Το Αλφάβητο ( Candy Candy Fan Fic )

Ι όπως Ιουλιέτα ( Μέρος Δεύτερο )

Μέρος Δεύτερο

Περπατούσε προβληματισμένη, στο αχανές πάρκο του κολεγίου. Η σημερινή μέρα της είχε προκαλέσει ημικρανία. Που να πάρει... αυτό το σχολείο της προκαλούσε ημικρανία! Η στενόμυαλη διεύθυνση, οι ανόητοι σεμνότυφοι κανόνες, ότι κάθε μέρα από τότε που πάτησε το πόδι της εδώ, έδινε μάχη για το κάθε τι. Το έργο τους φαινόταν τολμηρό, οι στίχοι πρόστυχοι, τα κουστούμια είχαν βαθιά ντεκολτέ, τα φιλιά έπρεπε να απαγορευτούν, τα κορίτσια δεν έπρεπε να συμμετέχουν στην παράσταση, γιατί δεν ήταν σωστό! '' Ναι! Και θα είναι τόσο σωστό να δούμε Ιουλιέτα με γένια! Τι στο καλό συμβαίνει με τα μυαλά αυτών των ανθρώπων?! '' Φυσικά δεν είχε υποχωρήσει σε τίποτε απ' όλα αυτά, είχε όλο το δικαίωμα και την έγκριση να το κάνει. Αλλά το γεγονός ότι κάθε μέρα, είχε το ίδιο Κύριε Ελέησον, σε συνδυασμό με ότι δεν είχε βρει ακόμη τους πρωταγωνιστές, έκαναν το κεφάλι της να πονά.

Πριν ακόμη φτάσει στο λόφο που έβλεπε μπροστά της, ο άνεμος έφερε στα αυτιά της μια βελούδινη φωνή.

.......Της νύχτας ο μανδύας με κρύβει από τα μάτια τους.

Όμως, αν δεν με αγαπάς, τότε ας με βρουν.

Καλύτερα να χάσω τη ζωή μου από το μίσος τους,

παρά ν' αργοπεθαίνω χωρίς τη δικιά σου αγάπη.........

Μαγεμένη, προχώρησε εκεί που την οδηγούσε η φωνή.

.........Ξέρεις πως η μάσκα της νύχτας κρύβει το πρόσωπό μου,

αλλιώς τα μάγουλά μου θα κοκκίνιζαν από παρθενική ντροπή

γι' αυτά που μ' άκουσες να λέω εδώ απόψε........

Μια δεύτερη γλυκεία λαλιά, ακούστηκε και συμπλήρωσε την πρώτη τόσο αρμονικά, που την καθήλωσε.

......Κυρία, σου ορκίζομαι στην ιερή σελήνη που ασημώνει

Από κει ψηλά τις κορυφές αυτών εδώ των δέντρων –

Ω, μην ορκίζεσαι στη σελήνη, στην άστατη σελήνη

που κάθε μέρα αλλάζει σχήμα στην κυκλική της τροχιά:

εκτός και αν ο έρωτάς σου αποδειχτεί το ίδιο αλλοπρόσαλλος!

Και τότε τους είδε.

Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα με σάρκα και οστά.

Η μέρα, έγινε νύχτα μπροστά στα μάτια της. Ο φωτεινός ήλιος, σελήνη. Το μπαλκόνι της Ιουλιέτας, δεν ήταν παρά το κλαδί ενός αιωνόβιου δέντρου... και αυτοί... υπήρχαν εκεί με σάρκα και οστά! Αληθινοί, ερωτευμένοι και τόσο μαγικά όμορφοι, που ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της...