Tears of the Aphrodite

Kabanata 1

Being imprisoned by the past will be the biggest hindrance in the future.

Past. That was my greatest downfall. The weakest part of my life that i keep trying to forget. Ang pinakamahinang Tao na pilit kung ibinaon sa pinakailalim ng aking puso. But it keeps coming back.

Pero nasa kasabihan nga nila, the pain will only make you stronger. True to itself, dahil kung hindi ko siya iniwan ngayon, hindi ko marating ang pangarap na hindi ko alam na gustong gusto ko pala. Because of him i discover my passion. I discover my real self.

"Excuse me ma'am, may appointment po kayo ngayon nina Mr.Fernandez with his fiancé that will start 10 minutes from now." Saad ng sekretarya ko.

"Thank you tricia. You can go now to your table." Kinuha ko naman ang sketch pad ko na naglalaman ng mga bagong damit na pangkasal na ginagawa ko pa kagabi. I now became an successful fashion designer. Though ang forte ko talaga ay ang mga gown, gumagawa pa rin naman ako ng iba't ibang klaseng damit.

Inaayos ko na ang aking lamesa at pumunta na sa opisina ko kung saan dun ko kadalasan kausap ang mga kliyente ko. Just 5 more clients and i'm done.

----

Sa wakas, tapos na ang pagpaplano ko kasama ang mga kliyente ko ngayong araw. Nandito ako ngayon sa aking condo, Nagpapahinga sa aking kwarto. Ako lang mah isa sa condong ito. Ang mga magulang ko naman ay nandoon sa aming tirahan sa Russia. Mga limang taon na nung naisipan kong bumukod ng nangyari yun. Lumuwas ako sa pilipinas at nag-aaral ng fine Arts Major in fashion designing habang nagpa-part time job sa isang maliit na cafe. Buti nalang at mabait si lola Carmie at tinulungan ako. Siya ang may-ari ng cafe na pinasukan ko. Pinatira niya ako sa kanyang apartment noon at tinulungan ako sa aking pag aaral. Tinuturing niya akong parang tunay na anak. Hindi na kasi nag kaanak pa si lola Carmie dahil namatay ang kanyang asawa sa car crash noong tatlong buwan pa silang kasal. Oo, ang tragic ng love story nila. Nakakaawa nga si lola Carmie eh, dahil minsan natatagpuan ko nalang siya sa kwarto niya na lumuluha habang tinitingnan ang larawan ng kanyang asawa.

Noong grumaduate na ako ay naisipan kong lumipat sa isang apartment malapit sa pinagtatrabahuan ko noong companya. Hanggang sa naging successful ako at ako na ngayon ang namamahala sa cafe na ito dahil si lola carmie ngayon ay meron ng sakit. Gusto ko sana siyang ilipat dito sa condo ko pero ayaw daw niya dahil nandoon daw ang mga natitirang alaala niya sa kanyang asawa. Naintindihan ko naman siya kaya araw araw ko na siyang dinadalaw sa kanyang apartment.

----

Nandito ako ngayon sa bittersweet Cafe. Clear ang schedule ko ngayon kaya dito muna ako sa cafe para matulungan ko naman ang mga staffs sa pagmanage. Well, it's sunday and i always clear my schedule para makapunta ako dito at madalaw si lola ng mahabang oras.

*kring**kring* tunog ng pintuan dito na naghuhudyat na may paparating na custumer. Dali dali naman akong pumunta sa kanyang table nong napansin kung nakaupo na siya para kunin ang kanyang order. Bumungad naman saakin ang lalaking nakatalikod saakin habang may kausap sa telepono. Hmm! His back look so familiar. Isinawalang bahala ko nalang ito at naisipang kunin nalang ang order nito. Baka isa lang ito sa mga nakausap ko noon.

"Good morning sir, what would you like to order?" Dahan dahan naman itong humarap saakin that make me tremble.

Those familiar green eyes that i once adore was staring at me shocked, mirroring mine.

"Reina."

Indeed. It was him, Xander.

_______________

Sorry po talaga dahil hindi po ako nakaupdate noong nakaraang buwan. Busy po kasi ako dahil sa aking school. Belated merry christmas and advance happy new year.