-H5-

191 4 1
                                    

Eenmaal aangekomen op school zucht ik even zacht, weer een lange en ellendige dag. Ik zet mijn fiets in de stalling en doe hem op slot. Dan loop ik langzaam naar binnen richting mijn kluisje. Ik open deze en stop mijn jas erin en de boeken die ik nog niet nodig heb. Ik sluit mijn ogen even kort. 'Kom op Juul.' Zeg ik zacht tegen mezelf en loop dan richting de aula. Ik neem ergens in een hoekje plaats en pak mijn telefoon er even bij. Ik scroll wat door mijn instagram en like wat foto's. Dan stop ik mijn telefoon weg en kijk in mijn agenda welk vak ik zo als eerst heb. Duits.. Fijn mijn minst favoriete vak. Ik was er redelijk goed in maar ik haatte het zo verschrikkelijk erg.. Als de bel gaat sta ik met een flinke tegenzin op en loop langzaam naar het lokaal toe. Ik ga aan een lege tafel zitten en kijk even naar buiten. Als de rest van de klas ook zit vliegt de deur opeens open 'Sorry dat ik te laat ben!' Zegt het meisje. De hele klas kijkt haar met een rare blik aan. Niemand kent haar. De docent lacht even. 'Dat is geen probleem Marthe' zegt hij. 'Kom verder en stel jezelf gelijk even voor' zegt de docent. Het meisje knikt en begint met praten 'Ik ben Marthe de Pillecyn en ik ben 19 jaar oud' zegt Marthe vrolijk. Dan loopt ze naar het lege tafeltje naast mij.

Kristel p.o.v
'Hmm ja dat is wel appart..' Antwoord ik op Karen. 'Maar misschien was het wel niks en maak je druk om niks' zeg ik en kijk haar even aan. 'Neen, ik ken haar ergens van maar ik kan niet plaatsen waarvan..' zegt Karen. 'Ach maak je niet te druk het is vast niks ergs' zeg ik rustig en geef haar een knuffel. 'Kom we gaan naar binnen voor een lekkere bak koffie!' Zegt ik en ik sta op en trek Karen mee naar binnen.

Karen p.o.v
'Allee rustig!' Zeg ik lachend  tegen Kristel ze kan zo gehaast zijn. Ik loop dan rustig met haar mee. Misschien heeft ze wel gelijk en is het niks. Met een kopje koffie lopen we terug naar Josje en Gert. 'Meiden er zijn ondertussen al 4000 aanmeldingen' zegt Gert. Ik kijk hem even aan met grote ogen '4000?' Herhaal ik vol ongeloof.

The little sparkle In my life.Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu