I’m standing alone and waiting for her. Sa dami ba naman ng tao dito, makikita niya kaya ako? Sana lang talaga makita niya ako. I insert my right hand to the right pocket of my pants.
“Beeeeeeeeebbbb!” she shouted and I know who it is. I smiled and gave her a handsome teasing smile. Ang ganda niya talaga.
I met her halfway and hugged her, wala na’kong pake kung maraming tao. Ito naman ang karaniwang ginagawa sa airport diba? Ang magyakapan?
“I miss you.” I said.
She hugged me tight. “Oo, ramdam ko nga eh. HAHAHA. Tara na?” she said cheerfully. I nod at kinuha yung mga maleta niya para mailagay na sa compartment.
Binuksan ko yung compartment at isa-isa kong pinasok sa loob yung mga gamit niya. Isasara ko na sana nang bigla siyang nagsalita.
“You bought new things?” she asked half-amused.
I chuckled as I wrapped my arms around her. “No, you silly brat! Ibabalik ko lang ‘to sa may-ari.” Sinara ko na yung compartment. “Okay lang ba sa’yo kung daanan muna natin ‘to? Para mabawasan yung bigat? Don’t worry, di naman ‘to sa malayo.”
She hissed sabay hampas sa kamay kong naka-akbay sa kanya.
“Papaalam ka pa! Kunware good boy! Hala tara na, puntahan na natin yan.” She said bago pumasok sa loob habang ako naman tumatawang lumipat sa kabila. Baliw talaga ‘to. Maybe we just work right.
We drove for thirty minutes at nakarating na kami sa parking lot sa bagong renovate na condominium. “Lalabas ka pa ba? O dito ka na lang?”
