Arkadaşlar kapak yapabilen varsa mesaj atarsa sevinirim. Bu konularda biraz beceriksizim de 😁
Bir çocuğun bu laftan ne anlaması lazımdı emin değildim ama şaşkınlığımın yüzüne vurduğundan emindim. Nasıl olabilirdi bu ? Böyle birşey mümkün müydü algılayamıyordum ama ninem ne demek istemişti? Umursamamaya çalışarak kapıya çıktım ve kaldırıma oturup teyzemi beklemeye başladım..
Yarım Saat Önce...
Sinirle salona gelen bohçalanmış kıyafetlerime baktım. Annem tüm kıyafertlerimle birlikte beni de nineme postalamıştı. Üzgündüm ve sinirli , neden kovulduğumuda pek anlamamıştım gerçi.
"Hazal" nineme baktığımda yanına gelmemi işaret etti.Anneanne çok tonton ve sevimli bir kelime olduğu için ve benim anneannemde daha çok chaky nin annesi kılıklı olduğu için ona nine demeyi tercih ediyorum gerçi başka şeylerde diyorum ama neyse... Karşısına geçtiğimde söyle dermiş gibi gözlerine baktım.
"Hazal hani sen Şengül'e anne diyosun ya senin annen o değil.! Senin annen Serap , seni cezaevinde doğurdu , Şengül'ünde çocuğu olmuyor diye seni ona verdi ."
Tepkimi ölçmek istermişcesine yüzüme bakıyordu ama bende en ufak mimik belirtisi bile yoktu aslında vardı ama şuanlık yoktu. Kendime gelmeye çalışarak kapıya yöneldim , hissizleşmiştim , ne diyeceğimi bilmiyordum , kendimde değildim . Kapıya çıktığımda artık daha fazla dayanamıyacağımı anlayarak kendimi kaldırıma bıraktım.
Şimdiki zaman :P
Şengül annem Serap teyzemse o zaman Serap annem Şengül teyzem oluyordu? Lafları sindirmeye çalışıyordum , nasıl böyle bir şey olurdu? Ve ninem bunu neden bana söylemişti , neden şimdi? Başımı sallayarak ayağa kalktım.
"Ben parka gidiyorum" diyip birşey demelerine izin vermeden adımlarımı hızlandırdım. Her adımımda söylediği şey aklıma geliyordu .Senin Annen Serap!!! Gözlerim doluyor ama ağlayamıyordum sanki ağlasam geçecek gibiydi ama geçmeyecekti biliyordum .
Parka geldiğimde bir banka oturdum ve başımı ellerimin arasına alarak sanki mümkünmüş gibi daha fazla düşündüm . Bir kaç kez bu tarz şeyler duyar gibi olmuştum ama ne biliyim yani bu nasıl olabilirdi ki hala aklım almıyordu..Öğrenmem gereken çok şey vardı , benden saklanan çok şey...
Sıkıntıyla oflayıp başımı kaldırdığımda teyzemi ninemin deyişiyle annemi gördüm sanırım marketten geliyordu , beni görmemişti . Yerimden kalkarak hızlı adımlarla yanına gitmeye başladım eğer öğreniceksem hemen öğrenmeliydim yoksa daha berbat olurdum biliyordum .
Beni gördüğünde gülümsedi ama yüzüme dikkatle baktıktan sonra gülümsemesi soldu "Noldu? Birşey mi oldu ?" Sesi telaşlı veya endişeliydi umursamıyordum o yüzden hemen cevabını beklediğim soruyu sordum
"Sen benim annem misin?"
Gözlerini kaçırıp tedirgince etrafa bakması bile herşeyi söylüyordu aslında ama ben duymak istiyordum. Doğru muydu tüm bunlar?
"Yo-yok öyle bir şey kim söyledi sana bunu?"
Birde üstüne şaşırmış gibi yapıp da gülmezdi resmen sinirlerim alt üst olmuştu. Gözlerinin tam içine baktım , gözlerim doldu ama konuşmaya devam ettim .
"Ninemdi söyleyen. Öyleymiş , senmişsin benim annem doğru mu ? Anne dediğim kişi aslında teyzemmiş doğru mu ?"
Söylediğim her cümlede gözlerim biraz daha yanıyordu , boğazlarım kuruyor ve acıyordu. Hayır Hazal zamanı değil ağlama , şuan olmaz!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Kabusum
Teen Fiction"Ne demek annem aslında teyzem?". Bunu duyduktan sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı , olmayacaktı biliyordum. Bunca zaman yalanlarla büyütülmüş olmanın acısı , nefreti ve kini asla bitmeyecekti bunu da biliyordum. Kendimi bu hayattan , bu iğrenç h...
