Onsterfelijke waarheid - Fred Weasley

11

A/N: sorry voor het lange wachten; ik had een zware griep te pakken en heb de hele week k.o. Op de bank gelegen...

Fred en Cassy hadden om 10 uur de volgende ochtend afgesproken in de leerlingen kamer, George en de meiden hadden beloofd hun met rust te laten, Cassandra maakte zich klaar in de slaapkamer.
Om een of andere reden was ze erg zenuwachtig, iets dat ze al jaren niet meer was geweest en voor de honderdste keer checkte ze haar outfit, 'oh kom op Cas, je ziet er prima uit. Je moet wel opschieten het is al tien uur' lachte Angelina die haar richting de deur duwde.
'hi' begroette Fred haar ongemakkelijk toen Cassandra de leerlingenkamer binnen liep, blijkbaar was hij net zo nerveus als Cassandra zelf en ze keken elkaar verlegen aan voordat ze in lachen uitbarstten 'Dit is complete onzin, waarom zijn we in Merlins naam zo nerveus'

Fred sloeg zijn arm om Cassandra heen en samen liepen ze richting Hogsmeade, ze bekeken wat winkeltjes en waren gezellig aan het praten toen ze besloten ergens op te gaan warmen.
Fred had voorgesteld om naar Madame Puddifoot te gaan, maar het moment dat Cassandra naar binnen keek schudde ze haar hoofd 'Merlin zijn dank' zuchtte Fred lachend en samen liepen ze naar the three broomsticks.
Eenmaal binnen haalden ze wat te drinken en toen ze zaten schraapte Fred zijn keel 'Luister Cassy, ik weet dat je het vast en zeker al door hebt, maar ik moet je iets vertellen. Ik vind je leuk, echt heel erg en ik vroeg mezelf af of je mijn-' 'Fred wacht, ik weet waar je naar toe wilt. Ik vind jou ook echt heel erg leuk maar ik-' onderbrak Cassandra hem die op haar beurt weer werd onderbroken door Fred 'maledictionis aeternae veritatis iuuentus'

Cassandra had een hoop verwacht maar dit niet, ze zocht naar woorden maar kon niks anders doen dan de jongen tegenover haar met grote ogen aankijken 'Ik wil je nergens toe dwingen, maar je kent niemand die vervloekt is, je bent iemand die vervloekt is of niet?' vroeg hij voorzichtig en op dat moment kon Cassandra niks anders dan instemmend knikken.
'Ik begrijp het als je niets meer met me te maken wilt hebben, maar ik smeek je vertel dit alsjeblieft tegen niemand' Cassandra stond op en wierp hem een gebroken blik toe, hij pakte haar hand vast voordat ze weg kon lopen en keek haar grijnzend aan 'Dit verandert niks'
Met een zucht ging Cassandra weer zitten 'Dus hoe oud ben je echt?' vroeg Fred nieuwsgierig '306' 'Je ziet er goed uit voor je leeftijd' grijnsde hij 'Serieus Fred?'
'Ik ben niet vaak serieus over dingen, maar over dit wel. Zoals ik wilde vragen voordat je mij onderbrak; Wil je mijn vriendin zijn?'

'Fred heb je enig idee-' begon Cassandra 'Het is een simpele ja of nee vraag, wil je?' vroeg Fred nog steeds grijnzend en Cassandra wist dat ze niet kon liegen, ze wist ook wat ze als antwoord zou geven, maar ze had geen idee of Fred wist waar hij aan begon
'Ja, maar heb je enig idee waar je aan begint Fred?' 'Een relatie met jou'
'Maak je nou maar geen zorgen Cassy, we zijn toch bezig met de oplossing?' probeerde Fred haar gerust te stellen terwijl hij naast haar ging zitten en zijn arm om haar heen sloeg 'Wat nou als we het recept niet kunnen vinden, of als het niet werkt?'
'Dan houd ik voor altijd een jonge vriendin, maar we vinden wel een oplossing dat beloof ik' reageerde Fred, Cassandra wist niet waarom, maar ze geloofde hem en schoot in de lach 'Daar houd ik je aan'

De rest van hun dag samen werd er niet meer over de vloek gesproken, hand in hand als een echt stelletje liepen ze terug naar het kasteel en ze werden bijna omver gelopen door een groepje Slytherins die erg veel haast leken te hebben, niet dat ze daar veel aandacht aan besteedden.
Toen ze hand in hand, stralend de leerlingenkamer binnen kwamen gelopen hoefden ze ook niks meer tegen hun vrienden te zeggen en het was niet duidelijk wie er blijer was met de nieuwe relatie; het stelletje zelf of hun vriendengroep.