Hartstocht in Casablanca - Deel 1 (VOLTOOID)

Hoofdstuk 17

Het was muisstil in de gang. Je kon bij wijze van spreken een speld horen vallen...................

Adil stak amicaal zijn hand uit naar Mounir.

Mounir veegde onwennig zijn handpalmen langs de zijkanten van zijn pantalon. Omhoog, omlaag, omhoog en omlaag.

Vanwege de stilte voelde je bijna zijn bloeddruk pulseren. Je hoorde praktisch het bonken van zijn hart.

Door hoogmoed duwde hij nog liever de tong tegen zijn gehemelte, dan een vriendelijk woord met Adil wisselen.

Ramona probeerde van bovenaf Mounir al fluisterend een hart onder de riem te steken: "Kom op Moun! Verman jezelf! Je kunt dit! Angstig zijn is prima. Het is oké. Het is oké. Het is oké. Het is oké lieverd!

Dries schoot naar voren, en schudde Adil's uitgestoken hand. Hij was een meester in het omzetten van Awkward momenten. Hij verwelkomde Adil en maakte al kloppend op diens schouder een grapje.

"Ewa het is de eerste keer dat Mounir een handvraging van zijn kinderen meemaakt! Het valt allemaal niet mee om je oudste dochter weg te geven!

Adil moest daar hard om lachen."Safi daar heb ik alle begrip voor! Wij hebben vorig jaar al het spits afgebeten met Ghizlane's huwelijksaanzoek. Á Shabi ik snap je helemaal Broer!

Maar de waarheid was anders. Mounir wist dondersgoed wat hij wilde zeggen. Hij had het al die tijd kunnen ontkennen maar de tijd was daar.

Om echt vooruit te komen in zijn leven, moet hij eerst zijn rancune uit het verleden van zich af schudden. Net zoals de wijze waarop een hond zijn vacht uitschudt na een regenbui, moest hij door het lot, de confrontatie aangaan met Adil, die de kern van dit alles was.

Hij heeft het Adil altijd kwalijk genomen dat hij toendertijd tussen hem en diens zusje Sakina zat.
Mounir en Sakina hadden een serieuze kalverliefde. Adil stak daar een stokje voor.

Als beschermend grote broer vond hij zijn mede strijder en straatschoffie 'Drerrie' Mounir, geen geschikte partij voor zijn zusje.

In principe hanteerden ze de jaren daarna een koude oorlog, waar beiden niet van wakker lagen. Ze gingen alle twee verder met hun leven. Waarschijnlijk kwamen ze tot de ontdekking dat er iets veel beters voor hen in het verschiet lag.

Iedereen herkent het wel. Je hebt een jeugdliefde die dramatisch verloopt en abrupt nog desastreuzer eindigd. Je blijft met een gebroken hart achter. En plotsklaps ontmoet je de liefde van jouw leven. Die maakt wonderbaarlijk alle ontbrekende puzzelstukjes compleet.

Op zulke momenten ben je dankbaar dat je ooit die bewuste blauwtje hebt opgelopen. De clue van het 'waarom' beantwoord zichzelf met het riedeltje: Daarom!

Juist! Dat is de reden dat het toen met die bewuste persoon mis liep. Het feit dat het niet vordert met iemand, komt omdat er een ander voor jou in het vooruitzicht ligt. Soort van 'Op elk potje past een deksel' filosofie.

Bijdehante nuchtere mensen zeggen dan altijd: "Oké! Als dat zo is, waarom ontmoet je dan zulke mensen? Dat is dan toch tijdrovend?

Nou néé! Het is een leerzame etappe naar jou grote liefde. Het feit dat er 'foute' mensen jouw leven binnenwandelen is om daar weer lering uit te trekken.

Het zijn simpelweg beproevingen en levenslessen die jouw leven binnenstroomt in de vorm van een liefde of vriendin 'From Hell'. Sommigen zijn met recht de wolf in schaapskleren. Maar allen hebben ze één doel: Jou de les van je leven bezorgen!

En tegelijkertijd is juist die mokkerslag, die ervaring, die bittere levensles, jouw verlossing........Daar word je dus sterker en weerbaarder van! We zijn immers nooit te oud om te leren zegt men.