Στα Ίχνη του Δράκου: Το Ταξίδι [1 Βιβλίο]

• 39 •

~ Ο αγώνας για την κυριαρχία (Α μέρος) ~

-Είναι όλα έτοιμα. Μπείτε μέσα! Ξεκινάμε! Τους είπα.
-Μα από που τις κατεβάζεις τούτες τις ιδέες;Ρώτησε ο Ντικίλ.
-Ναι! Μα πώς σκέφτηκες να φτιάξουμε βαρκούλες από κορμούς δέντρων και μάλιστα να κατασκευάσουμε ψεύτικο θάμνο για να της κρύψουμε;
-Πολλές ερωτήσεις κάνετε και καθόλου κουπί! Άντε ένα, δύο και ησυχία φτάνουμε στα ανατολική πλευρά του κόλπου.

***

-Καλό, καλό,μμμ δεν λέω, αχ αυτό είναι πολύ καλό. Έπρεπε να τον παντρευτώ τελικά. Έχει πολύ καλό γούστο... Εεε τι λέω! Ελεωνόρα συγκεντρώσου! Α να τα σκουλαρίκια που έψαχνα. Καλύτερα και από χρυσάφι, (στην περίπτωσή μας).
Η Ελεωνόρα εν το μεταξύ ξεκλείδωσε την πόρτα χάρης το σκουλαρίκι. Το είχε χρησιμοποιήσει και να ανοίξει την κλειδαριά (σαν τσιμπιδάκι) Βγήκε από το δωμάτιο. Όμως λίγο πιο δίπλα ήταν οι φρουροί του Νιούτ.
-Αχ τέλια βγήκα! Οχ φρουροί! Ολόκληρο φρούριο! Δεν του
το 'χα, να με φυλάει ολόκληρος στρατός!
-Αλτ! Φώναξε ένας από αυτούς.
-Ναι αυτό να περιμένετε!

***

-Κύριε δεχόμαστε επίθεση από τον αδελφό σας!
-Ο ηλίθιος τώρα βρήκε! Ούτε ένα γάμο δεν μπορώ να κάνω! Μα πως του ήρθε? Συνήθως είναι ο φιλήσυχος της υπόθεσης..
-Μάλλον γιατί πιάσατε την δεσποινίδα.
-Καλά λες και επειδή δεν θα μου την πάρει, στείλε στρατό όσο βλέπει το μάτι μου!
-Μάλιστα. Είπε και αποσύρθηκε. Εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο Φίλτσ. Έβγαλε την περικεφαλαία και είπε:
-Κκκκυριεε...
-Τι; Και γιατί ψευδίζεις?
-Η νύφη το 'σκασε!
-Τι?!! Βρείτε την!

***

-Αχ Ελεωνόρα! Αχ... Αν πάθει τίποτα εγώ θα πεθάνω!
-Σκάσε! Σε βαρέθηκα. Έπρεπε να πάω με τα κορίτσια αλλά δεν σε χώνευε καμία!
+Του άξιζε! Με έχει πρήξει!
-Αχ ναι μόνο μία με ανεχόταν...
-Ερωτευμένε, κοίτα στον πύργο.
-Τι? είπε ο Ντικίλ και κοίταξε αμέσως προς την μεριά που βρισκόταν. Είναι καλά! Το ήξερα! Το περίμενα!
+Εμένα μου λες...
-Βλέπεις στο είπα! Του απάντησα. Κοιτούσα κι εγώ προς εκείνη την μεριά. Είχαμε ζητήσει στην Ελεωνόρα να κρατάει μια δάδα αναμένη κι να την πιάνανε να την άφηνε. Όλα πήγαιναν καλά.
+Είχα σκευτεί καλό αντιπερισπασμό τελικά! Μία ο στρατός μία η Ελεωνόρα πιάνει! Οχ δεν έπρεπε να ανοίξω το στώμα μου.
Εκείνη την στιγμή η δάδα της Ελεονώρας έσβησε. Ο Νιούτ την είχε βρει. Ευτυχώς είχαμε ήδη φτάσει στην ακτή. Κρύψαμε τις βάρκες που έμοιαζαν με κανό κάτω από τους θάμνους/ κουβέρτες που είχαμε ράψει πιο πριν. Το κάναμε συχνά αυτό στην χώρα μου. Ήταν ο καλύτερος τρόπος για κυνήγι! Κρυβόσουν άνετα κάτω από αυτές και το καλύτερο τα φύλλα αυτών των φυτών είναι πυκνά! Αχ νολσταγώ τις μέρες που κυνηγούσαμε εγώ με τον πατέρα μου. Εξέρεση την φορά που πήγε να με σκοτώσει ο Θείος μου πέρνοντας με "δήθεν" για ελάφι! Ευτυχώς είχα τον Έλαμάναμου και την γλυτώσα... Αχ αγόρι μου... Ωραίες μέρες...
-Εειι Φοινίκ πάμε! Η Μελίγια με τον Ντικίλ έφυγαν ελπίζω να μην την πρήζει. Άντε να στρώνουμε στην δουλειά.
Συνήλθα από την ονειροπόληση και ξεκίνησα την δουλειά μου.
-Λοιπόν θα πάμε στο οπλοστάσιο. Πρέπει να μην έχουν όπλα.
-Μα αφού τα έχουν χρησιμοποιήσει;
-Ναι αλλά από την στιγμή που θα μαθευτεί η αλήθεια κάποιοι πιστοί σε αυτών θα θέλουν να οπλιστούν πριν φύγουν! Επικύνδινο!
-Δίκαιο έχεις μα πως τα σκεύτεσαι όλα; Ούτε μια ατέλεια!
-Άλλη ώρα για σχέδιο τους επένους τώρα έχουμε δουλειά!

