Sweet Disaster

Φίλοι λοιπόν

《Γι'αυτό το χαμόγελο, να ξέρεις μωρό μου θα έδινα τα πάντα.
Δεν θέλω να σε φιλάω, μόνο να μου χαμογελάς θέλω και να γίνεται το στομάχι μου κόμπος, όπως την πρώτη φορά. Μόνο αυτό θέλω μωρό μου.》

Παρασκευή, επιτέλους.
Η μοναδική μέρα που δεν έχω φροντιστήριο, διπλή γιορτή, διπλή χαρά.

Έχουμε κανονίσει να πάμε για ψώνια, εγώ, η Σοφία, η Έλενα και η Αίγλη.

Έχω να πάω για ψώνια απο το καλοκαίρι, είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Τα κορίτσια θα περάσουν από εδώ σε λίγο για να φύγουμε, με το αυτοκίνητο της Έλενας. Με το καινούργιο αυτοκίνητο της Έλενας.

Με πήρε εχτές τηλέφωνο, καταενθουσιασμένη να μου πει ότι οι γονείς της, της το έκαναν έκπληξη και αν θέλουν και τα κορίτσια να βγούμε σήμερα για να το εγκαινιάσουμε.

Μακάρι να μου έπερναν και εμένα οι γονεις μου αυτοκίνητο.

Αναρωτιέμαι πως οι γονείς της δεν είχαν λεφτά για να της νοικιάσουν σπίτι στην Αθήνα αλλά είχαν για να της πάρουν αυτοκίνητο.

Παρεμπιπτόντως, έχω να δω τον Δημήτρη από την Τρίτη που πήγαμε με τα παιδιά στην ταβέρνα.

Πρόοδος!

Το κουδούνι χτυπάει όποτε χαιρετάω τη μαμα μου, που έμεινε σπίτι λόγω πονοκεφάλου και φεύγω.

Έξω τα κορίτσια περιμένουν στο γκρι ολοκαίνουργιο αμάξι της Έλενας με φουλ μουσική.

Δίνω ένα φιλί στην Μόνα και κάθομαι πίσω μαζί με την Αίγλη, Αφού η Σοφία καβάτζωσε την μπροστά θέση.

-Καλά εεε!! Θέλω και γω δικό μου αυτοκίνητο!

Φωνάζει η Σοφία και δυναμώνει κιαλλο τη φωνή.

-Μην ανυσηχείς, είναι από γενετής της
Λέω στην  Έλενα η οποία φαίνεται πολύ ενθουσιασμένη.

{...}

Τ

η δεδομένη χρονική στιγμή βρίσκομαι έξω απο ενα δοκιμαστήριο με μπλε κουρτίνες και περιμένω την Αίγλη να δοκιμάσει το χιλιοστό πουά μπλουζάκι για σήμερα.

Ποιο δίπλα, τα κορίτσια θαυμάζουν κάτι πανάκριβα τακούνια και επαναλαμβάνουν συνεχώς τη φράση, γιατί δεν είμαστε πλούσιες.

-ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΊΝΕΤΑΙ;

Η τσιριχτή φωνή της Αίγλης τρυπάει τα αφτιά μου.