Намайг Никол гэдэг. Би 19 настай.
Би монгол хүн. Ээж минь бага минь өөд болсон. Яг үнэндээ би шидтэн. Манай найзууд бас шидтэн ус, гал, агаар, гээд л. Харин минийх их сонин дурайгч гэх юмуу даа.
Энхжин: хөөё юу бодоод зогсчихвоо.
Би: аан юү ч биш дээ.
Энхжин: багш бид нарыг дуудаж байнлээ очий
Би: за
Багш нарын өрөөнд
Би: яасан багшаа
Багш: та нар аюулд ороод бна.
Энхжин: юү болсын
Багш: өмнө нь байсан шилэгдмэлүүд Нико мэдсэн. Та нар тэхээр буушухан эндээс яв.
Би: багшаа та яахын бид нартай хамт явна биздээ.
Багш: үгүй дээ би эндээ үлднэ.
Энхжин: багшаа хамт явылдаа *уйлах*
Багш: ЯВАХГҮЙ ГЭЖ ХЭЛЭЭД БНА. ТА НАР ХУРДАН ЯВЦГАА.
Өрөөнд
Анужин: эндээс хурдан явий. Юмуу бэлд.
Сэрчмаа: хаашаа явахын бол.
Энхжин: солонгос гэсэн
Би: би явахгүй ээ.
Анужин: юү яриад байгаан юм. Хурдан юмаа бэлд.
Би: би энд үлднэ гэж бна.
Анужин: ЮМАЛ БОЛ БИТГИЙ ӨӨРИЙГӨӨ БОДООД БАЙ. ЧИНИЙ ТӨЛӨӨ БАГШ ХҮРТЭЛ ЗОВЖ БНА. ИНГЭЖ ААШИЛАХАА БОЛЬ. *Хашигирах*
Энхжин: Анужиан битгий хашгираад бай. Никол алий орьё.
Энжи: битгий сэтгэлээр унаа.
Тэр үргэлж ууралдаг шүүдээ.
Би: ээж маань хүртэл. Миний төлөө амиа золиосолсон болуу. Тэнэг миний төлөө хичнээн хүн үхэх ёстой юм бол. *уйлах*
Энхжин: битгий уйлаа чи чинь хамгийн хүчтэй нь шүү дээ. Битгий уйл.
Би шийдсээн. Багш болон ээжийнхээ төлөө амьдарч улам хүчтэй болно. Хүчтэй болоод найзуудыгаа хамгаалах болно.
