Hindi ko alam na ganun pala kalaki ung galit nun dahil lang hindi ko pinatapos ung kwento ni Mariano. Kung alam ko langna magagalit sya ng ganto di sana pinatapos ko na lang un. Ganto kasi un.
****flashback****
"Aleeya! Hoy sandali naman. Sorry na. " kaso ayaw nya talagang tumigil eh. Tsk naman oh.
"anong pakiramdam ng hindi pinakikinggan? Ang sakit noh?"
"eh kasi naman. Malay ko naman na un pala un." eh talaga namang no big deal un. Ang babaw naman kasi ng dahilan.
"eh ganyan ka naman eh. Dyan ka na nga! Wag kang susunod. " atsaka tumakbo papasok sa class nya. Ayt naman oh. Stubborn talaga sya kahit kelan. Ang hirap nyang paliwanagan. Hindi na ko pumasok sa klase ko dahil late na din naman ako at kelangan ko talagang mag-apologize sa kanya. Hindi nya naman sinabing bawal akong maghintay kaya naupo ako dito sa corridor. Langya! Hindi naman ako ganito eh! Ang corny corny ko na. Ang lakas makamartyr nitong ginagawa ko. Papansinin nya na kaya ako mamaya?
*** end of flashback**
Kaya eto ako ngayon naghihintay sa mahal na prinsesa at sobrang tagal nyang lumabas. Nagdate ba sila nung bagong prof na un. Tsk. Iniisip ko pa lqng nakakpatay na ko. Ano ka ba naman Jeric! Ayusin mo nga yang utak mo! Para kang timang!
"aytokwatbaboy! Aysh naman Jeric ano ba? May balak ka bang patayin ako sa gulAt. Bakit ka ba nandito? Diba sabi ko wag kang susunod?"
"wala ka nmang sinabing bawal kang hintayin dito. Tsaka hindi kaya kita sinundan. Dito mo ko iniwan kanina. " sagot ko sa kanya na parang sinasabing as a matter of factly. Marahan nya namang ginulo ang buhok nya sa sobrang inis. Naiinis na sya nyan pero ang hinhin pa din. I bet what's behind that side of her.
"could you just leave me for awhile? Kahit ngayon lang please. Masakit ang ulo ko kaya parang awa mo na. Tsaka na natin pag usapan ung issue na yun. And yeah, I've realized na hindi naman pala talaga gaanong nakakatawa. So that explains it. Apology accepted. So leave k bme for awhile kahit one day lang. " natulala ako at napatango na lang. I mean what was that? Apology accepted? Eh hindi pa mga ako nagsosorry ulit? Aysh hayaan na nga.
Pumasok na ko sa klase ko which is 15mins from now. Last na toh tapos diretso QPAV na para sa practice.
****Aleeya's POV****.
Grabe naman tong migraine na toh. Napuyat lang ng isang beses bumalik na agad. Dagdag mo pa ung calculus na halos dumugo na ang utak ko sa sobrang hirap. Ung mga prof na pinapakomplikado ang isang napakadaling equation. Tapos may madaling paraan naman pala pAra makuha un. Nakakabanas lang.
"oy leeya!" sino naman un? Paglingon ko si Jaymie lang pala. Tsk. Mangungulit na naman po sya.
"oh hi! Kumusta?". Bati ko kahit gusto ko ng umuwi.
"kumusta my arse! Parang lately umiiwas ka na. Problema?" ays saming apat sya talaga ang maalam sa lahat ng bagay. Boyish pa at medyo tambay kung magsalita. Oh well, mahal ko pa din sila kahit magakakaiba kami.
"busy kasi eh. " simpleng sagot ko na lang.
"busy? Ikaw busy? Naman Aleeya? Kami pa ba?" at alam nya rin ang pasikot sikot ng buhay ko kahit diko sabihin. May lahi atang detective toh eh.
"ah eh. Ano kasi...." potek! Anong idadahilan ko?
"asus! Eto naman hindi mo kelangang mautal. Ayos lang un noh. Masyado kang kabado." bakit nakalimutan kong theater actress pala tong si Jaymie at magaling umarte.
"akala ko kasi magagalit ka na talaga. Tsk. " kinabahan naman ako sa babaeng toh. Best interogator talaga sya.
"oh bakit ka namumutla jan.? Ayos ka lang ba?"
BINABASA MO ANG
"Reach The Impossible"
أدب المراهقينA story of REACHING someone. May mga bagay sa mundo na mahirap abutin. Mga bagay na alam nating hindi pwede. but in LOVE everything is possible!! Go on and REACH THE IMPOSSIBLE !!!
