Yine soğuk hava.Yine akşam oldu ve yine üşüyorum.Çok üşüyorum yokluğunda.Tutmuyorsun ellerimi.Sarmıyosun bu sana ait bedeni.Öpmüyorsun gözlerimden ve bakmıyorsun eskisi gibi.Ama olsun uğruyorsun ya arada kalbimin en derin,en gizli yerlerine. Uğruyorsun bazen zihnime.Asla'da gitmiyorsun hayallerimden.Kovamıyorum seni kendimden.Anlayacağın yokluğun kadar varsın bende.Saklıyorum seni bir parçada olsa.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun oralarda? Kiminlesin.? Özlüyor musun az'da olsa.?Bunların hiçbir önemi yok.Varsın işte.Şimdi nerede ne yapıyorsan ve kiminleysen mutlu ol.Özleme beni.Arama,sorma.Bırak hayatı akışına.Hani su akar yolunu bulur ya.Sende akar bulursun beni bir ihtimal.Şimdi hayatına aldığın insanı asla üzme.Çünkü onun mutluluğu senin mutluluğundur.Benden sonra tuttuğun elleri asla bırakma.Baktığın gözlerden bir saniye bile çevirme kafanı.Benle kurduğun hayalleri onunla yaşa.Her dakika her saniye ara sor o'nu.Üşürse sarıl ona.Tam kendinden vazgeçtiğinde yanağına ufak bir buse kondur ve yanındayım de.Seni asla bırakmayacağım de.İnansın o da.Mutlu olun işte.Sevin birbirinizi hayatınızda size zorluk çıkaran bütün insanlardan uzak durun.Huzurunuz bozulmasın.He bide güzel yemekler yap ona.Senin elinden olmayan hiçbir yemeği yiyemezsin.
Doğru ya! Sen yemek yapmayı bilmezdin demi.Ben yapardım yemekleri ben sarılırdım sana.Ben kondururdum yanağına o ufak buse'yi,yanındayım derdim sana.Ben severdim seni.Her dakika arayıp sorardım. Ben inandım sana.Ben mutlu oldum.Ve ben sevdim seni.''BEN,BEN,BEN''.Peki ya sen?Sende gidendin demi.Şimdi benim sana yaptığım her şeyi sen ona yap.Çünkü ben sana yaptım,sen gittin.Sende ona yap belki o da gider.Hem de hiç arkasına bakmadan gider.Tüm yaşanmışlıkları,yaşanılacakları tek kalemde silerek gider.Çok garip demi.Çalışırsın çabalarsın didinirsin ve geldiğin noktadan hiçbir zaman memnun olmazsın.Sen yazar çizersin.Ama senin yazın zaten bellidir.Çabalama boşuna,yok alın yazısını silecek bir silgi daha.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
Roman d'amourBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
