I Think This Is Fate!/ვფიქრობ რომ ეს ბედია!

კარები ნელა უნდა გააღო!

კიბეებზე ასვლის დროსაც ერთი წამი არ შემიწყვეტია მასზე ფიქრი. რატომღაც ის პიროვნება მაინტერესებდა,მასთან შეხვედრა მინდოდა, მისი ხმის გაგონება კიდევ მინდოდა, მინდოდა ჩემს გამო კიდევ ენერვიულა, მისი ღიმილიდან კიდევ სხვა რამის წაკითხვა შემძლებოდა, კიდევ წავექციე და შემდეგ მისი ძლიერი ხელებით კიდევ დამხმარებოდა ადგომაში... იგი მინდოდა...
  ასეთ ფიქრებში ვიყავი გართული როცა სახურავის კარები შევაღე და...
    ვიღაცას მივარტყი :'( შით შით ახლა გავგიჟდები მგონი გიღაცას ცხვირ პირი ჩავულეწე ახლა რა ვქნაააა :'(:'(:'(:'( და ნერვიულად დავიწყე:
- ომო ომო ძალიან ძალიან დიდი ვოდიში. ვაიმე რა ვქნა- ჩემს მიერ "ნაცემი" ადამიანისკენ წავედი და... არა ღმერთო მომკალი, მომკალი სიცოცხლე აღარ მინდა. ახლა ვნატრობ რომ მიწა გაიხსნას და თან ჩამიყოლოს. არაააააა სიცოცხლე არ მინდააააააააა :'( :'( :'(  ერთი წუთის წინ ვიზეც ასე გამალებით ვფიქრობდი, ვისი ნახვაც კიდევ ერთხელ მინდოდა, ვისაც მინდოდა კიდევ ერთხელ წავექციე... ვნახე კიდევაც... ოღონდ დასისხლიანებული, რაც ჩემი დებილი უტვინო სულელი თავის ბრალია. ამდენი ბოდიშის მოხდის შემდეგ დარწმუნებული ვარ რომ ლანძღვით ამიკლებს :'(
არ ვიცი რა გავაკეთო, ენას ვეღარ ვამოძრვებ და ძლივს დავიწყე ბლუყინი:
- ისა... ისა.. ვაიმე რა ვქნა, ძალიან დიდი ბოდიში.- და მერე ტყვიამრქვევივით მივაყარე- ძაან გტკივათ? სასწრაფოს ხომ არ გამოვუძახო? ხარჯევს მე დავფარავ ნუ გეშინიათ, წავიდეთ ექიმთან? პოლიციაში მიჩივლევთ? გთხოვთ არ გინდათ ჩემს დანაშაულს გამოვისყიდი? თუ ოპერაცია გახდა საწირო მე გადავიხდი. ვაიმე რა ვქნა. ძალიან დიდი დიდი ბოდიში :'(
   ყველაფერი მივაყარე და ცრემლებავსებული თვალებით დავუწყე ყურება. ის კი გაკვირვებული და პირდაღებული მიყურებდა, ისე დავაბნიე მგონი საერთოდ აღარ ახსოვდა რომ ცხვირი გატეხილი ქონდა და სისხლი დიოდა. მაგრად ცუდად ვგრძნობდი თავს და სუფთა ჰაერზე გასვლა მინდოდა, აქ კი უარესი დამემართა. Fack my life...
ბოლოს გონზე მოვიდა და დაუწყო:
- არა არა რას ბრძანებთ რა პოლიაცია, რა ჩივილი ან რა ექიმი ^_^ ვის არ წამოსვლია ცხვირიდან სისხლი :-D რას ბრძანებთ ასეთი ნერვიულობა საწირო არ არის... ^_^ ოღონდ რაღაცის თხოვნა მიმდა... :-)
  - დიახ რა თქმა უნდა. ოღონდ და ჩემი დანაშაული გამოვისყიდო
     თან მიღიმოდა. მისი ღიმილის ყურება კი ყველაფრის ფასადაც კი ღირს. მისი სახის ლამაზი ნაკვთები. ოღონდ ახლა სისხლში დასვრილი. მისი ლამაზად დავარცხნილი, შუაზე გაყოფილი ყავისფერი თმები. ლამაზი, ერთ მწკრივად დაწყობილი თეთრი კბილები რომლებიც ღიმილის დროს ძაან საყვარლად უჩანდა და მისი დიდი ფუმფულა წითელი ტუჩები. ტუჩები რომლის შეხებაზეც ნებისმიერი იოცნებებდა. მეც მათ შორის ვიყავი. მინდოდა მისი ყუჩები ჩემი ყოფილიყო, მხოლოდ ჩემი...