Meleklerin Sözü Var

1.Bölüm

Merhaba bu bizim yeni hikayemiz. Devamı kısa süre de gelecek :D

Gözlerimi hafifçe kırpıştırarak falan uyanmadım tam tersi gözüme hücum eden

güneş ışınlarının gözüme girmesi ve Havin' in sertçe dürtmes sonucu sertçe gözlerimi açtım.

Ha? Havin'in dürtmesi mi?  Oha Havin burada. Nasıl ya? Amaan neyse.

Havin bana ne bekliyorsun der gibi bakarken boynuna atladım. İkimiz birden çığlık atınca abim bir şey olduğunu sanarak yanımıza koştu.

" Ne diye bağırıyorsunuz ya! Bir şey oldu sandım. " dedi.  Çok endişeli görünüyordu.

"Ne var ya beş yıldır görüşmüyoruz ve aniden odamda görüyorum bu kadar da olsun." dedim sitemkar bir sesle.  Sonra da Havin'e döndüm. " Sen Havin hanım söyle bakalım hangi rüzgar seni attı buralara kadar. " demek için ağzımı açtım ama göğüsüme saplanan ağrı yüzünden hiç bir şey söylenmeden geri kapattım.

Bu kadar heyecan benim zayıf kalbime fazla gelmişti.  Azımdan bir inilti çıktı ve gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başladı.

-----------------------------------

Gözlerimi yeniden açtığım da o çok aşina olduğum hastahane odalarından birindeydim. Havin yanımdaki koltukta uyuyordu abimse odada değildi ve tabi ki de Çınarım da burada yoktu çünkü abime ona söylememesi için yalvarmıştım ve bunu sadece sevgilim üzülmesin diye yapmıştım. 

Az sonra abim kapıdan girdi ve Havin de uyandı.  İkisi birden bana bakıyordu. Havin bana açıklama borçlusun bakışını atarken ben de ama hastayım yaa demek olduğunu umduğum bir bakış attım. Ve kendime bu konudan ona daha önce bahsetmediğim için bir ton küfür savurdum. Ama benim suçum yok kii o zamanlar hastalığım daha çok kontrol altındaydı hatta durum geçen sene ailem ölene kadar da kontrol altındaydı. Onların ölümünden sonra yaşadığım her olay bu tarz krizleri de ardından getirmeye başlamıştı.

----------------------------------

Bir gün sonra hastaneden ayrılmamıza izin verildi. Ama tabi ki de doktorumdan bir ton azar işitmiştim.

Eve ulaştığımız zaman Havinden kaçmak için hızlıca  odama çıktım.  Bundan sonra Havin ' le aynı evde kalacaksam kaçmanın

bir anlamı yoktu aslında ama şu anda bunu yapabilecek durum da değildim.  Ha bu arada doğru duydunuz Havin artık burada ve kaydını da bizim okula geçirdi. Yani öyleymiş benden gizlice bunu ayarlamışlar.

Ben bunları düşünürken biri pat diye içeri daldı gelen Havindi ve evet kaçamamıştım. Yanıma geldi ve oturdu.  Sandığımın aksine sessizce oturdu. Hiç bir şey demedi ama birden bana döndü ve bakmaya başladı.

"Abin her şeyi anlattı.  Ya sen nasıl böyle bir şeyi benden saklarsın." dedi.  Haklıydı.  Yüzüne üzgünce baktım.

" Sen gitmeden önce durum bu kadar kötü değildi aldığım ilaçlar sayesinde bu krizlerin önüne geçmiştik ama bu aralar iyuce arttı sana söylemediğim için kızma bana lütfen." dedim. Birden yerinden zıplayıp neşeyle cırladı.

" Her neyse söyle bakalım nasıl gidiyor. " dedi imalı imalı ben de ona kısaca Çınar'dan  bahsettim. Tüm gece konuşup yılların acısını çıkarttık.

Bu bölüm de hiç Çınar yoktu üzgünüz onunla artık sonraki bölümde tanışmak zorunda kaldınız. Bol bol yorum alırsak daha çabuk yeni bölüm gelir :)