The dark side of light

1: het begin

Ik loop over het schoolplein, alle blikken achtervolgen me op weg naar de deur. Ik kan het ze ook niet kwalijk nemen, ik ben de godin van alle dieren, en sinds de hele wereld dat weet moet ik van mijn vader in mijn ware gedaante rondlopen. ik ben een witte wolf met grote witte vleugels die uit m'n schouderbladen groeien en perfect overgaan vanuit mijn vacht, verder heb ik gouden ogen en inplaats van een gewone wolven staart een witte staartvin van een dolfijn, mijn naam is Venus. Ik loop verder naar de deur. Bij de deur aangekomen willen de automatische schuifdeuren niet open omdat ik te klein ben, ook dat nog. Ik besluit mijn vleugels uit te spreiden zodat ik groot genoeg ben en de deuren gaan eindelijk open. Ik loop door de gang heen. Weer alle ogen op mij gericht. Ik loop naar de tafel in de kantine waar mijn vriendinnen altijd aan zitten. Ik loop naar de tafel, maar als ze zien dat ik eraan kom stoppen ze met praten. Ze hadden het duidelijk over mij. Ze staan allemaal op en maken een buiging, EEN BUIGING?!. Ik besluit dat het beste wat ik nu kan doen terug buigen is, dus ik zak door m'n voorpoten heen en buig terug. Nu lijken ze een beetje van hun stuk gebracht. Nou ja ze hebben mij ook van m'n stuk gebracht dus ze moeten niet zeuren. Dan gaat de bel, ik maak me klein en ren zo snel als ik kan door de menigte naar lokaal 102. De leraar die het lokaal moet openen is er nog niet dus ik ga op de grond liggen wachten. Als de leraar en de meeste leerlingen er zijn kunnen ze het allemaal niet laten om zo ver mogelijk van mij vandaan te staan, het lijkt net of ik deze 4 vierkante meter heb gereserveerd en dat er niemand op mag komen. Ik loop het lokaal in en ga zo ver mogelijk achterin het gangpad liggen, ik kan namelijk niet meer op die veel te kleine stoelen zitten.

De les is voorbij. En daarna ook alle andere lessen. Ik mag naar huis, niet dat ik dat eerst niet mocht, ik ben een godin. Voordat iedereen ontdekte wat ik was ging ik gewoon op mijn fiets naar huis. Maar nu iedereen het toch weet hoeft dat niet meer. Ik ben natuurlijk als eerste buiten omdat ik zo snel heb gerend als ik kon zonder ergens tegen aan te knallen. En dat is heel wat sneller dan een mens kan. Ik stijg op en vlieg zo snel als ik kan de wolken in, hopend dat niet veel mensen het hebben gezien, als ik boven de wolken ben vlieg ik sneller dan een auto zou kunnen naar een meer diep in het bos. Ik duik in het meer. Als ik op ongeveer 50 meter diepte ben beveel ik de grond zich te openen, ik zwem door een tunnel, aan het eind van de tunnel zwem ik naar boven. Ik kom bij de waterval in onze tuin aan. Ik loop het gigantische marmeren huis in dat er staat, mijn huis. Als ik binnen ben verander ik van de half wolf die ik was in een slanke vrouw met vleugels, bruin haar en een witte jurk. In het openbaar moet ik zoveel mogelijk macht uitstralen maar thuis moet ik op een engel lijken.

Hopelijk vinden julie het tot nu toe leuk, ik kan helaas geen mooie hoofdstukken maken maar ik probeer het zo goed mogelijk te doen. Pleas comment dan weet ik wat julie leuk vinden en wat julie niet leuk vinden😃

2: Mensen wereld

Het is een week geleden dat ik voor de eerste en laatste keer als godin naar school ging. Ik zit nu de hele dag op mijn kamer depressief te zijn en chocola te vreten. Ik heb de hele week na die vreselijke dag niks uit gevoerd en dat ben ik onderhand wel zat aan het woorden. Ik ga maar weer is een keer afspreken met vrienden en vriendinnen die ook god of godin zijn zodat ik eindelijk weer eens normaal met iemand kan praten. Ik vraag aan een vuurbediende of ze mijn vader om toestemming wil vragen om te vertrekken. In mijn huis zijn er vier soorten bediendes, de vuur en water bediendes werken vooral in huis met eten koken en bedden opmaken enzo, en je hebt de aarde en lucht bediendes die meestal onze reusachtige tuin onderhouden. De vuurbediende komt terug en zegt dat ik toestemming heb om het huis te verlaten. Ik loop naar het bos achter ons huis en zoek de juiste roze boom om naar demeter de godin van de liefde en mijn beste vriendin te kunnen gaan, ik heb hem al snel gevonden, het is namelijk de enige roze boom in het hele bos. Ik pluk 1 van de fel roze blaadjes om demeter of iemand anders van het gezin te laten weten dat ik graag gebruik wil maken van de doorgang. Elke boom in het bos is namelijk een doorsteek naar andere goden in de onsterfelijke wereld of naar de sterfelijke wereld. Ik kan de doorgangen van de sterfelijke wereld gebruiken waneer ik wil, maar als ik naar het domein van andere goden of godinnen wil moet ik eerst om toe stemming vragen door een blad van de boom te plukken. Dan gaat de doorgang open. Verschillende kleuren bloemblaadjes vormen zich als een krans om de boom heen en ik stap er doorheen. Ik stap aan de andere kant van de doorgang in het bos van de familie van demeter naar buiten. Ook als ik bij andere goden ben moet ik in mijn engelen vorm zijn. Ik loop naar het gigantische houten huis van demeter en haar vader, moeder en broertje. Haar broertje is nog maar net weer herboren. Goden leven om hun eigen best wil namelijk steeds opnieuw. Als ze sterven ( en dat is elke keer op precies dezelfde leeftijd en op precies dezelfde dag ) worden ze na 1000 strfelijke jaren herboren op een andere plek op de wereld om daar opnieuw opgevoed te worden door precies dezelfde ouders die daar al eerder naartoe zijn verplaatst. Dus als mijn ouders dood zijn worden ze ergens anders op de wereld over 1000 jaar weer geboren. Helaas weet niemand precies hoeveel generaties er precies zijn in de goden wereld. Ik loop verder naar het reusachtige houten huis en open de deur.binnen ruikt het naar rozen en overal klinkt muziek. Dat is ook niet zo gek want Demeters vader is de god van de muziek en Demeters moeder de godin van de vreugde. Zij zelf is de godin van liefde en haar net herboren broertje is de god van inspiratie. Ik loop door de gang met honderden schilderijen naar de woonkamer. Daar zie ik demeter en haar ouders aan hun gigantische versierde houten tafel zitten, Demeters ouders zijn duidelijk in gesprek maar niemand hoort ze door een spreuk. Als demeter me ziet tikt ze haar moeder op haar schouder. Haar moeder en vader heffen de spreuk op.