***
(Την ίδια στιγμή η Μελίγια με τον Ντικίλ...)

-Πες μου ότι εμπειστεύεσαι το τρελάλογο του Φοινίκ;
-Όπως εσύ εμπειστεύεσαι εμάς έτσι κι εγώ αυτόν.
-Μα εγώ σας εμπειστεύομαι χάρης την Ελεωνόρα που...
-Κατάλαβα πάει από μόνο του. Ναι όπως εσύ εμπειστεύεσαι εμάς χάρης την Ελεωνόρα το ίδιο κάνω κι εγώ χάρης την Κριστάλια.
-Τον συμπαθεί πολύ έτσι;
-Ναι. Αλλά φοβάμαι ότι θα έχουμε πρόβλημα με αυτούς τους δύο.
-Μα γιατί? Ο Φοινίκ ήταν πρίγκιπας και είναι πρέπον. Για ποιό πράγμα ανυσηχείς;
-Ναι πράγματι ο Φοινίκ είναι κύριος, αλλά μην ξεχνάς πρέπει να υπολογίζεις και έχει την Κριστάλια... Και πρόσθεσε ότι έχει και αυτή τα μυστικά της όπως και εγώ.
-Για ποίο θέμα...
-Σςςςςς άστο! Φτάσαμε! Έχει δύο φρουρούς. Με το τρία. Ένα, δύο ,τρία! Ο Ντικίλ άρπαξε έναν φρουρό και του κάρφωσε το σπαθί του στην καρδιά ενώ του έκλεισε τον στώμα. Το ίδιο έκανε και η Μελίγια με αυτόν που στεκόταν στην αριστερή πλευρά. Ο Ντικίλ μετακίνησε τα πτώματα τους για να μην φαίνονται ενώ Μελίγια έκλεισε τα άλογα.
-Τους έκρυψα. Είπε. Μα τι είναι αυτό;
-Το άλογο του Φοινίκ. Ο Έλαμάναμου!
-Πλάκα μου κάνεις τυφλό άλογο έχει ολόκληρος πρίγκιπας! Και γιατί τέτοιο χαζό όνομα;
-Σςςςςς μην σε ακούσει! Άλλη όρεξη δεν έχω να μου κρατάει μούτρα!
-Αστείο...
-Α ναι . Κοίτα το πόδι σου καλύτερα. Μόλις έκανε την ανάγκη του.. χαχα!
-Ιού! Ιού! Εντάξει το παραδέχομαι είσαι κούκλος και πανέξυπνος και έχεις υπέροχο όνομα!
-Συμφιλίωση λένε μετά χαχα.... Άντε δρόμο! Πρέπει να πας στο παλάτι πριν φέρει ο Νιούτ την Ελεωνόρα!
-Δίκαιο έχεις! Μακάρι σας είναι καλά... Θα τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια έτσι και την πειράξει!

***