Adı "MAVİ" Olsun\2

15.Bölüm.(Bırakma beni..)

"Ne oldu? Neden suskunsunuz?" Diye sordu hepimize tek tek bakıp.

İlk konuşmaya kimin cesareti vardı?

"Ne işin var senin burada?" Diye sordu Özgür. Sesi sinirli çıkmıştı. Ortam iyice geriliyordu.

"Ben de seni özledim Özgür." Dedi alayla.

"Defol git Helin." Dedi Defne dişleri arasından.

Haklıydı. Defolup gitmeliydi.

"Kağan."Dedi Helin Kağan'a dönüp. "Konuşmalıyız."

Kağan onun yüzüne bile bakmıyordu. Ama içi acıyordu. Biliyordum. Kağan'ı tanıyordum. Ona bu işkenceyi yapmasını istemiyordum.

Ayağa kalktım. "Çık dışarı Helin."

Helin gözlerini bana dikti.

"Ülker.. Biliyor musun burada tek özlemediğim kişi sensin. Herkese olan nefretim biraz olsun geçti ama sana? Hayır. Sana okan nefretim geçmiyor. Yıllar geçsede geçmeyecek."

"Ne güzel." Dedim. "Şimdi Defne'nin de dediği gibi defolup gider misin?"

"Sen karışma." Dedi bana. Tekrar Kağan'a döndü. "Konuşalım Kağan." Dedi sesini yükseltip.

Kağan ona bakmıyordu. İnatla. Defne'de susuyordu. Kağan'ın ne yapacağını bekliyordu.

"Görmüyor musun burada kimse seninle konuşmak istemiyor!" Dedim.

"Kağan bak bana." Dedi Helin. "Lütfen."

Kağan gözlerini kaldırıp Helin'e baktı. Defne'de Kağan'a dikti gözlerini. Herkes sessizdi.

"Seni  için geldim." Dedi Helin. "Konuşalım mı? Lütfen."

Kağan aniden ayağa kalktı. Bir şey demesini bekledim ama sustu. Defne'nin elini tuttu.

"Gidelim." Dedi ona.

Defne ve Kağan yürümeye başladıklarında Helin peşlerinden gitmek için atıldı ama bileğinden yakalayıp buna engel oldum.

"Onu sevmiyorsun Kağan." Dedi arkalarından. "Sen seviyorum sen de beni seviyorsun. Gitme!"

Çok geçti. Kapıdan çıktıkları anda bileğini bıraktım.

Helin sinirle ayağını yere vurdu.

"Ne bekliyordun?" Diye sordu Ayşenur. "Boynuna atlayacağını mı?"

Helin sinirle ona döndü. "O da olacak." Dedi.

"Evleniyor." Dedim. "Geç kaldın sanki."

Kolumu yakalayıp öyle bir sıktı ki acıdan nefes bile alamamıştım.

"Yavaş." Dedi Özgür ayağa kalkıp.

Helin tam gözlerime bakıyordu. Ateş çıkıyordu o gözlerden.

Kolumu bıraktı. El izi çıkmıştı.

Özgür'e döndü sonra. "Seni sevdiğim için kendimden nefret ettim ben. Kağan'ı kaybettiğim için pişman oldum. Senin yüzünden kaybettim onu. Senin ve.." Bana baktı. "Senin yüzünden." Dedi. Sonra tekrar Özgür'e döndü. "Kurtulamayacaksınız benden." Beni itip yürümeye başladı.

Kapıdan çıkar çıkmaz ortamda ki gergin havada uçup gitmişti.

"Moral bozmak yok." Dedi Ayşenur. "Defne ve Kağan için."

"Geç kaldık bence." Dedi Sedat.

"Ben Kağan'ı hallederim." Dedi Özgür. "Defne'yi size bırakıyorum."