Çocukluğumun zor geçen kötü dönemlerinde.Hep yalanlarla kandırılmışım.Her zaman dünyanın iyi bir yer olduğuna inanmışım.Şimdi hayatım gözleri 52 yıl sonra ameliyatla açılan kör bir adamın dediği bir kaç söz gibi.''Dünya hiç te beklediğim gibi bir yer değilmiş.Benim dünyam daha güzeldi...''Benimde dünyam daha güzeldi.Büyümeden önce.Peçeteye peteçe dediğim zamanlar hani.Benim dünyamda sokakta,dünyadan bir haber top oynayan,düşünce tek hamleyle tekrar ayağa kalkabilen çocuklar vardı.Benim dünyamda aşk nedir para nedir bilmeyen,üzüntüyü bile 5 dakika içinde tutabilen çocuklar vardı.Kötülük yoktu dünyamda.Sen yoktun mesela.Haliyle sen olmayınca sensizlikte yoktu.Ağlamak vardı,ağladığını saklamak.Ama döktüğün her bir gözyaşının sana mermi şiddetiyle geri dönmesi yoktu.Ölüm de yoktu büyüyene kadar.Mutluluk vardı,sevgi vardı.Gerçek anlamlı dostluklar vardı.50 kuruşluk cips'i 55 kişi yemek vardı.Yoktu şuanda hayatımda olan derin ve uçuruma bağlanan virajlar.Yoktu yağmurun yağmadığı sokaklarda sırılsıklam yürümek zorunda kalmak.Üşümek yoktu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yaşam uzun peki ya mutluluklar?
Roman d'amourBu kesinlikle bir kitap değildir.Bu derdini kimselere anlatamayan,içine kapanık,güneşle birlikte kaybolan bir çocuğun kendiyle verdiği sınavdır.Bu sessiz çığlılıkların birer harf şekline bürünmesidir.Başımdan geçen olayları ve mutlu olmanın sırrını...
