KAYBOLUŞ

3.Bölüm -Anlaşma-

Vote vermeyi unutmayın lütfen!!İYİ OKUMALAAR.

Onu duymazdan gelip içeriye girdim ve yüzüne bakmadan kapıyı kapattım.Gururlu olmanın kimseye zararı olmazdı.Odama girip uzun bir duşun ardından yatağıma uzandım ve Emre’nin söylediklerini düşündüm.

O anlaşma olmasaydı bunları yapacak biri değildim.Sadece ona bu konuda güveniyordum,güvenilir biri değildi ama ben nedense güveniyordum.

Sonra o çocuğu düşündüm.Neydi adı?Hah!Dağhan.Dağhan’ı düşündüm.İyi biriydi ve kötü bir espri anlayışına sahip biri.Ona bunu yapmak istemiyordum.Ama anlaşmamıza göre bunu yapmalıydım.Ben sadece işin bana düşen kısmını biliyordum ‘onu kendime aşık etmek’ bu kadardı.Sonra n’olacaktı bilmiyordum.Nasıl aşık ediceğimi dahi bilmiyordum.

Titreyen telefonumla irkildim.Emredendi.Hani uzun zaman boyunca karşıma çıkmayacaktı,lanet.

“Sizin evin oralarda bir kolej varmış.Adını hatırlamıyorum.İşte çocuk o kolejde okuyormuş.Bir bilgilendirme fena olmaz diye düşündüm.” Mesajı okuduktan sonra gözlerimi devirdim.Bu çocuktan zeka akıyordu,gerçekten.

“Sevgili gerizekalı…Bizim evin buralarda 2 tane kolej var.Hangisi?” Mesajımı attıktan sonra cevabını bekledim.

Adını hatırlamıyorum dedim ya.Sizin eve uzak olan onu biliyorum.Bu okula kayıt yaptırman lazım sevgilim ;)” ‘Sevgilim’ kelimesine aldırmayıp mesaj atmadım.Okulumu seviyordum,sonuçta son sınıf okuyordum ve bu yıl okulumdan mezun olacaktım.Her ne kadar soğuk bi insan olarak düşünülsem de arkadaşlarımı seviyordum.Hadi ama!O gerizekalıların ben de 4 yıllık anıları var.Emre’ye üstelememin bir faydası olmayacağını bildiğimden hiç cevap atmaya girişmedim.

Ben devlet okulunda okuyordum.Sevgili üvey babacığımın parasını hiçbir zaman harcamayı düşünmemiştim.Ama işin ucunda o anlaşma varsa eğer seve seve harcardım.Düşünceli anneciğim de ne zamandır koleje gitmemi üsteliyordu.Hiç iletişime girmediğim annemle yarın bu konuda konuşacaktım.

Bunları düşünmeyi bırakıp uyumak için hazırlanmaya başladığımda tekrar titreyen telefonumla irkildim.Numara tanıdık değildi.

“Hey!Adını öğrenemediğim için üzülüyorum hala.Dağhan ben bu arada.Hatırladın değil mi?Umarım hatırlamışsındır.Çünkü ben seni ve tanışmamızı hala unutamadım da.” Kıkırdadım.Yeni tanıştığım hiçbir erkek bu kadar laubali olmazdı.

“Her tanıştığın kıza bu kadar laubali mi davranırsın?Yoksa ilk miyim..Dağhan?”

“Bu da küçük bir şakaydı.İsim?”

“Bu kadar mı meraklısın?Alev adım.” Ufak bir yalan.

“Hah!Alev,ha?Buna inanmam.Alev olamayacak kadar safsın.” Düşündüğümden daha zekiydi ve ona kıyasla daha salak.Ben saf değildim.Ama bunu bilmesine gerek yoktu.

“Tuana.”

“İşte bu doğru cevap.”

Bir süre daha konuştuktan sonra iyi geceler dileyip yatağıma uzanıp,uykuya daldım.

“Günaydın Tuana.”Annemin sabahları çatlak sesinden nefret ediyordum,tırmalayıcıydı..

“Senden bir isteğim var….Anne” Merakla gözlerini gözlerime sabitledi.

“Baskın Koleji’ne kaydımı aldırmanı istiyorum.”

“Peki” İşte!Annemle aramızdaki muhabbet bu kadardı.

Ben de daha fazla ilgilenmeyip kendimi odama attım.1 Yeni mesaj.

“Sizin oradaki parka gel.”