Η μαθήτρια Monica Bakker που μένει εδώ και έναν μήνα με τους γονείς της στην Νότια California.Τελευταία χρονιά και να αλλάξεις σχολείο δεν είναι και ότι καλύτερο ειδικά για μια κοπέλα σαν αυτήν που δύσκολα θα κάνει παρέες.Όχι επειδή είναι αντικοινων...
Φορούσα τα ακουστικά μου ακούγοντας το αγαπημένο μας τραγούδι.Εκείνου στην κιθάρα και εμένα στο συναίσθημα.Μου λείπει πολύ το σώμα του που γινόταν κουβάρι πάνω στο δικό μου.Τα υπέροχα μαύρα μαλλιά του που περνούσα τα δάχτυλα μου ανάμεσα τους.Ξεφύσησα βλέποντας την μητέρα μου Louisa να με πλησιάζει."Πως είσαι;" φίλησε το μάγουλο μου και κάθισε μαζί μου στο κρεβάτι "Προσπαθώ." μουρμούρισα. "Σκέψου ότι ήταν για το καλό σου κοριτσάκι μου." Κούνησα το κεφάλι μου καθώς σηκώθηκα με νεύρα από το κρεβάτι "Μαμά έχω να ετοιμαστώ ψυχολογικά αλλά και εμφανισιακά για το ηλίθιο σχολείο." άνοιξα την πόρτα κάνοντας νόημα να βγει."Δεν μπορώ να σε καταλάβω Monica." σταμάτησε για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά μου κοιτώντας με έντονα "Επειδή δεν βλέπω να βγαίνεις." την έσπρωξα βιαστικά έξω και έκλεισα την πόρτα πίσω μου.Με εκνευρίζει πολύ ώρες ώρες αυτή η γυναίκα.Σκέφτηκα πλησιάζοντας την ντουλάπα μου.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Αφού φόρεσα και την μαύρη δερμάτινη μου τσάντα προχώρησα εκτός δωματίου.Κατέβηκα κάτω βιαστικά επικεντρώνοντας το βλέμμα μου στην πόρτα όμως μια φωνή με σταμάτησε. "Πρωινό;" άκουσα τον πατέρα μου Simon αυστηρός και αυταρχικός λογικό πλέον δεν μου έχει εμπιστοσύνη."Όχι θα έρθω κατευθείαν για μεσημεριανό." χαμογέλασα και έφυγα βιαστικά για το καινούργιο μου σχολείο.Φόρεσα τα ακουστικά μου βάζοντας να ακούσω φυσικά κάτι που μου ξυπνάει το μυαλό. (Arctic Monkeys - R U Mine?).
Άναψα ένα τσιγάρο στο πάρκο απέναντι από το σχολείο μου κοιτώντας τα παιδιά και συγκεκριμένα κοπέλες λόγο ότι καμία δεν είναι σαν εμένα,όλες ψηλομύτες.Σαν να βλέπω από τώρα τι θα γίνει μόλις πατήσω μέσα στο ηλίθιο σχολείο.Πέταξα το τσιγάρο μου κάτω σβήνοντας το με την σόλα του παπουτσιού μου.Μια βαθιά ανάσα με έκανε να ηρεμήσω και να περάσω μέσα,δεν ήταν τόσο δύσκολο τελικά.Σήκωσα το βλέμμα μου στα άτομα που βρισκόντουσαν μπροστά μου.Σέρνανε το βλέμμα τους στο ντύσιμο μου,λες και ήρθα από το διάστημα.Προχώρησα μέσα σε αυτό το τεράστιο σχολείο κοιτώντας γύρω μου.Εδώ είμαστε.Χτύπησα απαλά δυο φορές την πόρτα που έγραφε "Διεύθυνση.".Πέρασα μέσα κατευθείαν μόλις άκουσα μια γυναικεία φωνή πίσω από την βαριά πόρτα."Καλήμερα." είπα γλυκά και με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω "Εσύ πρέπει να είσαι η καινούργια μαθήτρια του τελευταίου έτος." με πλησίασε δίνοντας μου το χέρι "Αυτοπροσώπως." γέλασα δίνοντας το και εγώ."Λοιπόν Monica Bakker.." είπε όχι με τόσο σιγουριά το όνομα μου κοιτώντας τα χαρτιά της "Πάμε στην τάξη που θα είσαι για φέτος." με ακούμπησε στην πλάτη απαλά για να βγούμε από το γραφείο της.
