Amelia

De verandering

"Opstaan Amelia, je komt nog te laat voor school!" Oh nee, de eerste schooldag! Ik -Amelia- ga nu naar het 4e middelbaar. "Kom op Amelia, je kan niet op de eerste schooldag al meteen te laat komen, zeker niet aangezien je naar een nieuwe school gaat! " Riep moeder. Ook dat nog eens, omdat ik vorig jaar gezakt was moest ik ook nog eens naar een nieuwe school ook... Dat was nu echt wel het laatste wat ik wou, de enige persoon die ik er kende was m'n ex-vriendje, Tom. Langzaam aan kwam ik m'n bed uit en kleedde ik me aan. "Kom je nou nog Am?!" Riep m'n moeder vanuit de keuken. "Ik kom al, ik kom al! Geef me nou eens wat tijd!" Snauwde ik terug. Ik ging aan de keukentafel zitten met m'n Ipod, want ik heb absoluut geen zin in alle vragen van m'n moeder deze ochtend, gelukkig viel ze mijn jongere zusje, Yente, lastig want zij ging vandaag naar het 1ste middelbaar, gelukkig ging ze naar een andere school dan ik. Ik nam m'n schooltas en vertrok naar de schoolbus. Op de hele bus zat niemand die ik kende en zette m'n Ipod aan. Meteen begon dat nieuwe liedje vn Black Roses -Literally- te spelen en ik werd op slag gelukkig, dat was mijn lievelingsliedje op dat moment. De bus stopte en iedereen stapte af, we zullen er wel zijn, dacht ik bij mezelf. Aangezien ik niet wist hoe het hier allemaal in zijn werk ging besloot ik het maar aan Tom te vragen want hij was uiteindelijk de enige persoon die ik er kende... Ik haat hem niet maar natuurlijk was hij ook niet echt m'n beste vriend... Hij zag me al van ver aankomen en begon vrijwel meteen te waaien. Zonder terug te waaien liep ik door. "Hé Amelia! lang geleden!" riep Tom met een opmerkelijk goed humeur. "Tuurlijk! Met jou zo te horen ook?" "Ja! Ik heb net gehoord dat ze van elke richting iemand zullen kiezen om naar Amerika te gaan!" zei hij verschrikkelijk opgewekt. "Wow! Meen je dat?" vroeg ik verrast "Ja!" zei hij, "Maar daar zullen we nog wel op terug komen. Trouwens, dit zijn Amber en Xenia, ze zitten in jouw klas." "Hoi, ik ben Amelia," zei ik verlegen. "Weten we toch al gekkie!" Zei Xenia al lachend. "Tom heeft al veel over je vertelt," vulde Amber haar meteen aan en ze rolde even met haar ogen. "Leuk dat er eindelijk eens een intressant persoon in onze klas komt te zitten," grapte Amber. "Zo intressant ben ik nou ook weer niet hoor," ik bloosde. Toen de bel ging zei Xenia meteen:"Laten we maar gauw naar de klas gaan, onze klastitularis mevrouw Verbeke heeft een hekel aan laatkomers, ze heeft me zo eens" "Xenia! Denk je nou écht dat het Amelia ook maar iets kan schelen?!" zei Amber. "Nou ja... misschien," antwoorde Xenia triest. Toen we de klas binnen gingen zei Xenia dat ik naast haar moest komen zitten, dus volgde ik haar en Amber naar links achterin de klas. Toen kwam mevrouw Verbeke binnen. "Goede ochtend iedereen," zei ze zonder enig enthousiasme. "Goede ochtend mevrouw Verbeke!" Riep de hele klas in koor. "Zo, zo, we hebben twee nieuwe leerlingen in de klas," ze keek naar mij en een schattige blonde jongen helemaal vooraan in de klas, "komen jullie beiden even naar voren om jullie voor te stellen?" Xenia stompte me in m'n zij en gebaarde me om naar voren te gaan, dus stond ik langzaam op en liep naar voren. "En wie ben jij?" Vroeg ze op een vriendelijke toon. "Amelia, Amelia Dumont, mevrouw," zei ik onwennig. "Welkom op Versont" "Uhm... bedankt mevrouw." Ze lachte en stelde de schattige jongen met zijn goudachtige krullen en zeegroene ogen dezelfde vraag. "Jelle, mevrouw... uhm... Jelle Somme." "Welkom Jelle. Ik stel voor dat jullie even naar het secretariaat gaan voor een korte rondleiding op jullie nieuwe school." Ik knikte en volgde Jelle naar de gang waar ik meteen een gesprek met hem begon. "Dus... van welke school kom je?" Vroeg ik. "Ik heb nooit eerder op school gezeten... Ik weet niet eens wat een secretariaat is," zei hij treurig. "Het spijt me," hij keek me recht aan met zijn mooie ogen. "Is niet erg, dat kon jij toch niet weten," hij glimlachte... hij had zo'n schattige lach. En zijn zeegroene ogen... ik zou er uren lang in kunnen blijven staren maar helaas kwamen we bij de deur van het secretariaat. De dame die er werkte -Kolonel- deed een hele uitleg maar ik kon alleen maar aan Jelle denken... Hij vroeg iets aan de secretaresse, hij heeft zo'n mooie, zachte en romige stem.