Breathing Snowflakes

Hoofdstuk 3.

Rond een uur of drie besluiten Taylor en Liv naar huis te gaan. Gelukkig woont Liv hier in de straat en Taylor een klein stukje verder zodat ze niet te ver hoeven in de sneeuwstorm. Het is buiten al iets rustiger geworden maar het waait nog hard genoeg. Ik neem afscheid van mijn vriendinnen en sluit de deur. Als ik de woonkamer weer in loop zie ik dat Robin bijna ligt te slapen op de bank.

"Zullen we naar bed gaan?" vraag ik zachtjes. Robin mompelt iets terug en ik ruim de tafel op. Als alles opgeruimd is loop ik voor de witte draaitrap op. "Wil je in de logeer kamer of in mijn broers bed? Ze zijn allebei verschoont"

"De logeerkamer is goed." Ik leid hem naar de juiste kamer.

"Als er iets is weet je mijn kamer te vinden, ik zal hem niet op slot doen" vertel ik nog snel voordat ik hem een goede nachtrust wens. Ik loop mijn kamer in en trek mijn zwarte nachthemd aan. Als ik in bed lig zie ik dat Brandon me een klein kwartiertje geleden nog een berichtje heeft gestuurd en besluit ik hem te bellen.

'Heey Bran, hoe is het?'
'Heey goed hoor maar daar gaan we het nu niet over hebben, hoe komt het dat je zo lat thuis was?'

Ik leg hem het hele verhaal kort uit.

'Dus er ligt nu een vreemde jongen in de logeerkamer?'
'Ja wat moest ik dan? Ik kan hem moeilijk door dit weer naar huis laten lopen en zelf dat stuk rijden durfde ik ook niet'
'Nee dat snap ik maar'
'Wacht even hoor Bran, er word op mijn deur geklopt. Ik bel je morgen goed?'
'Is goed babe, slaaplekker'
'Jij ook' en zo sluit ik het gesprek af.

"Binnen!" roep ik naar Robin. Hij doet de deur langzaam open. Hij lijkt zenuwachtig. "Wat is er? Ligt je bed niet goed? Of heb je nog iets nodig?"

"Nee alles is prima daar. Het lukt me alleen niet om in slaap te komen dus ik dacht misschien ben jij nog wakker" hij praat zacht en wrijft ongemakkelijk in zijn nek. Ik moet er een beetje om lachen. Ik klik mijn nachtlampje aan en kijk op de klok. Ik zie dat het al kwart over 4 is. Heb ik nog zo lang met Brandon gebeld?

"Ik ben nog wakker hoor. Zullen we anders nog een filmpje gaan kijken? Misschien kan je daarna wel slapen" stel ik voor en hij stemt in. Ik sla mijn dekbed open als teken dat die er bij kan komen liggen en hij loopt richting mijn bed. Hij ziet er goed uit. Normaal gesproken totaal niet mijn type maar iets trekt me aan. Hij draagt alleen een boxer waardoor zijn gespierde lichaam er goed uit komt. Ook valt me op dat die aardig wat tatoeages heeft over zijn lichaam heen.

"Bevalt het uitzicht je?" Ik schrik van zijn stem en zoek snel de afstandsbediening. Zonder op zijn vraag te reageren vraag ik welke film die wilt zien en we zoeken er samen een uit.

Als ik halverwege de film opzij kijk zie ik dat Robin in slaap is gevallen. Moet ik hem nu terug sturen naar de logeer kamer of moet ik zelf ergens anders gaan liggen? Ik besluit hem te laten liggen en zet de tv uit. Ik zak iets onderuit en sluit mijn ogen. Al snel val ik in slaap.

*

Als ik wakker word voel ik me erg moe. Ik rijk naar mijn telefoon als ik iets zwaars me tegen voel houden. Ik til de dekens op en zie dat Robin zijn arm om me heen heeft gelegd. Ik voel me ongemakkelijk en probeer zijn arm weg te halen. Maar in plaats daarvan versterkt die zijn greep in zijn slaap. Ik laat het voor wat het is en pak mijn telefoon. Taylor en Liv zijn nogal benieuwd naar hoe het is gegaan vannacht maar ik besluit later te reageren. Half 1. Ik voel dat de arm weggetrokken word en ik draai me om.

"Sorry" hoor ik Robin vlug zeggen.

"Maakt niet uit, heb je goed geslapen?"

"Ja je bed ligt echt heerlijk" ik laat een tevreden lach zien. Zijn stem klinkt heel duf in de ochtend maar het klinkt leuk.