Yoongi's POV
Έχετε βιώσει ποτέ αυτό το αίσθημα που νιώθει κανείς όταν συνηδειτοποιεί πως αυτός που αγαπάει τόσο πολύ, δεν βρίσκεται δίπλα του;
Έτσι ένιωσα σήμερα το πρωί όταν κατάλαβα πως η Εϊρά δεν βρισκόταν ξαπλωμένη δίπλα μου στο κρεβάτι της.
Αρχικά, όταν ξύπνησα, είχα πλάτη, κοιμόμουν στην άκρη του κρεβατιού και γι'αυτό μπροστά μου έβλεπα το πάτωμα. Αναρωτιέμαι πως δεν έπεσα από το κρεβάτι κιόλας...
Αμέσως, οι λέξεις από την ωραιότερη σκέψη που έκανα ποτέ κατέκλυσαν το μυαλό μου.
Άλλη μια μέρα με το κορίτσι μου. Πόσο τυχερός νιώθω...
Χωρίς να γυρίσω, άπλωσα το χέρι μου προς την μεριά της για να ακουμπήσω τουλάχιστον το απαλό δέρμα της. Όσο όμως το χέρι μου έφερνε βόλτες στο κάλυμμα του κρεβατιού της, ούτε το σώμα της ένιωθα να βυθίζεται στο μαλακό στρώμα, ούτε άκουγα την αναπνοή της. Μόνο ένα κενό αισθανόμουν.
Μετά από πολλή προσπάθεια, άλλαξα πλευρό. Αδυνατούσα να ανοίξω τα μάτια μου εξαιτίας του ύπνου. Όταν όμως αντιλήφθηκα την απουσία της, ξύπνησα. Ξύπνησα κανονικά. Τα μάτια μου κατάφεραν και άνοιξαν διάπλατα από μόνα τους άσχετα αν είχα μόλις ξυπνήσει.
Που πήγε;;;
Τα φώτα ήταν κλειστά, μόνο το ψηλό πορτατίφ κοντά στη πόρτα του δωματίου της ήταν ανοιχτό το οποίο φώτιζε περίπου το μισό δωμάτιο και οι πιτζάμες της βρίσκονταν στο πάτωμα. Εκεί ήταν που τρομοκρατήθηκα.
Σηκώθηκα κατευθείαν από το κρεβάτι, έτρεχα φουριοζος σε όλο το σπίτι, φώναζα το όνομα της αλλά δεν έπαιρνα απάντηση! Είχα αρχίσει να φρικάρω, δεν ηξερα τι να κάνω!
Και αν έφυγε; Αν με παράτησε μόνο μου εδώ; Αν δεν νιώθει πια έτσι όπως ένιωθε τότε, πριν από 4 μήνες;
Αυτή η τρομερή σκέψη με έκανε να νιώθω ακόμα χειρότερα. Κι αν όλα αυτά που σκεφτόμουν ήταν αλήθεια;;
Ω έλα τώρα Suga όλο χαζομάρες σκέφτεσαι, ξεκόλλα επιτέλους!
Σταμάτησα στη μέση του σαλονιού προσπαθώντας να ηρεμήσω και να έρθω στα λογικά μου, αλλά δεν μπορούσα.
Σκέψου θετικά Yoongi, σκέψου θετικά!
Υ: Εσύ που θα πήγαινες;
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Έρωτας με την πρώτη πάσα || myg√
Фанфик[Completed] Κάθισα στη θέση μου και τον πλησίασα περισσότερο σέρνοντας τον πισινό μου πάνω στον καναπέ. Βρισκόταν τόσο κοντά μου ώστε αναστατώνονταν όλο μου το σώμα. Δεν ξέρω τι πρόκειται να συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Πιέζω τον εαυτό μου να μην τρ...