First Touch ※ Julihongie

※※※

Leciałam. Ciemność, tylko to widziałam. W jednej chwili miało skończyć się wszystko to nad czym tak długo pracowałam. Koniec.

No tak nie dokońca...

Potknięcie się wcale nie oznacza śmierci. Tym bardziej jeśli przytrzyma cię jakiś niesamowicie przystojny Koreańczyk.

- Ojć, nic pani nie jest?

- Ummm... Myślę, że tak. Poprostu straciłam równowagę.

Powiedziałam trochę zmieszana. W końcu nie zawsze ma się okazję prawie wyrżnąć się na prostym chodniku.

- Jestem Jinhong.

Wyciągnął do mnie rękę prawą rękę.

- Miło mi, jestem Julia.

Odrzekłam. Niezbyt lubiłam swoje imię. Moja siostra zazdrości mi tego imienia, ale ja nie wiem w sumie dlaczego. Chyba wezmę Chrzest jeszcze raz. Z rozmyślania nad nowym imieniem wyrwał mnie głos mojego wybawcy.

- Nie jesteś stąd, prawda?

Jestem ciekawa po czym to wywnioskował. No Koreanką to ja napewno nie jestem, chyba że o czymś nie wiem.

- Ummm... Przyjechałam tu na wakacje. Tak naprawdę mieszkam w Polsce.

- Kiedyś tam byłem, bardzo ładny kraj.

Ciekawe co tam robił. Z resztą jaki byłby powód? Na wakacje lepiej polecieć do Grecji. Może ma tam rodzinę albo coś?

- Hmm... Myślę, że powinniśmy zejść z tego chodnika. Miałabyś może ochotę przejść się do pobliskiej kawiarni?

- Pewnie, w sumie tak czy siak szłam do domu.

Uśmiechnęłam się do niego ciepło.

- Więc chodźmy.

Złapał mnie za rękę na co lekko się zarumieniłam. Za dużo wrażeń jak na jeden dzień. Oj za dużo.

Po chwili byliśmy już w kawiarni.

- Na co miałabyś ochotę?

Zajrzałam szybko w menu. Kurde, ale drogo! 9437₩ (30 złotych) za 15 ml. małej czarnej. Zdzierstwo. Choć myślę, że dla Koreańczyków to nie jest dużo. Ach te kursy walut.

- Coś nie tak?

- Nie nie, tylko. Mają dość duży wybór...

Skłamałam.

- Chyba wezmę to co ty, bo nigdy się nie zdecyduję.

I to była dobra taktyka. Weźmie sobie coś, co jest w miarę w przystępnej cenie i mój portfel nie ucierpi.

- Jeśli to nie problem.

Niemal jak na zawołanie przyszła kelnerka.

- Czy mogę w czymś państwu pomóc?