Σταθήκαμε μπροστά από την αίθουσα και ένιωσα τα πόδια μου να τρέμουν.Η σιδερένια πόρτα άνοιξε μπροστά μου χτυπώντας ένα απαλό αεράκι πάνω μου "Συγνώμη που σας διακόπτω αλλά έχουμε μια νέα μαθήτρια στο σχολείο μας και θα ήθελα να την γνωρίσετε ." τέτοια είσοδο ούτε ο Kanye West σε συναυλία του,σκέφτηκα μπαίνοντας μέσα με ένα ελάχιστο και αμήχανο χαμόγελο "Η Monica Bakker μας ήρθε από το Toronto του Canada για μια καλύτερη ζωή σωστά;" την είδα να απευθύνεται σε εμένα "Ναι όπως τα λέτε." της χαμογέλασα ελάχιστα και κοίταξα τα θρανία.Ένα άδειο στο τέρμα της τάξεις με έκανε και έλαμψα ολόκληρη "Πέρασε και κάτσε δεσποινίς." άκουσα μια μπάσα φωνή να με ξυπνάει από την επικέντρωση που είχα προς το θρανίο χωρίς να έχω δώσει σημασία τι γινόταν γύρω μου.Η διευθύντρια είχε εξαφανιστεί και όλοι με κοιτούσαν ούτε καν ξέρω εγώ για πόσα λεπτά να στέκομαι στην μέση της αίθουσας."Ευχαριστώ." είπα με αδύναμη φωνή και προχώρησα με γρήγορα βήματα στο θρανίο που πλέων θα είναι δικό μου.Άφησα την τσάντα μου βιαστικά δίπλα μου και φόρεσα τα γυαλιά μου.Μαθηματικά το αγαπημένο μου μάθημα σκέφτηκα μόλις είδα τι έγραφε στον πίνακα και φυσικά το έλεγα ειρωνικά.Μέτα από αρκετή ώρα ένιωσα δυο μάτια να με κοιτάζουν διαπεραστικά.Κοίταξα προς το μέρος που από την περιέργεια να δω ποια ήταν.Χριστέ μου.Αισθάνθηκα ένα ρίγος σε όλη μου την σπονδυλική στήλη να με διατρέχει.Ένα πανέμορφο πρόσωπο με κοιτούσε ακόμα και όταν έριξα το βλέμμα μου πάνω σε αυτά τα υπέροχα όμορφα μελί μάτια του ύψωσα το βλέμμα μου στα υπέροχα πλούσια μαλλιά του ήταν στην απόχρωση του σκούρου προς ανοιχτού χαλκού.Θύμιζε τόσο πολύ με μοντέλο του εξωτερικού.Γύρισα χωρίς να θέλω να πάρω τα μάτια μου από πάνω του το βλέμμα μου στον καθηγητή που προφανώς έγραφε ηλίθιες ασκήσεις ακόμα και από την πρώτη μέρα σχολείου.Δεν μπόρεσα να συγκεντρωθώ καθόλου αφού το μυαλό μου ήταν συνέχεια στο θέαμα που αντίκρισα πριν.
Αφού το μάθημα τελείωσε επιτέλους είπα για καλή μου τύχη να πάω να εξερευνήσω το σχολείο φαίνεται ενδιαφέρον για μια που δεν έχει παρέες και να κάθεται όπως όλα τα παιδιά να ξεκουράσουν λίγο το μυαλό τους με χαζές συζητήσεις.Σηκώθηκα βάζοντας την τσάντα μου στον αριστερό μου ώμο διαφεύγοντας όποιον βρισκόταν μπροστά μου.Κοίταξα βιαστικά το αγόρι που ήταν ακόμα καρφωμένο πάνω μου να περπατάει ακριβώς από πίσω μου.Για άλλη μια φορά η σκέψη αυτοί μου έκαιγε το μυαλό.Ήθελα τόσο πολύ να γυρίσω να τον κοιτάξω για άλλη μια φορά.Αφού πήρα την απόφαση να το κάνω έστριψε απότομα προς τα σκαλιά του σχολείου λογικά για να βρει την παρέα του.Τι σε πιάνει Monica? κανείς δεν θα πάρει την θέση του καλού σου στο μυαλό σου. Σκέφτηκα "Κανένας.." ψιθύρισα αδύναμα μέχρι που ένιωσα ένα απαλό άγγιγμα στον ώμο μου κάνοντας με να γυρίσω απότομα..
