CHAPTER 4
I woke up with a throbbing head and a massive pain in the back.
Napabalikwas ako ng maalala ko na ang mga pangyayari kagabi.
oh gising ka na pala. I looked around and saw Grey. May hawak siyang dalawang maliliit na baso.
"coffee to calm your brains." bumangon ako at sinuot ang mga tsinelas ko at inayos ang sarili bago ko abutin ang kape.
salamat. I took a sip from it and it soothed me in so many ways.
Tinignan ko ang mapayapang dagat at namangha sa pagsikat ng araw.
"anong oras na ba?" tanong ko kay Greyson na nakaupo sa buhangin. Umupo ako sa tabi niya habang tahimik na tinitignan ang dagat.
"it's just 6 A.M." tumango ako habang nakatingin pa rin sa dagat.
"Ava's awake, preparing our breakfast. The others are still asleep." nanatili akong tahimik dahil wala pa akong masabi gayon man ay bagong gising pa lang ako.
I was processing on what happened last night and then it hit me.
We slept in a hammock together! And he kissed me! And I was tipsy or drunk.
Oh gods.
tinignan ko siya ng dahan dahan. he's just looking at the scenery, happily drinking his coffee.
maybe he doesn't remember?
Mayamaya tumunog ang kanyang cellphone. Hudyat na may tumatawag sa kanya.
"halika na. Tinatawag na tayo ni Ava. Gising na raw silang lahat. Tayo na lang kulang." agad nanlaki ang mga mata ko.
Malalaman nilang natulog kami ng sabay! Shit!
Hindi nila ako tatantanan! Knowin Avy shes the queen of too many questions until you lose your dignity! Mahilig siyang mang hot seat sa aming lahat.
"good morning Lexy. bati ni Damon." He only calls me that when hes trying to annoy me or tease me.
Ofcourse! Sinabi na nila kina Jace!
Damn those girls.
I eyed them thoroughly at ngumisi lang silang lahat.
Umupo na ako sa tabi ni Avy.
"Nice bracelet by the way." bulong ni Avy sa akin.
Confused, I looked at my right hand. There it was. A combination of pink and mint green bracelet with a small dream catcher charm hooked to the center.
Where did this come from?
"galawang hokage ka masyado bes." agad na tukso ni Liv.
"huwag lantaran." dagdag ni Nina
"gumamit ka ba ng proteksyon iha?" pangungutya pa ni Avy sa akin.
Umamaba akong sasampalin ko siya ngunit ginawa niyang shield si Nina kaya hindi ko naituloy ang balak ko.
"what are you talking about?" pag-dedeny ko na lang.
"sige. Deny ka pa. As if hindi namin kayo nakita kagabi na mahibing na natutulog habang ikaw ay nakahilig sa kanyang dibdib at nakapulupot ang mga kamay ni Grey sa iyo." Avy said dreamily.
Napa nga-nga ako.
"sino pa ang nakakita?!" I said in horror. I looked at the other side of the table kung saan nakaupo halos lahat ng magpipinsang Sullivan. abala sila sa pagkain at mukhang hindi naririnig ang pinaguusapan namin.
"pretty much, kaming lahat haha!" tumawa silang tatlo in my frustration.
"ginising niyo sana ako!" I whispered angrily at them.
"and what? Disturb your moment? Finally, some romantic bones showed up in you lex!" sobrang saya na sabi ni Nina.
"what the hell? You guys are totally gonna pay for this." I said bago nag simulang lantakan ang pagkain.
We went home around 10 AM to get ready for the feast and our charity work.
By 12 pm a lot of people were already lining and waiting for us to serve their food.
Tumulong kaming lahat sa pag serve dahil sa kakulangan sa tao and we wanted to experience it.
When the line started moving naging abala na kami sa paglalagay ng pagkain at pag-aasikaso sa mga tao.
Lets just say they were a bit wild. Someone had to keep an eye on them dahil nagkagulo-gulo na. Theyre starving.
"Rice! Kailangan pa namin ng kanin dito!" sigaw ni manang Gemma.
The 3rd batch of drum-full rice came. And the line became shorter as the minute goes by.
That was a new whole experience for me. Feeding, like a thousand of people, for free! It was heart-warming to see those people happily eating with their families.
It was definitely worth the sweat.
"I just want to thank everyone in this room for your cooperation. And because of that, this years festival was a great success!" masayang bati ni tatay Joe sa aming lahat habang kumakain kami ng lunch.
Andito kaming lahat sa malaking veranda ng hotel.
"oh paano na yan? Kita-kita na lang tayo sa Cagayan de Oro ah?" malungkot na sabi ni Ava sa amin.
Uuwi na kami bukas ng umaga kasi mag papa-enroll pa kami. Malapit na rin magsimula ang klase.
"oo nga! Maliit lang naman ang university haha!" Isabella tried to cheer us up.
"ayoko pang umuwi!" iyak ni Liv.
"reality knocks, couz. Summer is almost over." pag-papaalala ko.
"sana sama-sama tayong babalik ng Cagayan De Oro no?" dinig na dinig ang lungkot sa boses ni Angel.
"yeah. Sina mama kasi ayaw pang umuwi bago ang death anniversary ni mamang esang." paliwanag pa muli ni Brent.
We exchanged numbers and goodbyes.
Tumalikod na ako para maka pasok na sa kwarto namin ngunit napahinto ako nang may tumawag sa atensyon ko.
"hey!"
"oh? Tulog ka na, maaga pa kayo bukas hindi ba?" tanong ko kay greyson.
I cannot believe how calmly I said those words! parang everytime I see him, I see the night that we spent together! and worse, naaalala ko pa talaga! hindi ba pwedeng nalimutan ko rin iyon?
ang unfair! ugh!
"yeah I will. You take care Renee, well see each other soon." tumalikod na siya sa akin at umalis na bago pa man ako makapagsalita.
yeah right! I hope not.
