Ocean Royal <<TaeKook>>

Ocean Royal Pt:1

"...Neredeyse kimsenin bilmediği, mucizevi görüntülerle ve olaylarla dolu o muhteşem krallığı bir gün bile olsun aklımdan çıkaramadım.
Biliyor musun, orayı bulmanın yolu sanıldığının aksine oldukça kolay."

Büyükannem konuşmasını yarıda bırakıp yer yer buruşmuş elini kalbimin attığı yere yerleştirdi.

" İşte tam da burası sana yol gösterecek, senin pusulan olacak.Tabi eğer istersen..."

Büyükannem duraksadı ve suratına masum bir gülümseme yerleştirdi.
Biraz özlemle bakıyordu, içinde yıllardır yanan bir ateş vardı ve o ateşin hala alev alev yandığını söylerdi bana her zaman.
Gözleri bir anlığına bana kaydığında gülümsedi.

"Şimdi söyle bana çocuğum, orayı bulmak istiyor musun?"

Büyükannemin anlattıkları beni öylesine büyülemişti ki...Hayal gücümün sınırlarını aşan bir yer olduğunu ve oraya istersem ulaşabileceğimi söylüyordu.

Belki çocuk değildim , hatta 19 yaşında kocaman bir bireydim.Ama yine de ruhumun hala uslanmayan bir çocuktan ibaret olması beni bu tür şeylere çekiyordu.

"İstiyorum büyükanne.
Beni oraya götür."dedim hevesle.

Gerçek olmayacağını biliyordum,sadece ortama uyum sağlamıştım.

Büyükannem kocaman gülümsedi ve küçük olan gözleri, gülüşüyle iyice küçüldü.
Benim büyükannem dünyanın en tontiş ve harika büyükannesi olmalıydı.

Ona sıkıca sarıldım ve saçlarını okşadım.
Onu çok fazla seviyordum ve asla kaybetmek istemiyordum.

"Aigoo Kookie ,ne zaman bu kadar sevgi dolu oldun kurabiyem sen?"

Kıkırdadım ve yanaklarını sıktım.

"Büyükannem gözüme güzel gözükmeye başladığından beri.
Sahi büyükanne ,gittikçe gençleşiyor musun bana mı öyle geliyor?"

"Aish hergeleye bak hele!
Koskoca büyükannesiyle dalga geçiyor hınzır çocuk."

Büyükannemle ben, kendi aramızda gülüşürken az sonra olacakların bilincinde değildik.

Bir anda ortamın havası değişti ve buz gibi bir hava akımı aramızdan geçip gitti. Gözlerimiz şokla açılmış ve tamamen az önceki yaşadığımız mutlu anların etkisinden çıkmıştık.

Gözlerimi korkuyla büyükanneme çevirdim.
Ancak onda görmeyi beklediğim ifade şaşkınlıktan oldukça uzak olan bir surat ifadesi değildi.
Biliyordu, şu anda neler olduğunu biliyordu.
Odanın ortasında oluşmaya başlamış girdabın nedenini gayet iyi biliyordu.
Ve ben o an ağzımı bir şeyler demek için aralamaktan kendimi alıkoyamadım.

"Neler oluyor büyükanne?"

Büyükannem birden ciddileşti ve sakin ifadesinin arkasında yatan sebebi açıklamak üzere dudaklarını araladı.

"Vakit geldi oğlum.
Artık gitmen gerekiyor."

Gerçekten bu muydu yani?
Ne gitmesinden bahsediyordu.
Anlamsız ve şaşkın bakışlarımı üzerine diktim.

"Ne? Büyükanne ne diyorsun?
S-Sen söylediklerinde ciddi değildin değil mi?"
Bir anda aklıma anlattığı hikayeler gelmişti.

Büyükannem hüzünlüce gülümsedi ve saçlarımı okşadı.

"Ben sana hiçbir zaman gerçek olmayan şeyler anlatmadım kurabiyem.
Büyükannen asla yalan söylemedi."

"A-Ama büyükanne..."