasok ng cr 'huh? Anong barko? San sya pupunta?'

"Bakit? San kaba pulunta?"-ako

"Naktxt ako sayo diba! Di mo ba nabasa?" Sabi nya habang kumukuha ngdamit na isosoot nya.
Tiningnan ko yung phone ko. Oo nga nagtxt nga sya kagabi. Di ko pala nabasa

"Nako sorry nakatulog ako kagabi..wait lang sasama ako" paalis na sana ako ng tawagin nya ko

"Yuri oh! Ticket mo. Alam ko namang sasama ka eh!"-yan

Bumalik ako at kinuha yung ticket at kiniss sya sa forehead "thank you!! I love you ! Morning!!" At nag tatakbo nako sa kwarto ko

****

Maryan's pov

Salamat at nakaabot naman kame kanina..

"Yan! Oh kain muna tayo di pa tayo nagbebreakfast eh.." sabi ni yuri.. oo nga kumakalam na din sikmura ko eh

"Thank you!"sabi ko at nilantakan ko na nga yung food na binili nya kanina

"Dapat bukas na lang tayo bumyahe eh.."-yuri

"Bakit?"-maryan

"May bagyo daw tsaka ang lakas ng alon.."may halong pag aalala sa tono ng pananalita nya.. 'haayysstt sana maayos kaming makarating don'

"Ganon ba? Pray nalang tayo ..makakarating tayo ng ligtas ok?"-pilit kong pinapalakas ang loob naming dalawa kahit natatakot nako.

"Sana nga yan..tara na kain na tayo"-yuri

****

Nagising ako dahil nasusuka ako.. ramdam na ramdam ko yung lakas ng alon. Ang lakas ng uga ng barko eh..'please lord sana po makarating kami ng ligtas' sabi ko sa isip ko..lumabas ako tutal natutulog pa naman si yuri eh..at nakita ko ang mga taong nagtatakbuhan . Yung iba umiiyak

"Miss ano pong nagyayari?" Tanong ko sa babae na pinigilan ko kasi tumatakbo din sya.

"Lulubog daw ang barko" sabi nya habang umiiyak. Ako naman nataranta nako. Dyos ko ..

"Po!? Sige po salamat" nagtatakbo ako pabalik kay yuri..umiiyak ako habang ginigising ko sya.

"Yuri! Yuri gumising ka!"-sabi ko habang iyak pa din ng iyak . D ko na alam gagawin ko

"Oh? Yan bakit?"-yuri

mababakas mo agad ang pag aalala sa muka nya. At kaagad nya kong niyakap. Mahigpit ang pagkakayakap ko sa kanya. Ayokong bumitaw.

"Yan?? Bakit?? Shhh tahan na . Ano bang nagyayari ha?"-yuri

****
Yuri's pov

Nag aalala ako sa kanya..sobrang higpit ng yakap nya sakin..umiiyak pa din sya

"Yan.." sabi ko nung medyo kumalma na sya ng onti

"Lulubog daw ang barko yuri .. kahit anong mangyari wag mokong bibitawan ha? *sob* mahal na mahal kita.."-yan

"Ano!? .. dyos ko. Promise ko sayo maryan hindi kita bibitawan mahal na mahal kita..tahan na. Tara na kelangan na natin umalis dito"-sabi ko habang inaalalayan sya .

Natatakotdin ako syempre pero mas natatakot ako para kay maryan..pero kelangan kong magpakatatag para sa kanya. Paglabas na paglabas namin biglang umuga ng malakas ang barko nagkahiwalay kami pareho napauntog kami pareho sa bakal..'hindi ko natupad ang promise ko. Yan im sorry' at tuluyan na ngang nagdikim ang lahat..