Goedemiddag Venus, ik neem aan dat je voor demeter komt? Vraagt haar vader formeel. Ja dat klopt. Antwoord ik weer net zo verschrikkelijk formeel. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat demeter haar lach beina niet meer in kan houden. Ik geef haar onder de tafel een trap maar daardoor moet ze alleen nog maar harder lachen, ikzelf begin nu ook moeite te krijgen om mijn gezicht in de plooi te houden. Demeters ingehouden lach werkt nu al zo aanstekelijk, ik kan er niks aan doen. Gelukkig geeft haar vader snel toestemming om van tafel te gaan. Samen met demeter loop ik weer naar buiten, we gaan naar de sterfelijke wereld. Dat mag eigenlijk niet maar de vrijheid van de sterfelijke wereld is gewoon zo heerlijk. Dus we lopen naar het bos met de doorgangen, we gaan naar NewYork dus we maken ons uiterlijke zo Amerikaans mogelijk en stappen door de doorgang. We komen uit bij een ransige wc die waarschijnlijk nog nooit is schoon gemaakt. Er is geen mens te bekennen. Gelukkig, we gaan naar buiten en lopen de eerste kleding winkel die we zien in. Na een paar uur in winkel rond te hebben gekeken zoeken we een doorgang terug naar huis, ik speur de omgeving met mijn geest af opzoek naar doorgangen. Ik vind er twee. Eentje in een put die valt dus af we kunnen namelijk niet midden tussen al deze drukte in die put klimmen, en eentje in een verlaten steegje, die word het dus. Als we ongeveer halverwege het steegje zijn worden we aangesproken door een bende jongens van rond de 25. Wat doen twee kleine meisjes hier nou? Geërgerd draai ik me om. Een tweede van het clubje begint nu ook te praten. Geef het geld wat je hebt maar eventjes aan ons dan laten we je heel misschien gaan. Ik word bang, niet van die irritante sterfelijke nietsnutten, maar als ze ons uiteindelijk in elkaar zullen proberen te slaan moeten we onze goden gedaante aannemen om ze weg te jagen, en als we dat doen zal mijn vader meteen weten dat ik in de sterfelijke wereld ben geweest. Ik word uit mijn gedachten gehaald door demeter. We hebben geen geld laat ons met rust. De eerste van het clubje antwoord. Dan zullen jullie ons toch op een andere manier moeten betalen. Dreigend komt het clubje op ons af. Ik ben het helemaal zat, voordat ze ons ook maar met een vinger hebben aangeraakt ben ik al in mijn gevleugelde wolf veranderd, ik zie demeter naast mij haar ware gedaante ook aannemen. Ik grauw naar het clubje dat ze nu weg moeten wezen of anders beroof ik ze van het leven. Gillend rennen de jongens weg. We gaan snel door de doorgang voordat meer mensen ons zien en komen uit bij het doorgangen bos. Snel stap ik door mijn eigen boom terug naar huis. Demeter doet hetzelfde bij haar boom.

Is het boek leuk? 5 mensen het tot nu toe gezien maar niemand heeft gecomment😱. Ook bij mijn andere boeken word er soms gevote maar echt helemaal nooit gecomment! Dus wil de eerst volgende die dit leest wil comenten? Alvast bedankt!

3: Hulpeloos

De donderpreek van m'n vader galmt nog steeds na in mijn hoofd, hij was echt verschrikkelijk kwaad. Ik mag de komende 3 maanden niet van het terrein af. Maar het had erger kunnen zijn, demeter heeft namelijk nog een maand extra huisarrest gekregen. En als ze het nog een keer doet heeft ze de komende 5 jaar huisarrest. Dus ik zwerf wat door het huis, doe een spelletje met een waterbediende, vlieg wat rond ( buiten mag ik wel in m'n wolvengedaante ), lig op het dak te zonnebaden en verveel me vooral kapot. En als uiteindelijk de 3 saaiste maanden van m'n leven afgelopen zijn en daarna ook de 4 van demeter lukt het me eindelijk om m'n vader over te halen zodat demeter weer mag komen.